Τον καιρό που η πανδημία κάλπαζε στην Ελλάδα με 4.000 κρούσματα την ημέρα, η Μεσσηνία αντιστεκόταν σθεναρά με μέσο όρο 2-3 στο μερίδιό της.
Από την εποχή που ήρθησαν οι περιορισμοί, τα κρούσματα σχεδόν τριπλασιάστηκαν, κυρίως στους μαθητές, με σχολικές μονάδες ή σχολικά τμήματα να κλείνουν καθημερινά για να μη γίνει μεγαλύτερη διασπορά του ιού.
Την ίδια ώρα τα κρούσματα πανελλαδικά μειώθηκαν στο 1/3, ενώ στο νομό μας σημειώνεται σταθερά μια ανοδική τάση.
Δυστυχώς, η όλη προσπάθεια από την αρχή της πανδημίας χαλάει, επειδή πιστέψαμε ότι τελείωσε. Εύκολο είναι να καταστρέψουμε ό,τι χτίσαμε εδώ και 16 μήνες, με οδυνηρές συνέπειες τόσο από υγειονομικής όσο και από τουριστικής-οικονομικής πλευράς, και οι προσδοκίες που τρέφαμε για ένα free covid καλοκαίρι με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το νομό μας, να αποδειχθούν φρούδες. Αν μετρήσουμε συγκριτικά τα κρούσματα του τελευταίου δεκαήμερου, θα είμαστε πολύ ψηλά στη σχετική λίστα.
Δεδομένων, λοιπόν, αυτών των στοιχείων, πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε για να χτίσουμε ανοσία. Και αυτή θα χτιστεί πρωτίστως με την τήρηση των υγειονομικών μέτρων παρά με τα εμβόλια. Οι εμβολιασμένοι και με τις δυο δόσεις στο νομό μας αποτελούν ένα μικρό ποσοστό, αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται να νοσήσουν και να μεταδώσουν τον ιό ευκολότερα μη έχοντας συμπτώματα. Οπότε χρειάζεται μυαλό και λίγη υπομονή, γιατί δεν αποκλείεται να γίνει έκρηξη και να βρεθούμε σε τοπικό lockdown που θα είναι καταστροφικό. Αυτό ισχύει και για τους αρνητές του ιού και των εμβολίων που έχουν υποχρέωση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Δεν είναι μόνοι τους. Είτε το θέλουν είτε όχι και από όποια πλευρά και να το δουν, η κατάσταση είναι αυτή.
Κι εγώ κουράστηκα, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι αυτού του πλανήτη, αλλά αυτό που ζούμε είναι μια πραγματικότητα η οποία έχει αλλάξει άρδην τη ζωή μας και θα την αλλάξει ακόμη περισσότερο αν δεν προσέξουμε.
Εν κατακλείδι, για να μην πολυλογούμε, η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα για τη Μεσσηνία.
Του Δημήτρη Γιατράκου
