Γράφαμε χθες, σχολιάζοντας την υποψηφιότητα της Καλαμάτας στο πρόγραμμα “100 κλιματικά ουδέτερες πόλεις έως το 2030”, ότι μια πόλη είναι φιλική προς τους πολίτες πρωτίστως όταν τα χαρακτηριστικά αυτά υπάρχουν για τη βοήθεια των νέων να ασκηθούν ελεύθερα σε δημόσιους χώρους.
Είναι γεγονός ότι όλο και πιο πολλοί νέοι στην πόλη μας, αλλά και γενικώς, ασχολούνται με το skate, το roller, το bmx. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς η Δημοτική αρχή δεν έχει καταφέρει να τους δώσει έναν χώρο να εξασκούν το χόμπι τους και να μην το κάνουν… στη μικρή πλατεία πίσω από το ιστορικό Δημαρχείο ή στη Φραγκόλιμνα, σπάζοντας τα μάρμαρα, αλλά και κινδυνεύοντας περισσότερο.
Τι κι αν πολλές πια επαρχιακές πόλεις έχουν προχωρήσει στην ίδρυση τέτοιων θεματικών πάρκων (Καστοριά, Αγρίνιο, Χαλκίδα, Φλώρινα, Λάρισα, Βόλος, Δράμα, Καβάλα). Εδώ δεν τρέχει τίποτα!
Βέβαια, σε μια παρουσίαση που είχε γίνει με θέμα την ένταξη έργων στο πρόγραμμα “Αντώνης Τρίτσης” για την αναζωογόνηση της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Γειτονιάς, είχαμε δει μια μακέτα με πίστα για τέτοιου είδους άθληση. Αλλά αυτό έγινε πριν από μήνες και μέχρι σήμερα παραμένουν… άσαρκα λόγια.
Τις προηγούμενες ημέρες συνομιλήσαμε με τρεις νέους, τον Παύλο, την Ελεωνόρα και τον Χρήστο, που κατέθεσαν τους προβληματισμούς, αλλά και το θυμό τους, γιατί ενώ έχουν πάρει αρκετές υποσχέσεις για ικανοποίηση του αιτήματός τους, από τον ίδιο το δήμαρχο, ακόμα περιπλανώνται εδώ κι εκεί…
Μάλιστα, μας είπαν ότι μια ράμπα που είχε δημιουργηθεί στη βόρεια κερκίδα του Δημοτικού Σταδίου “καταστράφηκε” ξαφνικά, μαζί με τα απαραίτητα όργανα, τα οποία είχαν πληρώσει τα παιδιά!
Στις διαμαρτυρίες τους, οι αρμόδιοι απάντησαν ότι έκαναν φασαρία και θόρυβο και γι’ αυτό έπρεπε να σταματήσουν! Κι αυτό ειπώθηκε για το Δημοτικό Στάδιο, όπου κάθε ημέρα αθλούνται εκατοντάδες μικροί και μεγάλοι και όχι για την… εκκλησία της Υπαπαντής.
“Είναι κρίμα να βλέπουμε το τι συμβαίνει σε άλλες πόλεις της χώρας και στην Καλαμάτα να μην μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και για ψυχαγωγία, αλλά και για άθληση”, μας είπε η Ελεωνόρα.
“Βαρεθήκαμε τις υποσχέσεις και τα λόγια. Είμαστε δεκάδες παιδιά κάθε ηλικίας που θέλουμε να κάνουμε προπόνηση σε ένα άθλημα που είναι και ολυμπιακό πλέον (bmx free style) και να μη μας ακούει κανείς” πρόσθεσαν.
“Οι δημόσιοι χώροι δε μας ικανοποιούν, γιατί από τη μια δημιουργούμε προβλήματα και στους άλλους πολίτες, οι οποίοι διαμαρτύρονται, αλλά και εμείς κινδυνεύουμε περισσότερο, με τις τσιμεντένιες κατασκευές που χρησιμοποιούμε”, σχολίασαν.
Τέλος, μας ζήτησαν, να μεταφέρουμε στους αρμοδίους, ότι αν δημιουργήσουν κάποτε έναν ειδικό χώρο, αυτός να μην κλείνει τα Σαββατοκύριακα, μια και τότε είναι που έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
Τα παιδιά φάνηκαν ότι δεν πολυπιστεύουν στην ευόδωση του αιτήματός τους, αλλά η αγάπη τους για το ποδήλατο και το άθλημα γενικότερα, τα βοηθά να επιμένουν και να εξαντλούν κάθε περιθώριο πίεσης.
Δύο σκέψεις μετά την κουβέντα με τα παιδιά. Η πρώτη. Το μεγάλο κέρδος για το θεσμό της Αυτοδιοίκησης, αν άκουγε τους πολίτες, ιδιαίτερα τους νέους, που έχουν απομακρυνθεί από τη συμμετοχή στα κοινά.
Και η δεύτερη. Όταν διαβάζετε ότι “στο πλαίσιο του ανασχεδιασμού και της αναδιαμόρφωσης των Προγραμμάτων Άθλησης για Όλους, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δε θα συμμετάσχει οικονομικά στα ανωτέρω προγράμματα για την περίοδο 2021-2022”, εσείς τι καταλαβαίνετε; Ότι θα ξεκινήσουν το φθινόπωρο Προγράμματα Άθλησης για Όλους; Γιατί εγώ -με τα «λίγα» ελληνικά μου- κατάλαβα πως ΟΧΙ! Η απόφαση αυτή περιθωριοποιεί -αθλητικά- άμεσα χιλιάδες Ελλήνων. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται;
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
