Έχουν περάσει 4 χρόνια από τότε που η Λίντα Καπετανέα ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, σε μια χρονική στιγμή που είχε αρχίσει να παρουσιάζει κάμψη και έδειχνε ότι μπορεί περνούσε στην ιστορία…
Η Λίντα Καπετανέα, όμως, είχε έρθει με όρεξη και σχέδια για το Φεστιβάλ και, τελικά, όχι μόνο κατάφερε «να σώσει το καράβι», αλλά μπόρεσε να του δώσει την αίγλη που του αξίζει.
Πλέον η καλλιτεχνική διευθύντρια, η οποία με πείσμα κατάφερε πέρυσι να πραγματοποιήσει εν μέσω κορωνοϊού το Φεστιβάλ-που, να σημειωθεί, ήταν από τα ελάχιστα που πραγματοποιήθηκαν παγκοσμίως- ετοιμάζει αισίως το 27ο.
Το «Θάρρος» μίλησε με την κα Καπετανέα για το φετινό Φεστιβάλ, τα σχέδιά της, το χορό…
Δεύτερη χρονιά που το Φεστιβάλ θα διεξαχθεί σε συνθήκες κορωνοϊού. Φέτος η οργάνωση είναι ευκολότερη, αφού είχατε την περσινή εμπειρία;
Η περσινή εμπειρία μάς γέμισε δύναμη και αισιοδοξία. Αλλά δε σημαίνει ότι φέτος είναι πιο εύκολα. Αντίθετα στοχεύουμε όλο ψηλότερα καλλιτεχνικά και όχι μόνο. Κάθε χρόνο προσπαθούμε για μια συνολικά καλύτερη διοργάνωση σε επίπεδο υπηρεσιών και φιλοξενίας κοινού και καλλιτεχνών.
Πέρυσι λάβαμε συγχαρητήρια από πολλά φεστιβάλ και καλλιτέχνες του εξωτερικού κάτι πολύ σημαντικό για την Καλαμάτα και την εξέλιξη του Φεστιβάλ. Φέτος έχουμε ακόμα περισσότερες παραστάσεις, εντός και εκτός Καλαμάτας, στην Περιφέρεια, και δράσεις για όλες τις ηλικίες.
Πέρυσι είχατε κάποιους φόβους μέχρι τελευταία στιγμή ότι θα μπορούσε το Φεστιβάλ να ακυρωθεί. Υπήρξε κάποια στιγμή φέτος αυτός ο φόβος από την πλευρά σας;
Περισσότερο αγωνία είχαμε παρά φόβο. Λάβαμε όλα τα απαραίτητα μέτρα και λειτουργήσαμε στα πλαίσια ανοίγματος της οικονομίας. Και πείσμα είχαμε. Γι’ αυτό κάναμε υπομονή και προχωρήσαμε με μικρά και μεθοδικά βήματα. Ανακοινώσαμε πολύ αργότερα το πρόγραμμα, αφού κάναμε πολλές αλλαγές. Είχαμε συνέχεια επικοινωνία με το ΥΠΠΟΑ και το Δήμο και ο μόνος στόχος ήταν να γίνει σωστά και με ασφάλεια. Το κοινό μας εμπιστεύτηκε και το ευχαριστούμε πολύ.
Φέτος κάνουμε ακριβώς το ίδιο. Εργαζόμαστε πυρετωδώς για μια ασφαλή διοργάνωση για όλους, κοινό, καλλιτέχνες και εργαζόμενους στο Φεστιβάλ. Αυτό που περιμένω επίσης με αγωνία είναι η ανταπόκριση του κοινού η οποία εύχομαι να είναι όσο ζεστή και δυνατή ήταν πέρυσι.
Πλέον οδεύουμε ολοταχώς προς το 27ο. Μιλήστε μας για το φετινό πρόγραμμα…
Στο 27ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας θα φιλοξενηθούν 31 παραγωγές, 18 από το εξωτερικό και 13 από την Ελλάδα. Οι καλλιτέχνες του εξωτερικού που θα παρουσιάσουν τα έργα τους στο Φεστιβάλ προέρχονται από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, την Πορτογαλία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, την Ιταλία, το Ισραήλ, την Ιρλανδία, τη Νιγηρία και τη Σλοβακία.
