Από τη λάμψη των ιλουστρασιόν περιοδικών και των διασήμων της σόουμπιζ, ζώντας από μέσα και σε όλη της την έκταση τη χρυσή εποχή της ΙΜΑΚΟ (της μιντιακής αυτοκρατορίας του Πέτρου Κωστόπουλου), ο Λαυρέντης Χωραΐτης αποφάσισε να ακολουθήσει το δικό του φως και να επιστρέψει το 2009 με την οικογένειά του στα πάτρια εδάφη, τους Γαργαλιάνους.
Τότε, για μια και πλέον δεκαετία γύρω από το Μιλένιουμ, ήταν πίσω από τη σελιδοποίηση του Εsquire και τις εικονογραφήσεις σε όλα τα περιοδικά της εταιρείας και στη συνέχεια συνεργάτης του δημοσιογράφου Θανάση Λάλα. Αυτή τη φορά, όμως, γίνεται ο ίδιος «θέμα» και παίρνει θέση μπροστά, στις σελίδες του ιστορικού «Θάρρους», ως έμπνευση ζωής και δημιουργικότητας ενός νέου ανθρώπου που οδηγεί αντί να ακολουθεί τη ζωή, ως επιτυχημένος καλλιτέχνης-επιχειρηματίας και ταυτόχρονα ως μέλος της ευτυχισμένης οικογένειας με τέσσερα παιδιά που δημιούργησαν μαζί με τη γνωστή πολωνοϊταλικής καταγωγής τραγουδίστρια Κλαούντια Ντελμέρ (μεταξύ άλλων, το μεσσηνιακό κοινό θα έχει την ευκαιρία να την απολαύσει στην εκδήλωση που μετατέθηκε για τις 2 Οκτωβρίου στην Αρχαία Μεσσήνη).
Στην Αθήνα ο Λαυρέντης βρέθηκε το 1997 ως στοχοποιημένα «πρώτος των πρώτων» επιτυχών του ΤΕΙ Γραφιστικής από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις για να σπουδάσει την κλίση που από νήπιο είχε εκδηλώσει.
Το πλούσιο και εξαιρετικά ενδιαφέρον καλλιτεχνικό υλικό που είχε ήδη στο Portfolio του άνοιξε από τα φοιτητικά του χρόνια την πόρτα της μεγάλης καριέρας και η «θητεία» του σε αυτόν το λαμπερό περιβάλλον των διασημοτήτων, εκτός από την εμπειρία και τις τεχνικές γνώσεις, του επέτρεψε να ζήσει και να απομυθοποιήσει «τη μεγάλη ζωή».
Κι αυτό λειτούργησε μάλλον καταλυτικά (και αμφίδρομα) και στη σχέση του με την Κλαούντια. «Μας λείπουν τελείως τα απωθημένα και το να θέλουμε να φαινόμαστε ωραίοι. Δεν υπάρχει καμία ζήλεια. Είμαστε και οι δύο απολύτως αφοσιωμένοι και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς θαυμάζουμε ο ένας τον άλλον και είμαστε χαρούμενοι όταν είμαστε μαζί» απαντά ο Λαυρέντης στην ερώτηση για το πώς ισορροπεί αυτή η σχέση ανάμεσα σε δύο νέους, ωραίους, δημιουργικούς και επιτυχημένους ανθρώπους.
Πριν από ένα χρόνο έγινε και το συγκροτημένο μεγάλο επαγγελματικό άλμα της δημιουργίας, μαζί με τον επίσης Μεσσήνιο Παναγιώτη Ψυχογυιό, του Flipping Bird, ενός διαφημιστικού γραφείου γραφικών τεχνών και design, με έδρα τους Γαργαλιάνους. Συνεργασίες με εταιρείες όπως οι Cosmote, Nestle, 3Ε, ΤGI Fridays, Our World, Nερά Σέλι & Διός, Θεόνη, δείχνουν το επίπεδο της δουλειάς του… ανάποδου πουλιού, που χάρις στο διαδίκτυο έχει ανοίξει τα φτερά, όχι μόνο εκτός του νομού, αλλά κι εκτός Ελλάδος.
