Στη Διαρκή Επιτροπή Δημοσίας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής των Ελλήνων που πραγματοποιήθηκε μέσω πλατφόρμας τηλεδιασκέψεων σχετικά με το σχέδιο νόμου του υπουργείου Εσωτερικών «Εκλογή Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών» τοποθετήθηκε χθες ο πρόεδρος Συμβουλίου Κοινότητας Καλαμάτας
Πρόεδρος, Παναγιώτης Ι. Λύρας, ως πρόεδρος του
Δ.Σ. Ένωσης Προέδρων Κοινοτήτων Μεσσηνίας και
μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Δικτύου Κοινοτήτων Ελλάδος.
Όπως αναλυτικά ανέφερε κατά την τοποθέτησή του: «Εκ μέρους του Δικτύου Κοινοτήτων Ελλάδας ευχαριστούμε για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στη σημερινή συνεδρίαση. Δανειζόμενος λίγη από την άγια σκέψη του Ελύτη στα “Δημοσία και Ιδιωτικά” του, θα μου επιτρέψετε να παρατηρήσω ότι σήμερα συζητιέται μια “ανορθογραφία” στην προβολή της ψυχής του λαού μας. Μακάρι να είχαμε μπροστά μας ένα νομοθέτημα που στο συντάκτη του θα επιφοιτούσε ο δικός μας λαός – σε συνθήκες πάντοτε δυσμενείς – ο οποίος αξιώθηκε τα κινήματα ψυχής του να τα μετατρέπει σε Κοινότητες, “όπου το κοινόν αίσθημα να συμπίπτει με κείνο των αρίστων”!
Διορθώνεται ο προβληματικός νόμος του “Κλεισθένη” με ένα νόμο μακριά από την κοινωνία και την επιθυμία της, την ανάγκη της και τελικά την εξυπηρέτησή της. Ένα κίνημα νέων ανθρώπων ενεργοποιήθηκε και ασχολήθηκε με τις Κοινότητες στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές λόγω της ξεχωριστής εκλογής. Πολίτες που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με τα κοινά, με κοινή ή διαφορετική ιδεολογική πορεία, με ένα κίνητρο: την αγάπη για τον τόπο τους. Τόσο απλά, τόσο ανιδιοτελώς, τόσο απέναντι στην ευκολία της μη εμπλοκής, της αδιαφορίας, της κριτικής των πάντων. Και έγιναν οι εθελοντές του τόπου που ζουν, οι φωνές του τόπου, ο κρίκος που γίνεται σύνδεσμος με τη διοίκηση και τις υπηρεσίες του κάθε Δήμου.
Χωρίς προγραμματικό λόγο, δίπλα στις φιλοδοξίες και τις καθημερινές ανάγκες των συμπολιτών και συγχωριανών τους. Δίχως παραταξιακή λογική, αλλά με την κοινή λογική ότι η Κοινότητα πραγματώνει το σκοπό ύπαρξής της όταν τα μέλη της έχουν τη φωνή τους, έχουν τον εκπρόσωπό τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και τα παραδείγματα αυτής της ζωντανής πραγματικότητας απεικονίζονται σε αυτό το Δίκτυο Κοινοτήτων. Εν μέσω πανδημίας και χωρίς θεσμικά μέσα, χιλιάδες πρόεδροι και μέλη Συμβουλίων Κοινοτήτων με ψηφίσματα, με παρουσία παντού, με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με συναντήσεις, αντιδρούμε στον υπό συζήτηση νόμο για την εκλογή των Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών. Με το 95% των σχολίων στη δημόσια διαβούλευση να αναρωτιέται πού προσβλήθηκε η εύρυθμη λειτουργία των Δήμων από τις Κοινότητες, που δυστυχώς και μόνο γνωμοδοτικό ρόλο έχουν.