Επίσης από τις 18 ξένες ομάδες οι 14 παρουσιάζουν για πρώτη φορά το έργο τους στην Ελλάδα ενώ από τα 13 ελληνικά έργα τα τρία θα κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους και ακόμα ένα θα παρουσιαστεί πρώτη φορά δια ζώσης στο Φεστιβάλ μετά τη διαδικτυακή του πρεμιέρα.
Οι καλλιτέχνες που έχουμε καλέσει φέτος, μιλούν μέσα από τη γλώσσα του χορού και τη δύναμη του σώματος, ξεδιπλώνοντας τις ιστορίες τους επί σκηνής και μάς ζητούν να διαισθανθούμε όλες τις έννοιες που απορρέουν από τη σχέση κοινότητας και προσώπου. Είναι έννοιες όπως η εμπιστοσύνη, η αλληλεγγύη και η αποδοχή. Είναι έννοιες όπως η σύγκρουση, η διαπραγμάτευση, η αυτονομία, η ατομική ταυτότητα και η ελευθερία. Δεν είναι ούτε αυτονόητες ούτε δεδομένες.
Το είχατε φανταστεί διαφορετικά;
Ναι με πιο πολλούς θεατές και χωρίς μάσκες. Αλλά θα προσαρμοστούμε και φέτος. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί από τον Ιανουάριο του 2021.
Μικρές αλλαγές έγιναν από τότε αλλά γενικά όλα πάνε όπως τα έχω φανταστεί.
Αυτό που έχουμε ετοιμάσει είναι 10 μέρες γεμάτες με καταπληκτικούς καλλιτέχνες να σας εμπνεύσουν με τις ιστορίες και τα σώματά τους. Και πολλά εργαστήρια κίνησης για όλους τους Καλαματιανούς, μικρούς και μεγάλους και για όλη την οικογένεια. Ας μπούμε όλοι σε κίνηση μετά από τόση ακινησία. Το χρειαζόμαστε.
Ας μπούμε όλοι σε κίνηση μετά από τόση ακινησία. Το χρειαζόμαστε
«Σε κίνηση. Διαρκώς σε κίνηση. Μαζί; Ή μόνοι;» ο φετινός τίτλος. Θεωρείτε ότι η μοναξιά κυριαρχεί στις μέρες μας;
Κυριάρχησε η απόσταση η οποία σίγουρα είχε και μοναξιά για πολύ κόσμο. Κυριαρχεί όμως και η λαχτάρα για επαφή, επανασύνδεση και συλλογική συμβίωση. Νομίζω καταλάβαμε όλοι ότι δεν γίνεται τα πράγματα να γίνουν καλύτερα χωρίς τη συνεισφορά και τη συμμετοχή όλων.
Είμαστε ένα σύστημα, ένας πλανήτης που τα τμήματα που τον απαρτίζουν πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους για να συντονίζονται και να επιβιώνουν. Ειδικά σε περίοδο κρίσης.
Ο τίτλος του φετινού προγράμματος Σε κίνηση. Διαρκώς σε κίνηση. Μαζί; Ή μόνοι; συνοψίζει την ανάγκη της ομάδας του Φεστιβάλ να τροφοδοτεί τη συζήτηση για την ανθρώπινη κατάσταση στη σύγχρονη εποχή μέσα από την καταγραφή της προσωπικής αλλά και της συλλογικής εμπειρίας.
Το φετινό θέμα μας για τη σημασία της κοινότητας και το ρόλο του κάθε προσώπου μέσα σε αυτή αφορά τη συνύπαρξη ανθρώπων παντού και πάντα. Μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε για τη διαρκή ανάγκη δημιουργίας κοινού τόπου συνάντησης, συνεννόησης και συνύπαρξης ως βασικών τρόπων επιβίωσης αλλά και ευημερίας.