Πρόσφατα ο Λαυρέντης Χωραΐτης δοκίμασε μια διαφορετική χαρά από την αγαπημένη του δουλειά. Στο ενεργητικό του έχει πολλές εικονογραφήσεις βιβλίων, μεταξύ των οποίων τα παιδικά, της ανιψιάς του Μίκη Θεοδωράκη, Μάρως, «Βάρκα στο γιαλό», γραμμένο για τον αξεπέραστο Έλληνα συνθέτη και «Ο βασιλιάς Ντο», του επίσης μεγάλου συνθέτη, Μίμη Πλέσσα.
Χάρις στις μεσσηνιακές εκδόσεις «Καλλίεργον» τον τρέχοντα Σεπτέμβριο ο Τριφύλιος καλλιτέχνης έπιασε στα χέρια του για πρώτη φορά κάτι που είχε δημιουργήσει εξ ολοκλήρου ο ίδιος, καθώς εκδόθηκε σε έναν ολοκληρωμένο τόμο το κόμικ του με τίτλο «Αμαρτίες Γονέων». Όπως εξηγεί, εκτός των άλλων, το συγκεκριμένο έργο τού επέτρεψε να προσδιορίσει και να εκφραστεί με το προσωπικό του στυλ, που χάνεται σαν τον χαμαιλέοντα όταν είναι «αναγκασμένος» να κάνει διάφορα είδη δουλειών και για διάφορα μέσα.
Οι τρεις τρομεροί πιτσιρικάδες της σειράς, όχι μόνο πήραν τη θέση τους στις σελίδες της έκδοσης, αλλά απέκτησαν δική τους οντότητα έξω από τον έλεγχο του δημιουργού τους και υπαγορεύουν τους διαλόγους, έτσι που ο Λαυρέντης να απολαμβάνει ακόμη περισσότερο το αποτέλεσμα και να λέει ότι το άλμπουμ είναι… δικό τους και όχι δικό του. Όπως και να ‘χει, οι «Αμαρτίες Γονέων» άνοιξαν έναν καινούργιο δρόμο, που αναμένεται να έχει και συνέχεια.
Πολλά διαφορετικά πράγματα υπάρχουν σχετικά στο μυαλό του Λ. Χωραΐτη, ανάμεσα στα οποία ένα παιδικό παραμύθι που έχει γράψει, αλλά και μια μεγάλη πρόκληση, μια εκτεταμένη ιστορία (περίπου 500 σελίδες) σε μορφή κόμικ (graphic novel).
Αναμένουμε λοιπόν…
Συνέντευξη μέσα από 13 ερωτήσεις
«ΣΤΗ ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΗ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ»
Η ζωή και η πολυδιάστατη δημιουργικότητα του Λαυρέντη Χωραΐτη σίγουρα δεν εξαντλούνται ούτε σε ένα δισέλιδο εφημερίδας, καθώς συν τοις άλλοις έχει ενδιαφέρουσα άποψη για τη ζωή, που μεταφράζεται σε πράξεις.
Μέσα από τις παρακάτω ερωτοαπαντήσεις ο ίδιος «μίλησε» στο «Θ» για τη νέα ζωή της οικογένειας στους Γαργαλιάνους, για τη δουλειά στο Flipping Bird με τον Παναγιώτη Ψυχογυιό, για το ολόδικό του κόμικ «Αμαρτίες Γονέων», για τον κορωνοϊό, τις δυνατότητες του διαδικτύου και αρκετά άλλα.
-Πρώτα απ’ όλα, με ποιες σκέψεις πήρατε την απόφαση με τη σύζυγό σου να ζήσετε στους Γαργαλιάνους;
Η απόφαση ήρθε μετά τη γέννηση του δεύτερου γιου μας. Ήμασταν σε κάποια ακρογιαλιά της Ραφήνας, όταν κοιταχτήκαμε στα μάτια και αποφασίσαμε να τα αφήσουμε όλα και να μετοικίσουμε στη δυτική Μεσσηνία, εκεί που τα παιδιά μας παίζουν ελεύθερα, η ζωή δε βιάζεται και ο ήλιος δύει στη θάλασσα.
