Η στρατηγική πορεία ενός κόμματος, οφείλει να εδράζεται στο έδαφος της συνέπειας.
Η δημιουργία του ΚΙΝΑΛ και αυτά που ακολούθησαν, έδωσαν το δικαίωμα σε έναν πολιτικό χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές αποσκευές, να επικαλείται ανερυθρίαστα τους αγώνες και τις κοινωνικές κατακτήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ.
Η ηγεσία του κόμματος δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για τις κατακτήσεις του ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα να ακυρώνει την ύπαρξή του.
Τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ έχουν ανεξίτηλα ταυτιστεί συναισθηματικά και πολιτικά μαζί του.
Αρκετά βρεθήκαμε κάτω από τη σκιά του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ κρατούσε ψηλά τον ήλιο. Εμείς δειλά – δειλά τον κρύψαμε. Η βιταμίνη D ανύπαρκτη από το πολιτικό σώμα του ΚΙΝΑΛ.
Λόγω των εκλογών του κόμματος το φθινόπωρο, η Φ. Γεννηματά αναθεωρεί τη στρατηγική της με ένα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο, αναστέλλοντας πολιτικά και επικοινωνιακά τις σχέσεις της με τον Τσίπρα.
Σενάρια συνεννόησης και προοπτικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ τέλος. Άραγε τι συνέβη;
Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που η Φ. Γεννηματά επιχειρεί να διαχωρίσει τη θέση της.
Ο πρώτος λόγος, είναι να μην αφήσει να διακινείται το σενάριο της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δεύτερος, είναι ότι αυτή η τακτική έχει υιοθετηθεί εδώ και καιρό από τους συνυποψήφιούς της διαδόχους, Λοβέρδο και Ανδρουλάκη, με δημόσιες τοποθετήσεις τους. Είναι κάθετοι, δεν επιτρέπουν τους «πολιτικούς χαριεντισμούς» με τον Τσίπρα.
Ο τρίτος λόγος, έστω και αργά, είναι ότι θέλει να καταστήσει εκ των προτέρων μη βιώσιμη τη σύναψη προεκλογικού «υποσχετικού συγκυβέρνησης» με το ΣΥΡΙΖΑ.
Η Φ. Γεννηματά, βλέπετε, είχε δώσει την εντύπωση ότι είναι δεδομένη για το σχεδιασμό του Τσίπρα. Τώρα, εν όψει των εκλογών για πρόεδρο του κόμματος, επιχειρεί κάπως αργά να τη διαψεύσει.
Η Φ. Γεννηματά δοκιμάστηκε, κρίθηκε και η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε, αλλά δεν μπόρεσε να δώσει στο κόμμα πνοή.
Του Μιχάλη Σούμπλη