Ένας από τους στόχους σας, όταν αναλάβατε το Φεστιβάλ, ήταν αυτό «να ανοιχτεί» στην πόλη. Είστε ευχαριστημένη από το μέχρι στιγμής αποτέλεσμα;
Ναι είμαι πολύ χαρούμενη μετά από 3 χρόνια παρουσίας του Φεστιβάλ στο δημόσιο χώρο για τη συνάντηση του κοινού με το σύγχρονο χορό που αποκτά ολοένα και περισσότερους φίλους.
Το καθημερινό μας ραντεβού στην πλατεία της Καλαμάτας βοήθησε πολύ προς αυτή την κατεύθυνση. Το Φεστιβάλ έφερε το χορό στην πλατεία και το αγαπήσατε.
Θέλω να εξελιχθεί κι άλλο όλο αυτό.
Να γεμίσουν χορό κι άλλες πλατείες στην Καλαμάτα ή άλλοι δημόσιοι χώροι καθώς επίσης και άλλες πλατείες σε άλλες περιοχές της Μεσσηνίας και της Περιφέρειας.
Μιλήσατε στην παρουσίαση για τους μακροχρόνιους στόχους σας… Να υποθέσω πως δε θα μας τους ανακοινώσετε, αλλά μέχρι πού φτάνουν οι στόχοι της Λίντας Καπετανέα για το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;
Όσο βρίσκομαι σ’ αυτή τη θέση θέλω το Φεστιβάλ να εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο.Θα ήθελα να αποτελεί σημείο συνάντησης πολλών τεχνών σε σχέση με το χορό και την ανθρώπινη κίνηση.
Να είναι ανοικτό στους καλλιτέχνες κάθε είδους, με εργαστήρια όλο το χρόνο, με παραστάσεις όλο το χρόνο.
Εγώ από τη μεριά μου το προσπαθώ αλλά χρειάζομαι υποστήριξη και χρηματοδότηση.
Η νέα προγραμματική που υπογράψαμε την άνοιξη (ΦΑΡΙΣ, Δήμος, ΥΠΠΟΑ) μας εξασφαλίζει λίγες από αυτές τις δράσεις αλλά κυρίως το βασικό κορμό της δραστηριότητάς μας.
Θα χρειαστούμε κι άλλη χρηματοδότηση για να πούμε ότι το Φεστιβάλ μεταμορφώνεται σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Βλέπουμε ότι το Φεστιβάλ βγαίνει εκτός Καλαμάτας αλλά και Μεσσηνίας…
Η Καλαμάτα δείχνει το δρόμο ως προς τις συνεργασίες και την εξωστρέφεια του Φεστιβάλ.
Λέμε ότι είναι ο τόπος του χορού και θέλουμε ταυτόχρονα να γνωρίσουν κι άλλες περιοχές το έργο του Φεστιβάλ.
Εδώ και 3 χρόνια συνεργαζόμαστε με την Costa Navarino ώστε να προβάλλεται το Φεστιβάλ και η πόλη της Καλαμάτας μέσα από διεθνή δίκτυα επισκεπτών. Φέτος ξεκινήσαμε αυτή την υπέροχη συνεργασία με την Περιφέρεια ώστε να γίνει μια μικρή περιοδεία και εκτός Μεσσηνίας στη Σπάρτη.
Θέλουμε να μεγαλώσει το κοινό του Φεστιβάλ στην Περιφέρεια και να δοθεί η ευκαιρία σε κατοίκους άλλων περιοχών να απολαύσουν τα έργα του Φεστιβάλ.
Επίσης, υπάρχει συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης…
Πρόκειται για μια εξαιρετική συνεργασία με επίκεντρο τη δημιουργικότητα των παιδιών της πόλης της Καλαμάτας και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τους καθημερινούς ήρωες.
Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Χρειάζεται να βλέπουμε από τώρα πώς παρατηρούν και πώς αποτυπώνουν σε μια εικόνα ένα θέμα.
Ίσως μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι λάθη κάνουμε.
Τουλάχιστον εγώ αυτό βιώνω καθημερινά από τα παιδιά μου.