-Πώς είναι να είσαι παντρεμένος με μια διάσημη τραγουδίστρια;
Τον άνθρωπό σου δεν τον επιλέγεις με βάση τους followers που έχει ή την καλλιτεχνική του πορεία. Τον επιλέγεις σύμφωνα με τον εσωτερικό του κόσμο και αφού επιβεβαιώσεις μέσα σου κι ανάμεσά σας αυτή την περίεργη πνευματική σύμπνοια. Αυτό είναι και η μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για να είσαι με κάποιον. Τώρα, αν τυχαίνει να είναι και η πιο όμορφη γυναίκα που έχεις δει στη ζωή σου, απλώς μαθαίνεις να ζεις με αυτό…
-Και πώς είναι η ζωή δύο δημιουργικών ανθρώπων με 4 παιδιά;
Ίσως κάποιος να σκεφτεί πως είναι δύσκολη. Πως τα παιδιά και η καθημερινή ενασχόληση δε σου αφήνουν χρόνο για δημιουργία. Για εμάς, όμως, το πιο δημιουργικό πράγμα που κάναμε ποτέ στη ζωή μας είναι που μεγαλώνουμε τέσσερα παιδιά.
-Τι θα ήθελες για εσάς και τα παιδιά σας να δημιουργηθεί στην περιοχή που ζείτε, με την έννοια τι χρειάζονται οι επαρχιακές περιοχές για να προσελκύσουν ανθρώπους σαν κι εσάς που επιθυμούν να αφήσουν την πόλη για την επαρχία…
Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε παραγωγικές ηλικίες το μόνο που θέλουν είναι να μη μείνουν χωρίς δουλειά. Γι’ αυτό και η απόφαση να αφήσουν την Αθήνα έρχεται τόσο δύσκολα στους περισσότερους. Οι νέοι άνθρωποι θέλουν επαγγελματικές ευκαιρίες. Όχι υποδομές. Αυτές τις προσφέρει απλόχερα η μεσσηνιακή φύση.
-Βρήκες στη γραφιστική και στην εικονογράφηση αυτό που έψαχνες;
Δεν έψαξα ποτέ κάτι συγκεκριμένο. Νομίζω πως χρησιμοποιώ τη δουλειά μου για να εμβαθύνω και να αποκτήσω οπτική θεώρηση. Στην εικονογράφηση, για παράδειγμα, πρωτοανακάλυψα την ικανοποίηση να δημιουργείς μια εικόνα (κάπου στα 3 μου) και μεγάλωσα καταλαβαίνοντας το γιατί μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Στη γραφιστική βρήκα την απλότητα, το μινιμαλισμό, την πρόκληση της αφαίρεσης και ωρίμασα συνειδητοποιώντας πως τελικά ακόμα και μια γραμμή μπορεί να είναι χίλιες λέξεις.
-Πώς βίωσες την εξέλιξη των Μέσων Ενημέρωσης;
Το 2009 που αποφασίσαμε να μετακομίσουμε στη Μεσσηνία είχα ακόμα έναν κύκλο γνωστών σε εφημερίδες και περιοδικά στην Αθήνα, όπου και δούλευα εξ αποστάσεως ως εικονογράφος.
Ένα χρόνο μετά όλα αυτά είχαν τελειώσει. Η επιβολή του διαδικτύου στον τρόπο ενημέρωσης ήταν τόσο απόλυτη και τόσο ξαφνική, που ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Θεωρούσα αρχικά πως η ελεύθερη πρόσβαση όλων στην πληροφόρηση είναι ευλογία.
Η έλλειψη, όμως, κρίσης έγινε η κατάρα μας. Πριν από το ίντερνετ, π.χ., δεν αμφισβητήθηκε ποτέ (την τελευταία χιλιετία τουλάχιστον) αν η γη είναι στρογγυλή. Τώρα υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν πως η γη είναι επίπεδη. Ας μην αρχίσουμε να μιλάμε για τον κορωνοϊό και τα εμβόλια…
-Οι «Αμαρτίες Γονέων» και η επιλογή των μικρών πρωταγωνιστών πώς προέκυψαν και πού στοχεύουν;
Η ιδέα ήρθε όταν γεννήθηκε η κόρη μας, το τρίτο κατά σειρά παιδί μας. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η παρέα του Ιπποκράτη, του Αλέξανδρου και της Σοφίας, οι οποίοι στο δρόμο από και προς το σχολείο συναντιούνται για να «κράξουν» τους γονείς τους. Με σαφή ιδεολογική τοποθέτηση ο κάθε ένας, κάνουν πράξη το «από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια» και ουσιαστικά καθρεφτίζουν μια ολόκληρη κοινωνία.
