Θέλαμε να μοιραστούμε με δυο μάτια κόσμου τη λατρεία μας για σένα.
Την Κυριακή ξημερώνει η τεσσαρακοστή ημέρα από εκείνο το πρωινό που έφυγες. Όσες μέρες, όμως, πέρασαν και όσες θα περάσουν, δε θα καταφέρουν να μας χωρίσουν. Καμία μας δε θα δεχτεί το φευγιό σου, γιατί η παρουσία σου εδώ ήταν πάντα μεγαλείο. Και αυτό θα το κρατήσουμε φυλαχτό.
Φόβος, αγωνία, άρνηση, πόνος… συναισθήματα που μας συντροφεύουν όλο αυτό το διάστημα λόγω της απώλειάς σου, μπαμπά μας.
Πονάει, μας πονάει η έλλειψη επικοινωνίας μαζί σου. Μας λείπει η γλυκιά καλημέρα σου και το τρυφερό καθημερινό σου σ’ αγαπώ.
Θέλουμε, όμως, να σου πούμε, πως η πορεία σου στη ζωή μας υπήρξε καθοριστική. Κατάφερες να αποδείξεις με πράξεις πως ο σεβασμός και ο θαυμασμός είναι αξίες αναντικατάστατες και ασύγκριτες. Η δύναμη και η αυθεντικότητά σου, μας ανέβασαν ψηλά τον πήχη. Η τεράστια αγκαλιά σου, που όλες μας χωρούσε, μας δημιούργησε την ανάγκη να προσπαθούμε να περπατάμε με καμάρι. Οι συμβουλές σου στα δύσκολα έγιναν αρωγοί μας. Οι χοροί και η λεβεντιά σου, σε μεταμόρφωσαν στην καρδιά μας στον πιο σπουδαίο ήρωα της ζωής μας.
Η θύμησή σου, σε κάθε μικρή και μεγάλη στιγμή της μέρας μας, είναι η δική μας δύναμη. Το αρχοντικό περπάτημά σου στο νου μας είναι η προσδοκία μας να καταφέρουμε να συνεχίσουμε στα δικά σου φωτεινά βήματα. Η αγάπη σου στις ζωές μας θα γίνει η υπόσχεση στους εαυτούς μας να δώσουμε στα δικά μας παιδιά τα πιο όμορφα κομμάτια της καρδιάς μας.
Τo σημείο αναφοράς μας πάντα και για πάντα εσύ. Θα προχωράμε με γνώμονα τις συμβουλές και την υπερηφάνειά σου.
Και πλέον, με την απόλυτη πίστη ότι δε θα μπορούσαμε να είχαμε καλύτερο πατέρα, με τίποτα παραπάνω για κληρονομιά πέρα από το καθαρό όνομα που μας κληροδότησες, ετοιμαζόμαστε για την επόμενη πίστα, μπαμπάκα μας. Η οποία, ακόμα και αν είναι χωρίς την παρουσία σου, θα είναι με παρέα τη θύμηση της ψυχής σου.
Και μία μέρα θα μας δεις από εκεί ψηλά να τραγουδάμε και οι τρεις αγκαλιασμένες το τραγούδι: “Μια Βοσκοπούλα αγάπησα, μια ζηλεμένη κόρη”. Το τραγούδι σου. Εκείνο που εσύ μας έμαθες και αγαπήσαμε. Γιατί κοιτά, μπαμπά! Αυτά τα τρία κλαδιά που κρατάει σφιχτά η μαμά, θα ανθίσουν ξανά. Έχουν ρίζα βαθιά, στο όνομά σου, μπαμπά. Έχεις φιλιά από τη μαμά.
Οι κόρες σου.
Ευσταθία, Μαρίνα, Πάμελα