Είναι σημαντικό να τα αφήσουμε να μας δείξουν τον δικό τους τρόπο σκέψης
Δίπλα μας γίνεται πόλεμος τόσα χρόνια στη Συρία και οι άνθρωποι κάνουν τέχνη μέσα σε χαλάσματα. Μην εγκαταλείπουμε τόσο εύκολα
Δύσκολοι μήνες και για το χορό, με τις σχολές να μένουν κλειστές. Πόσο θεωρείτε ότι επηρέασε όλο αυτό, ειδικά τους νέους χορευτές; Ήταν εφικτό να γίνουν μαθήματα διαδικτυακά;
Ναι ήταν εφικτό. Δεν ξέρω βέβαια σε ποιο βαθμό υλοποιήθηκε σε όλες τις σχολές.
Όσοι είμαστε δάσκαλοι μας φάνηκε κάπως παράξενο ίσως στην αρχή αλλά μετά μπήκαμε στη διαδικασία να πούμε ότι αφού αυτή η κατάσταση θα κρατήσει πολύ ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Εγώ έδινα μαθήματα καθημερινά με 250 άτομα να παρακολουθούν.
Κάθε νέος χορευτής, όπως και κάθε άνθρωπος, χρειάζεται να αντιληφθεί ότι η επιβίωση απαιτεί να είμαστε σε θέση να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες, να ξεπερνάμε εμπόδια, να βρίσκουμε νέους τρόπους για να κάνουμε αυτό που χρειάζεται ή που θέλουμε.
Ναι οι σχολές υπέφεραν όπως και τα γυμναστήρια, τα Φεστιβάλ, τα θέατρα γιατί ήταν κλειστά και χωρίς κανένα εισόδημα, χωρίς να προχωρά το έργο τους.
Οι νέοι χορευτές όμως όπως και όλοι οι χορευτές πρέπει να γυμνάζονται όπου κι αν βρίσκονται.
Δε γίνεσαι χορευτής μόνο μέσα σε μια αίθουσα χορού. Υπάρχουν παιδιά που έμαθαν να χορεύουν μέσα σε σκουπιδότοπους, σε φαβέλες και στη φτώχεια των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Σε δρόμους και αυλές.
Δε μου αρέσει να κάνω συγκρίσεις αλλά οποιοδήποτε μέσο διαθέτουμε ας το χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας. Ας καταλάβουμε ή ας θυμηθούμε ότι ανήκουμε στους τυχερούς.
Είμαστε ένα σύστημα, ένας πλανήτης που τα τμήματα που τον απαρτίζουν πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους για να συντονίζονται και να επιβιώνουν
Ήδη έχουμε πρόσβαση στο διαδίκτυο, σε μαθήματα, σε παραστάσεις, σε πληροφορίες, σε εμβόλια και θεραπείες. Όλα αυτά δεν είναι κάτι; Πάντα θα υπάρχουν ακόμα πιο δύσκολα.
Δίπλα μας γίνεται πόλεμος τόσα χρόνια στη Συρία και οι άνθρωποι κάνουν τέχνη μέσα σε χαλάσματα. Μην εγκαταλείπουμε τόσο εύκολα. Επίσης έχω δύο παιδιά και ξέρω πόσο δύσκολο ήταν να παρακολουθούν μαθήματα μέσω διαδικτύου. Αλλά τα παιδιά χρειάζονται επίσης κίνηση, άσκηση, προτροπή και ελευθερία να δημιουργήσουν.
Νομίζω αν κάποιος θέλει πολύ να στηρίξει τον εαυτό του και το σώμα του βρίσκει τον τρόπο.
Είστε αισιόδοξη ότι μπορεί ο φετινός χειμώνας να είναι διαφορετικός και να δούμε ξανά παραστάσεις χορού;
Μακάρι. Είμαι αισιόδοξη ότι θα επιβιώσουμε. Ελπίζω να ανοίξουν όλοι οι χώροι πολιτισμού. Αυτό έχουμε ανάγκη. Οπωσδήποτε αυτό.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
