«Προσεγγίσεις του Ευαγγελικού λόγου για τη σύγχρονη κοινωνία»
Ένα Κυριακοδρόμιο, με κηρύγματα του αρχιμανδρίτη Φίλιππου Χαμαργιά, πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, από την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2019 έως και την Κυριακή 30 Αυγούστου 2020, περιέχεται στο πόνημα που μόλις εκδόθηκε με τίτλο «Προσεγγίσεις του Ευαγγελικού λόγου για τη σύγχρονη κοινωνία».
Στο προλογικό του σημείωμα ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος αναφέρει: «Ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης Φίλιππος Χαμαργιάς, με το ανά χείρας πόνημά του, το οποίο έχει ως τίτλο “Προσεγγίσεις του Ευαγγελικού λόγου για τη σύγχρονη κοινωνία”, προσπάθησε να μας παρουσιάσει τη διαλεκτική σχέση μεταξύ του σύγχρονου κόσμου και του λόγου του Ευαγγελίου, μέσα από την κηρυγματική παρουσία, προσέγγιση και ερμηνεία των Ευαγγελικών περικοπών των Κυριακών του λειτουργικού έτους 2019 – 2020.
Εγχείρημα δύσκολο αλλά προκλητικό. Προσπάθεια αξιόλογη αλλά και επίζηλη, άθλημα απαιτητικό αλλά και τολμηρό, γιατί η ισορροπία της σύγχρονης πραγματικότητας και του βαθύτερου νοήματος της ευαγγελικής ρήσης και διδαχής δεν είναι πάντοτε εύκολη και απαιτεί τεχνική έκφρασης, γνώση ερμηνείας και εμπειρία γεγονότων και περιγραφικότητα, αφού ο όρος “σύγχρονη κοινωνία” σημαίνει αυτό που ονομάζουμε ανθρώπινη κοινωνία, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται μεταξύ τους και οργανώνουν την κοινωνική συμβίωσή τους. Εννοούμε αυτό το οποίο βιώνουμε ως σχέση στην καθημερινότητά μας, η “μετ’ αλλήλων” (Α΄ Κορ. 12) σχέση μέσα στην κοινωνία, αλλά και η σχέση μας με τον Θεόν, γι’ αυτό και ο Ευαγγελικός λόγος είναι, αφενός, επίκαιρος και, αφετέρου, σχετικός προς αυτήν την έννοια της έκφρασης “σύγχρονη κοινωνία”.
Στη σχέση αυτή η σημασία της ερμηνείας του Ευαγγελικού λόγου λαμβάνει διαστάσεις ηθικές και κοινωνιολογικές, διαστάσεις οι οποίες στην εποχή της μετανεωτερικότητας έχουν τις ιδιαίτερες, ιδιάζουσες και ιδιότροπες αξίες τους.
Ο πανοσιολογιώτατος συγγραφέας, στο πρωτόλειο αυτό πόνημά του, προσπάθησε να προσεγγίσει κοινωνιολογικά και ηθικά το βαθύτερο περιεχόμενο των Ευαγγελικών περικοπών, ενώ δεν αγνόησε και τη σημασία την οποίαν έχει ο Ευαγγελικός λόγος ως στοιχείο της θείας λατρείας, για τη σωτηρία του ανθρώπου, γι’ αυτό και δεν τον παρουσιάζει με μία μονομέρεια. Τονίζει τον άμεσο σύνδεσμο και τη σημασία Του, ως προς το βαθύτερο νόημα της ζωής των ανθρώπων και του σκοπού και νοήματος της ζωής ως συμβίωσης και συνύπαρξης. Είναι ο τρόπος ο οποίος χαρακτηρίζεται από το γεγονός της σχέσης και της κοινωνίας, του διαλόγου και της καθολικότητας, ο οποίος είναι “εν τω κόσμω” χωρίς όμως να είναι “εκ του κόσμου” (Ιωάν. 15, 19 και 17, 11), γι’ αυτό και είναι λόγος Ευαγγελικός.
Με τις σκέψεις αυτές επευλογώ την παρούσα προσπάθεια και εύχομαι ο Θεός να δίνει στον πονήσαντα δύναμη ώστε να αυξάνει και να τελειούται πάντοτε “εν Κυρίω” και με τον κηρυγματικό του λόγο να ευαγγελίζεται τα σωτήρια του Θεού».