-Ποιοι θα ήταν οι ήρωες αν έφτιαχνες ένα αντίστοιχο άλμπουμ για την πανδημία;
Νομίζω οι ίδιοι. Τα νέα δεδομένα και ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε ως λαός, είναι τροφή για άλλα δύο βιβλία γεμάτα «Αμαρτίες Γονέων».
-Εσείς πώς βιώνετε όλη αυτή την κατάσταση με τον κορωνοϊό;
Επειδή έτυχε και το περάσαμε κι εμείς (με τόσα παιδιά και με ανοιχτά τα σχολεία, όσες προφυλάξεις κι αν πάρεις είναι δώρον άδωρον), οφείλω να πω πως είναι μια πολύ επικίνδυνη ασθένεια.
Όσον αφορά, όμως, στην καραντίνα και τον εγκλεισμό, στην περίπτωσή μας είναι θείο δώρο. Αν μας κλείσετε σε ένα σπίτι για τα επόμενα τρία χρόνια, η Klaudia θα βγάλει 5 δίσκους και εγώ θα τελειώσω εκείνο το graphic novel που παλεύω να σχεδιάσω στον ελεύθερο χρόνο μου.
-Η τεχνολογία έχει διευκολύνει και το σχεδιασμό και τη διάδοση της δουλειάς σου, που τον τελευταίο καιρό έχει ως κύριο φορέα το Flipping bird…
Ναι. Παλιά, αν ήθελες να δουλεύεις με τα μεγάλα γραφεία και τις εταιρείες της Αθήνας, έπρεπε να είσαι στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια, με το γραφίστα και φίλο Παναγιώτη Ψυχογυιό, ιδρύσαμε το δημιουργικό γραφείο Flipping Bird στους Γαργαλιάνους. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε από το γραφείο μας εδώ να σχεδιάζουμε αφίσες για συνέδρια στη Γερμανία, εξώφυλλα για περιοδικά στο Βέλγιο και συσκευασίες για παραγωγούς σε όλη την Ελλάδα. Κι όλα αυτά να τα βλέπουν φίλοι του γραφείου παντού.
-Ποια είναι η ταυτότητα που χαρακτηρίζει και διακρίνει το Flipping Bird;
Είναι η ίδια η ιδέα που είχαμε για την ονομασία του. Η διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων. Αυτό που οι Αμερικάνοι θα έλεγαν “out of the box thinking”. Είναι η οπτική ματιά με την οποία βλέπεις τον κόσμο και σου φανερώνει κάτι που κανείς άλλος δε βλέπει. Ο αφαιρετικός σχεδιασμός (ή, όπως είναι γνωστό, το minimal design) απαιτεί πολλή σκέψη, μελέτη και έμπνευση. Για όλα αυτά παλεύουμε καθημερινά και, τελικά, η ίδια η δουλειά μας είναι αυτή που χαρακτηρίζει το Flipping Bird.
-Μου κάνει εντύπωση ότι μικρές επιχειρήσεις σάς επιλέγουν να δημιουργήσετε λογότυπα, ενώ θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτό το κόστος. Πόσο σημαντικό είναι, τελικά, το design;
Είναι από τα σημαντικότερα και ο κόσμος σιγά σιγά το αντιλαμβάνεται. Η συσκευασία ενός προϊόντος, π.χ., μπορεί να του ανοίξει πόρτες ή να το χαντακώσει. Το ίδιο και η εικόνα μιας επιχείρησης. Ξεκινώντας από το λογότυπο, δημιουργείται μια οπτική ταυτότητα που θα ακολουθεί την επιχείρηση σε όλη την επικοινωνία με τους πελάτες. Πολλές επιχειρήσεις δεν το έχουν αυτό και παλεύουν καθημερινά με την αναγνωρισιμότητα που ποτέ δεν έρχεται.
-Τι άλλο καλό μάς ετοιμάζετε;
Ανάμεσα στα πολλά και απαιτητικά project που τρέχουμε καθημερινά στο γραφείο, ξεκλέβουμε χρόνο να σχεδιάζουμε τη δική μας σειρά T-Shirt, η οποία θα είναι έτοιμη σε λίγο καιρό. Εμπνευσμένη από το λογότυπό μας και την pop κουλτούρα, θέτουμε σε εφαρμογή ό,τι έχουμε μάθει τόσα χρόνια δουλεύοντας από λογότυπα σε εικονογραφήσεις και τούμπαλιν, για μια σειρά που θέλουμε πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι να φορέσουμε.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
