Καλή Ανάσταση! Πόσο τετριμμένη, συνηθισμένη, ακούγεται αυτή η ευχή στη μεγαλύτερη και πιο συμβολική γιορτή της Χριστιανοσύνης, που οι περισσότεροι συμμετέχουμε εθιμικά λόγω παράδοσης, αλλά και για να ξεκουραστούμε με ολιγοήμερες διακοπές από τη δουλειά μας. Έχει πνευματικότητα και εσωτερικότητα αυτή η ευχή; Με ποιον τρόπο μάς αφορά προσωπικά το μήνυμα της Ανάστασης; Και όταν λέμε Καλή Ανάσταση, τι, αλήθεια, εννοούμε; Την προσδοκία για την ανάσταση των νεκρών και την αιώνια ζωή; Πέραν του μεταφυσικού περιεχομένου αυτού του μηνύματος, η πραγματική ουσία και σημασία του ακουμπά την προσωπική μας ζωή;
Αν το αναστάσιμο μήνυμα αποτελεί το θρίαμβο του φωτός επί του σκότους, αυτός είναι ο δρόμος για να παλέψουμε και να εκδιώξουμε τα σκοτάδια από μέσα μας και να γεμίσει η ψυχή μας με φως. Είναι η καθημερινή πάλη και η αναμέτρηση με τη σκοτεινή μας πλευρά. Τα προβλήματα και τις σκέψεις που μας πονούν, τα τραύματα που μας κηλιδώνουν και καθορίζουν τη ζωή μας. Για να αποκτήσει νόημα και ουσία η ευχή πρέπει να βουτήξουμε μέσα μας, να μιλήσουμε με τον εαυτό μας, να συγχωρέσουμε αυτούς που μας πλήγωσαν, να επουλώσουμε τις πληγές μας, να θεραπεύσουμε τα τραύματά μας.
Δεν είναι εύκολο. Απαιτεί μόχθο και κόπο και πίστη. Πίστη με την ευρεία έννοια της λέξης. Χρειάζεται να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας με αυτογνωσία, ευθυκρισία, αλλά και με αγάπη, γιατί μόνο αν τον αγαπήσουμε πραγματικά, καθηλώνοντας το εγώ μας, θα φθάσουμε στη λύτρωση. Λύτρωση σημαίνει νίκη κατά του εγωπαθούς εαυτού μας.
Η λύτρωση είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει να βιώσουμε την προσωπική μας Ανάσταση. Μέρες που ’ναι, λοιπόν, και εν μέσω της αρρώστιας που θερίζει όλο τον πλανήτη, ας βρούμε χρόνο για περίσκεψη. Καλή Ανάσταση στις ψυχές μας!
Του Δημήτρη Γιατράκου