Και η κυβερνησιμότητα, μια αδόκιμη λέξη έγινε δόκιμη για να εξυπηρετήσει το πολιτικό οπλοστάσιο των Δημάρχων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους επιθυμούν να επανεκλεγούν και να μας μετατρέψουν σε εκπροσώπους τους στα χωριά μας και στις γειτονιές μας, σκευοφύλακες της παραταξιακής ορθότητας!
-Αδυνατούμε να κατανοήσουμε με ποιον τρόπο η ανεξάρτητη εκλογή προέδρων και Συμβουλίων Κοινότητας επηρεάζει την πλειοψηφία αυτή.
-Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τι σχέση έχει η ανάδειξη πλειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο με την ανάδειξη του προέδρου της Κοινότητας.
Μειώνεται ο αριθμός των κοινοτικών συμβούλων και αυξάνεται το ύψος του παραβόλου. Απέναντι στο αυτονόητο, πως όσο πιο μεγάλη Δημοκρατία έχεις, τόσο πιο μεγάλη προοπτική ανάπτυξης έχεις σε έναν τόπο. Απέναντι και στην επιταγή του νόμου ότι οι Κοινότητες αποτελούν ενδοδημοτική αποκέντρωση, πυρήνα της δημοκρατίας και προφανώς και σε καμία περίπτωση τοποτηρητή της Δημοτικής Αρχής. Απέναντι και στις ευρωπαϊκές αρχές της εγγύτητας και της κοινωνικής συνοχής.
Η διαβούλευση, η συμμετοχή, η σύνθεση απόψεων που γίνεται δύναμη για μια περιοχή, αποτελούν ιστορικό βίωμα του λαού μας και μπορούν να αξιοποιηθούν κυρίως με τις Κοινότητες που είναι ταυτόχρονα έδρες των Δήμων. Εκεί που το Συμβούλιο Κοινότητας και τα κοινοτικά γραφεία μπορούν να είναι μόνιμοι χώροι ανοιχτής διαβούλευσης, εκεί που οι ιδέες και η λαϊκή συμμετοχή μπαίνουν στη θεσμική διαδικασία, εκεί που το “εγώ” γίνεται “εμείς”!
Τα 200 χρόνια από την Εθνεγερσία μας είναι μια ιστορική πρόκληση, απαραίτητη για την περαιτέρω επιβίωσή μας. Με υπερηφάνεια ανατρέχουμε στο παρελθόν μας, στους Ήρωές μας, στον αγώνα για την Ελευθερία, την αναγέννησή μας και συλλογιζόμαστε ότι σημερινές υστερήσεις π.χ. δημογραφικές στα χωριά μας και στην επαρχία, πολιτισμικές και οικονομικές, μας εμποδίζουν να βρεθούμε σε ισότιμη θέση στον σύγχρονο κόσμο.
Κύρια πρόεδρε, επιτρέψτε μου να αντιγράψω στην όντως εμπνευσμένη εισαγωγή του προέδρου της Διαρκούς Επιτροπής σας, Μάξιμου Χαρακόπουλου: “Κύριε Υπουργέ, ελπίζω να εισακουστούν οι δημιουργικές προτάσεις για τις Κοινότητες και την αναβάθμισή τους, όπου λογικό είναι τον πρώτο λόγο για τη διοίκηση του χωριού να έχουν οι πολίτες της Κοινότητας”.
•Ο πρώτος σε κάθε Κοινότητα, μικρή ή μεγαλύτερη και όχι δυο μέτρα ή δυο μεζούρες Δημοκρατίας!
•Θεσμική κατοχύρωση του πιο άμεσου και ιστορικού θεσμού των Κοινοτήτων
•Αρμοδιότητες ουσίας και ευκαιρία σε νέους ανθρώπους με εμπιστοσύνη για τις δυνάμεις τους, τις δεξιότητες τους
•Εκλογή που να τη θέλει ο λαός και όχι η άνωθεν επιθυμία!
Συνοικούμε σε πόλεις και χωριά, μας ενώνουν οι Κοινότητές μας, το κοινό καλό του τόπου μας πριν και πάνω από όλα και όλους».
