Ένα σμήνος από πεταλούδες μπήκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Μεσσήνης και αποφάσισαν ότι είναι το κατάλληλο μέρος για να τρυγήσουν τη γύρη της Ιστορίας.
Αυτή είναι η αίσθηση που δίνουν τα γλυπτά της Αφροδίτης Λίτη στους επισκέπτες της νέας της έκθεσης με τίτλο «Το ταξίδι για τη γιορτή και η γλυπτή ψυχή του τόπου», η οποία εγκαινιάσθηκε επισήμως το περασμένο Σάββατο, σε επιμέλεια της Λουίζας Καραπιδάκη.
Τα έργα της καλλιτέχνιδος τοποθετήθηκαν ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα –αγάλματα και ταφικά κτερίσματα–, σε μια αρμονική συμβίωση που θα διαρκέσει πρόσκαιρα, ωστόσο φέρνει το χρώμα και τη χαρά της ζωής μέσα στις αίθουσες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η γλύπτρια φέρνει σε επαφή τη σύγχρονη εικαστική δημιουργία με τα σπαράγματα του παρελθόντος. Έχουν προηγηθεί εκθέσεις της στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, των Δελφών, ακόμα και στο Μουσείο Περιβάλλοντος στη Στυμφαλία.
Εξ απαλών ονύχων μυήθηκε στην αγάπη για την αρχαία Ελλάδα από τους γονείς της. Τα γλυπτά του δημόσιου χώρου έγιναν η νοερή της συντροφιά.
Την ώρα που τα περισσότερα παιδιά έπαιζαν, εκείνη ακόνιζε τη ματιά της επάνω στο μάρμαρο και στο χαλκό, δίχως ακόμα να γνωρίζει πως μια μέρα αυτό που έκανε την ψυχή της να αγάλλεται (το ρήμα που γεννάει τη λέξη άγαλμα) θα γινόταν η δουλειά της.
Λογικό ήταν, λοιπόν, να αισθανθεί άμεση σύνδεση με την Αρχαία Μεσσήνη. «Η πρώτη αίσθηση που είχα πηγαίνοντας να την επισκεφθώ ήταν η αφοπλιστική πανοραμική ματιά από την Αρκαδική Πύλη του αρχαίου τείχους προς το πλούσιο, γεμάτο με αρχαιότητες φυσικό τοπίo, με αποτέλεσμα μια άφθαστη αγαλλίαση να με πλημμυρίσει και να με μεταφέρει άμεσα σε μια συνομιλία με την ψυχή και το πνεύμα των αρχαίων Μεσσηνίων», επισημαίνει η Αφροδίτη Λίτη.
Δεν επέλεξε τυχαία να τοποθετήσει 27 πεταλούδες από σφυρήλατο και χυτό μέταλλο, με τη φτερωτή τους επιφάνεια να έχει χρωματιστές ψηφίδες. Για τους αρχαίους, τα έντομα αυτά σχετίζονταν με την ψυχή και την εξέλιξή της.
Το απόγειο ερχόταν με τη μεταμόρφωση από κάμπια σε χρυσαλλίδα και ύστερα σε τέλειο έντομο, το οποίο συνδεόταν με τον Ερμή ψυχοπομπό. Ο αγγελιαφόρος των θεών γινόταν ο οδηγός των ψυχών μετά το θάνατο. Ίσως το πέταγμά τους στις αίθουσες του μουσείου με κατεύθυνση ένα μικρό ημικυκλικό «χορό» από «Άρκτους» –νεαρά κορίτσια που ήταν αφοσιωμένα στη θεά Άρτεμη– δείχνει το πέρασμα του ανθρώπου στο χρόνο, το λιγοστό και πολύτιμο χρόνο.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 10 Νοεμβρίου.
ΠΗΓΗ: “Καθημερινή”/ της Μαργαρίτας Πουρνάρα
