Το δικό τους Θίασο Σκιών έχουν δημιουργήσει εδώ και λίγα χρόνια ο Κωνσταντίνος και η Γεωργία Δημητρακοπούλου, δύο νεαρά αδέρφια που με πάθος κρατούν ζωντανό τον Καραγκιόζη στην Καλαμάτα.
Ο μεν Κωνσταντίνος έχει εισαχθεί στο Τμήμα Ψυχολογίας της Αθήνας, αλλά δια ζώσης δεν έχει πάει μέχρι στιγμής, αφού το Πανεπιστήμιό του, όπως και όλα τα υπόλοιπα, κάνουν μαθήματα εξ αποστάσεως. Η δε 17χρονη Γεωργία πηγαίνει ακόμα σχολείο.
Το «Θάρρος» μίλησε μαζί τους, μεταξύ άλλων, για αυτό τους το εγχείρημα, τα σχέδιά τους και την παράσταση που θα δώσουν σε συνεργασία με την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας, αφιερωμένη στα Κέντρα των Παιδικών Χωριών SOS που λειτουργούν στην πόλη.
-Πώς μπήκε το Θέατρο Σκιών στη ζωή σας;
Το Θέατρο Σκιών μπήκε στη ζωή μας πριν από πολλά χρόνια. Να σκεφτείτε, από το Νηπιαγωγείο βλέπαμε παραστάσεις και μας άρεσε. Στην αρχή παίζαμε για την οικογένειά μας, στο σπίτι μας, ενώ μετά προχωρήσαμε στην αυλή, όπου μας έβλεπε η γειτονιά. Κάποια στιγμή μάς είδε ο πρόεδρος των τριτέκνων και μας είπε να δώσουμε μια παράσταση στο Πάρκο του ΟΣΕ. Έπειτα μας είδε ο κ. Κισκήρας και μας πρότεινε να δώσουμε παράσταση για το Δήμο Καλαμάτας. Κάπως έτσι αυτό βγήκε προς τα έξω.
Ουσιαστικά ως θίασος υπάρχουμε τα τελευταία 8 χρόνια, οπότε ασχολούμαστε πιο διεξοδικά και σε περισσότερο κοινό.
-Δύο αδέρφια, λοιπόν, πίσω από το σεντόνι. Πώς είναι αυτή η συνεργασία;
Οι ρόλοι μας είναι μοιρασμένοι, αλλά δε γίνεται να υπάρξει παράσταση αν δεν υπάρχουμε και οι δύο μαζί. Ειδικότερα, εγώ (Κωνσταντίνος) έχω αναλάβει τη σκηνική παρουσία και τις φωνές της κάθε παράστασης, ενώ η Γεωργία είναι βοηθός σκηνής, δηλαδή γυρνά τις φιγούρες, κάτι που είναι το ήμισυ της παράστασης.
-Πώς ανεβαίνει μια παράσταση και τι γίνεται στο χώρο που το κοινό δε βλέπει;
Το να ανέβει μια παράσταση είναι λίγο δύσκολο. Τα έργα βασίζονται σε ένα κλασικό ρεπερτόριο του Θεάτρου Σκιών που έχει δημιουργηθεί εδώ και 100 χρόνια. Αυτό μεταδίδεται προφορικά. Οπότε εμείς ακούμε και βλέπουμε πολλές παραστάσεις. Επίσης, διαβάζουμε κείμενα και έτσι, παίρνοντας πολλά στοιχεία, τα ενώνουμε για να βγει κάτι καινούργιο.
Βέβαια, η παράσταση πρέπει να ανταποκρίνεται στο κοινό που απευθύνεται. Εμείς ακούμε και το κοινό, που όμως δε βλέπουμε. Άρα, αν κάποιος πει μια ατάκα ή μια λέξη που μπορεί να ενταχθεί, αυτοσχεδιαστικά θα μπει. Σε μια παράσταση δεν υπάρχουν στεγανά και μιλάμε για κάτι διαδραστικό.
-Πρόσφατα είδαμε τον «Καραγκιόζη Επιστήμονα» και σε λίγες μέρες θα δούμε τον «Καραγκιόζη στο Βυθό». Νέες παραστάσεις, δηλαδή, που έχουν προσαρμοστεί στις μέρες μας…
Ναι, υπάρχει μια παραδοσιακή φόρμα που περιλαμβάνει κάποιες ατάκες που θα πρέπει να ακουστούν. Στη συνέχεια εμείς προσαρμόζουμε και δημιουργούμε τη νέα παράσταση.
