Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος η ορειβατική ομάδα του Συλλόγου Πεζοπόρων – Ορειβατών Καλαμάτας «Ο Ευκλής» και οι εκδρομείς του απόλαυσαν ένα ενδιαφέρον ταξίδι στην ηπειρωτική γη.
Το παλιό μέλος του Ευκλή, Γεώργιος Λουμάκης, μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του:
«Ένα ακόμη ορειβατικό ταξίδι ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία και απίστευτο ενθουσιασμό για τις συγκινήσεις πού μας χάρισε!
Κόνιτσα, Γεφύρι Κόνιτσας (19ος αιώνας), Αώος ποταμός, Ι.Μ. Στομίου (16ος αιώνας), Βοϊδομάτης ποταμός, Μονή Παναγιάς Μολυβδοσκεπαστού, Γεφύρι Κλειδωνιάς, Μεγάλο Πάπιγκο, Μικρό Πάπιγκο, Οβίρες Ρογκοβού, ανάβαση στη Δρακόλιμνη Τύμφης (2050 μ.) και στην κορυφή Γκαμήλα (2497 μ.).
Η Τύμφη θεωρείται ένα από τα μαγευτικότερα βουνά της Ελλάδας!
Την 1η ημέρα περπατήσαμε 10 χλμ. δίπλα στον Αώο ποταμό, για να δούμε την Ι.Μ. Στομίου όπου μόνασε ο γέροντας Παΐσιος, πριν μεταβεί στο Άγιο Όρος.
Τη 2η ημέρα ξεκινήσαμε από το Μικρό Πάπιγκο μέσα από ένα μονοπάτι με δασώδη βλάστηση, που μας φάνηκε πολύ φιλόξενο. Ανά διαστήματα υπήρχαν σκιερά κιόσκια με τρεχούμενο νερό. Το τοπίο άλλαξε μετά την βρύση Αντάλκη και έγινε άδενδρο και σιγά – σιγά αλπικό.
Πρώτος στόχος το Καταφύγιο της Αστράκας στα 1950 μ., που όμως το προσπεράσαμε γρήγορα, γιατί είχαμε επιλέξει να διανυκτερεύσουμε στη Δρακόλιμνη της Τύμφης στα 2.050 μ.
Βέβαια, δεν ήταν όσο εύκολο φαίνεται, η διαφορά από τα 1.950 μ. στα 2050 μ., καθότι έπρεπε να κατέβουμε στα 1700 μ. και μετά να ανέβουμε στην λίμνη.
Με κόπο και αρκετή κούραση φτάσαμε μετά από 13 χλμ. στη Δρακόλιμνη, όπου η θέα μας άφησε όλους άφωνους…
Στήσαμε τις σκηνές στις όχθες της λίμνης και διανυκτερεύσαμε σε πεντάστερο!
Μαγεία είναι μια λέξη που φαντάζει λίγη για να περιγράψει κανείς το τοπίο.
Αφού ανεβήκαμε στις γύρω κορυφές, μετά μαζευτήκαμε και με ό,τι φαγώσιμο είχε ο καθένας, στήσαμε ένα γρήγορο “τσιμπούσι” και απολαύσαμε το κρασί της Ελένης και το τσίπουρο του Γρηγόρη!
Την 3η ημέρα περπατήσαμε 21 ορειβατικά χλμ. για να πατήσουμε την κορυφή της Γκαμήλα και να επιστρέψουμε στο Μικρό Πάπιγκο.
Σηκωθήκαμε αχάραγα και αφού μαζέψαμε τις σκηνές ξεκινήσαμε για την κορυφή.
Χρειάστηκε πάλι να κατέβουμε στα 1.700 μ. για να πάρουμε το μονοπάτι της κορυφής το Ε3. Το τοπίο αλπικό με πολλές εναλλαγές. Πότε έντονο ανάγλυφο και πότε μικρά λιβαδάκια που έβοσκαν άγρια μοσχάρια και άγρια άλογα.
Μέχρι την κορυφή υπήρχαν διάσπαρτα αγριολούλουδα, που έδιναν χρώμα στις (2.497 μ.). απίστευτα πολλές χιονούρες, που υπήρχαν στις πλαγιές και χρειάστηκε πολλές φορές να περπατήσουμε επάνω τους.
Ανεβαίνοντας σιγά σιγά αντικρίσαμε την κορυφή και σε λίγο φτάσαμε…
Από την κορυφή της Γκαμήλας αντικρίσαμε τις κορυφές της Αστράκας, την κορυφή της Τραπεζίτσας, τη Μονή Στομίου, τη Δρακόλιμνη, το Σμόλικα και τα χωριά Παλιοσέλλι και Πάδες, που είναι η εκκίνηση για τον Σμόλικα στα 2.637 μ. Πολύ θα ήθελα ο Σμόλικας να είναι η επόμενη ορειβατική εξόρμηση!
Ευχαριστούμε το φίλο μας Γιαννιώτη, Βασίλη Λυκούργο, που για δεύτερη φορά συναντηθήκαμε στην Ήπειρο, την πρώτη φορά ήταν η διάσχιση του φαραγγιού του Βίκου, και περπατήσαμε ξανά μαζί στα ευλογημένα, όπως λέει, μονοπάτια της».
