Την επέτειο της Μάχης των 7 Λαπαίων, στις 22 Απριλίου 1827, τίμησαν χθες το πρωί στο Άνω Λάπι της Δημοτικής Ενότητας Αετού δήμου Τριφυλίας με θρησκευτικές τελετές, ομιλία και κατάθεση στεφάνων ώστε να παραμείνει ζωντανή η εθνική και τοπική ιστορική μνήμη και, παράλληλα, να αποδοθούν τιμές στους νεκρούς ήρωες που θυσιάστηκαν για την πατρίδα.
Στο σημείο της μάχης στη «Θέση Κουρόρα» τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση.
Για τα γεγονότα της εποχής εκείνης μίλησε η Εξειδικευμένη Επικοινωνιολόγος, Msc Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Curtin & Harvard University, Άννα Κωστοπούλου.
«Η επιμνημόσυνη αυτή δέηση πραγματοποιείται στον απόηχο εορτασμού των 200 χρόνων από την έναρξη της Εθνικής μας Επανάστασης το 1821 και είναι ένα ακόμα φωτεινό παράδειγμα προσφοράς της ιδιαίτερης πατρίδας μας.
Η μάχη των 7 Λαπαίων και η έκβασή της δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αποσπασματική. Είναι φυσικό επόμενο του υψηλού πατριωτικού φρονήματος και της μαχητικότητας των κατοίκων της περιοχής κατά την Τουρκοκρατία αλλά και κατά την Επανάσταση.
Η Λαϊκή Μούσα απεικονίζοντας τρόπον τινά την πραγματικότητα της εποχής αναφέρει ότι: “Το Ψάρι και το Σουλιμά, το Κούβελα, το Λάπι και όλα τα Ντρέδικα χωριά στης Αρκαδιάς τη χώρα, χαράτσι δεν πληρώνουνε, Τούρκο δεν προσκυνάνε”», τόνισε και συνεχίζοντας, μεταξύ άλλων, επισήμανε πως «Οι μάχες που εδόθησαν ουσιαστικά ήταν 2. Με την είδηση της έλευσης του Ιμπραήμ οι άρρενες κάτοικοι του χωριού, συνολικά 45, αποφάσισαν να θυσιαστούν για να δώσουν το χρόνο στα γυναικόπαιδα να διαφύγουν.
Η μάχη θα γινόταν στο εξωκκλήσι του Αγίου Αθανασίου όμως αποφάσισαν να διώξουν για να σωθούν τους κάτωθι 7: τους δυο γέροντες Δήκο και Μαντζώρη αλλά και 5 νέους ηλικίας 20-25 ετών τους Μίντζα, Μπούρο, Στέργιο, Τζανέτο και Πανοστάθη.
Ξεκίνησε η μάχη στον Άγιο Αθανάσιο και συνεχιζόταν για ώρες με μεγάλες απώλειες για τον Ιμπραήμ που παρακολουθούσε από τον Αη- Γιάννη. Έδωσε σε στρατιώτες του εντολή να κινηθούν προς τα βράχια της Κρώρας (Κουρόρας) και να πάνε προς τον Άγιο Αθανάσιο αλλά τους κατάλαβαν οι 7 Λαπαίοι και αντί να φύγουν για να σωθούν, ανέβηκαν πιο ψηλά και από εκεί ξεκίνησε η δική τους μάχη με βέβαιη πορεία προς τον θάνατο.
Βλέποντας τη νέα μάχη ο Ιμπραημ με επίσης μεγάλες απώλειες αναλογικά, διέταξε ένα τμήμα που ερχόταν από την πίσω πλευρά (της Ολυμπίας) να κινηθούν προς την κορυφή της Κουρόρας. Κάποια στιγμή τους περικύκλωσαν και τότε ξεκίνησαν να αμύνονται με τα σπαθιά μόνο εως ότου δεν γλύτωσε κανείς…».
Κλείνοντας σημείωσε με έμφαση: «θα ήθελα να επαναλάβω ότι μόνο περηφάνια μπορούμε να νιώθουμε που καταγόμαστε από αυτά τα αδούλωτα χωριά της Μεσσηνίας, της Ελλάδας! Τη λέξη “αδούλωτος” ας την χαράξουμε βαθιά στη ψυχή μας και στη συνείδησή μας γιατί είναι επιλογή και στάση ζωής! Ζήτω η 22η Απριλιου 1827! Ζήτω η Ελλάς! Πάντα αδούλωτοι! Αιωνία τους η μνήμη!».
Στη συνέχεια έγινε κατάθεση στεφάνων από τον αντιδήμαρχο Τριφυλίας, Αλέκο Κουτρουμπή, τον πρόεδρο της Κοινότητας Κοπανακίου, Γρηγόρη Παπαδόπουλο, τον πρόεδρο Ριζοχωριτών Γιώργος Λεντζέρης και την εκπρόσωπο του Συλλόγου “Καλλιπάτειρα” στην οργανωτική επιτροπή του Δήμου Τριφυλίας για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, Ευανθία Παπαγεωργίου.