Ας πούμε για την παράσταση που είπατε, για τον Επιστήμονα. Σε τρία σημεία του έργου έγινε αναφορά στην απαγόρευση της μουσικής που μας επιβλήθηκε, δηλαδή μπαίνουν αυτοσχεδιαστικά νέα στοιχεία.
-Άρα μιλάμε και για αυτοσχεδιασμό της στιγμής;
Ναι, φυσικά, το Θέατρο Σκιών βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό. Την ώρα της παράστασης δε διαβάζουμε κείμενο. Βέβαια, έχει σημασία η διάθεσή μας εκείνη τη στιγμή.
-Στην εποχή των κινητών και των τάμπλετ ο Καραγκιόζης αντέχει;
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ξανά μια άνθιση του Θεάτρου Σκιών. Φαίνεται ότι, ενώ πριν από μερικά χρόνια πήγαινε να σβήσει και κάποιοι το θεωρούσαν «παρακμιακό» θέαμα, ο κόσμος πλέον γυρνά πάλι στο συγκεκριμένο θέατρο. Δε μιλάμε μόνο για τα παιδιά, αλλά και για μεγαλύτερο κόσμο. Ειδικά στην Αθήνα υπάρχουν παραστάσεις για ενήλικο μόνο κοινό.
Θεωρούμε ότι «δημιουργείται» πάλι μια αίγλη για το Θέατρο Σκιών. Απλά τα παιδιά πλέον λειτουργούν πιο γρήγορα και για να τα κερδίσουμε, πρέπει ο Καραγκιόζης «να πατήσει» το τάμπλετ και τα κινητά και να πάει πιο ψηλά.
-Υπάρχουν νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το Θέατρο Σκιών;
Όταν εμείς ξεκινήσαμε, δυστυχώς, δεν είχαμε την τύχη να βρούμε έναν παίχτη Θεάτρου Σκιών. Οπότε μάθαμε βλέποντας παραστάσεις που έρχονταν στην πόλη, είτε διαβάζαμε.
Για εμάς είναι μεγάλη χαρά να έρχονται τα παιδιά πίσω από το σεντόνι και να μας ζητούν να τους δείξουμε πώς λειτουργούν οι φιγούρες ή να λένε κάποια λόγια. Βλέπουμε ότι κάποια παιδιά δείχνουν ενδιαφέρον και ελπίζουμε να υπάρξει μια νέα γενιά που θα ενδιαφερθεί για το Θέατρο Σκιών.
-Τα σχέδιά σας ποια είναι;
Πλέον τα πράγματα είναι καλύτερα και ανοίγουν κάποιοι χώροι. Θα κάνουμε κάποιες παραστάσεις είτε σε χωριά, είτε μέσα στην πόλη της Καλαμάτας, κάτι που κάνουμε εδώ και χρόνια.
-«Ο Καραγκιόζης στο Βυθό» είναι μια παράσταση στήριξης στα Κέντρα των Παιδικών Χωριών SOS στην Καλαμάτα;
Ναι, εκτός από τις περιοδείες μας, διοργανώνουμε μια παράσταση υπό την αιγίδα της Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας. Θα παιχθεί στις 6 Ιουλίου στο αμφιθέατρο του Κάστρου με ελεύθερη συνεισφορά από το κοινό.
Πρόκειται για μια εντελώς πρωτότυπη παράσταση, στην οποία συνδυάζεται το Θέατρο Σκιών με ηθοποιούς: δύο ηθοποιοί που θα αλληλοεπιδράσουν με τις φιγούρες.
Μέχρι στιγμής έχει απαιτηθεί αρκετή δουλειά, αφού φτιάχνουμε και τα κουστούμια με τη βοήθεια της Μαρίζας Νταϊφά. Κουστούμια του ρύπου και της μόλυνσης, που δημιουργούνται αμιγώς από σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά.
Η συγκεκριμένη παράσταση αφιερώνεται στα 15 χρόνια προσφοράς των Παιδικών Χωριών SOS στην πόλη μας.
-Μιλήσατε για τη μόλυνση των θαλασσών, άρα προσπαθείτε να περνάτε μηνύματα μέσα από τις παραστάσεις σας;
Η συγκεκριμένη παράσταση θέλει να περάσει ένα μήνυμα για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος, την ευαισθητοποίηση των μεγάλων, αλλά κυρίως των παιδιών. Κι αυτό, γιατί θεωρούμε ότι ο Καραγκιόζης είναι ένα πολύ καλό εκπαιδευτικό εργαλείο και χωρίς μάλιστα να σηκώσει το χέρι για να διδάξει, θα περάσει το δικό του μήνυμα.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
