Το «Θάρρος» από της εποχής της εκδόσεώς του παρακολουθών την κοινωνικήν πρόοδον εξελίχθη χάρις εις την υποστήριξιν του αναγνωστικού του κοινού, εις εφημερίδα της σημερινής περιωπής του.
Αποβλέπον όμως εις την έκθυμον υποστήριξιν, της οποίας απολαμβάνει εκ μέρους του παμμεσσηνιακού αναγνωστικού κοινού και αισθανόμενον τας υποχρεώσεις του, μεγαλυνομένας και ευρυνομένας μαζί με την εύρυνσιν των οριζόντων της πνευματικής του επικοινωνίας, επεκταθείσης μέχρι των Νομών Ηλείας και Αρκαδίας, θεωρεί επιβεβλημένον όπως προβή εις τοιαύτας μεταρρυθμίσεις, ώστε να ανταποκριθή πλήρως εις τας σημερινάς απαιτήσεις των αναγνωστών του.
Προς τούτο:
ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΑΥΞΑΝΕΙ ώστε να δύναται να συμπεριλάβη πάσαν την ύλην εκείνην την οποίαν της δημιουργούν αι νέαι υποχρεώσεις της.
Η ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ, επειδή θα στοιχειοθετείται με στοιχεία καινουργή και καλλιτεχνικά, με τα οποία τελευταίως εφωδιάσθη το Τυπογραφείον της, καταστάν ούτω το πλουσιώτερον εις πλήθος στοιχείων και καλλιτεχνικώτερον εις πλήθος κοσμημάτων των εν Καλάμαις τυπογραφείων.
Η ΣΥΝΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΑΡΤΙΩΤΑΤΗ, διότι εκτός της αυξήσεως της συντάξεώς της γενομένης τελευταίως δια της προσλήψεως ειδικού εξ Αθηνών συντάκτου, θα έχη την τιμήν να συγκαταλέγη μεταξύ των συνεργατών της τον διαπρεπή δημοσιογράφον και πρώην διευθυντήν της Γ. ΑΝΤ. ΒΕΝΤΗΡΗΝ. Ως επίσης τακτικόν και πολύτιμον συνεργάτην της συγκαταλέγει τον Π. ΑΘ. ΣΑΚΚΕΤΑΝ.
Η εξ Αθηνών τηλεγραφική ανταπόκρισίς της θα βελτιωθή σπουδαίως δια της αναθέσεως των ανταποκρισιών της εις την «Νέαν Ελλάδα» και εις το ειδικόν γραφείον (Ορφανίδου) των Θ. Καλογερίκου και Γ. Ταμπακοπούλου.
Εκτός τούτων θα επικοινωνή τακτικώς με όλα τα σπουδαία μεσσηνιακά, αρκαδικά και ηλειακά κέντρα δια της αναθέσεως των ανταποκρίσεών της εις πρόσωπα δυνάμενα επαξίως να αντιπροσωπεύουν τον τόπον των.
Η ΥΛΗ ΤΗΣ ΕΠΙΜΕΛΗΜΕΝΗ
Η εφημερίς μας θα περιέχη εκτός της συνήθους τακτικής της ύλης:
-Πληροφορίας εξ Αθηνών με ιδιαιτέρας ανταποκρίσεις
-Μελέτας για τα επίκαιρα τοπικά ζητήματα
-Συνέχισιν και γενίκευσιν της ερεύνης του σταφιδικού ζητήματος
-Ύλην Φιλολογικήν
-Διηγήματα
-Επιφυλλίδα και
-Σύγχρονον διήγημα μεσσηνιακής υποθέσεως.
ΜΕΤΑ ΔΕΚΑ ΕΞ ΕΤΗ
«ΘΑΡΡΟΣ» 11 Απριλίου 1914
Όσοι ευρίσκονται μακράν από το άχαρο επάγγελμα του δημοσιογράφου, το βαρύ και πλήρες δοκιμασιών, όσοι δεν εδοκίμασαν τας πικρίας αυτού, όσοι δεν είχαν την μοίραν καθ’ όλον το ημερονύκτιον επάνω εις την δημοσιογραφικήν τράπεζαν και εντός των τεσσάρων τοίχων να κτυπτώσιν επί έτη ολόκληρα αποστραγγιζόμενοι πνευματικώς και καθ’ εκάστην ημέραν, μόνον εκείνοι δεν δύνανται να εκτιμήσουν τους αγώνας και τους μόχθους της δημοσιογραφίας, αλλά συγχρόνως και τας υπηρεσίας τας οποίας αύτη προσφέρει σήμερον εις την κοινωνίαν. Διότι εάν όλα τα επαγγέλματα απαιτούσι προς επικράτησιν υπερέντασιν δυνάμεως και ενεργείας, η άσκησις της δημοσιογραφίας συναντά βουνώδη προσκόμματα τα οποία δεν είναι δυνατόν να υπολογίση εκείνος όστις ευρίσκεται εκτός αυτής.
Και εάν τα εμπόδια ταύτα είναι πολλά εις τας μεγάλας κοινωνίας, καθίστανται αφάνταστα δια τους ασκούντας την υπεύθυνον δημοσιογραφίαν εντός περιωρισμένου κύκλου δράσεως, όπου αι αντιθέσεις είναι οξύτεραι, όπου αι παρεξηγήσεις είναι συχνότεραι, όπου αναγκάζεται ο δημοσιογράφος χάριν του γενικού καλού να πικραίνη πρόσωπα, να πλήττη συμφέροντα, να καθίσταται αντιπαθής εις άτομα ή κοινωνικάς ομάδας.
Αλλ’ οιαδήποτε και αν είναι τα προσκόμματα, οσαιδήποτε και αν είναι αι πικρίαι, η επίγνωσις και μόνον του καθήκοντος και της αποστολής και η ηθική ικανοποίησις εκ της εκπληρώσεως αυτών, αποτελεί την μεγαλειτέραν αμοιβήν δια τον μοχθούντα δημοσιογράφον.
H εξέλιξις και η σταδιοδρομία του «Θάρρους», του οργάνου της μεσσηνιακής δημοσίας γνώμης επί δέκα εξ συναπτά έτη από της πρώτης αυτού μικροσκοπικής εμφανίσεως μέχρι της σημερινής αυτού μορφής, συνήντησεν αντιδράσεις πρωτοφανείς, αλλ’ αι υγιείς αρχαί των οποίων υπήρξεν ο σημαιοφόρος και η εμπιστοσύνη της οποίας απήλαυσε και απολαύει εδραίωσαν αυτό επί βάσεων ακλονήτων και σταθερών επί των οποίων εδραζόμενον θα εξακολουθήση τους αγώνας του, κρατούν πάντοτε την αυτήν σημαίαν της προστασίας των γενικών συμφερόντων των οποίων είναι το επίσημον όργανον, ανά την Μεσσηνίαν ολόκληρον και την Αρκαδίαν.
Δια να φθάση η εφημερίς ημών εις την σημερινήν περιωπήν της είδε τον ιδρυτήν της, όστις υπήρξε και ο πρώτος Μεσσήνιος δημοσιογράφος, πίπτοντα θύμα των σκληρών αγώνων προς εδραίωσιν του φύλλου. Είχεν ακόμην την τιμήν η εφημερίς ημών να διευθύνεται επί ολόκληρον τετραετίαν από τον σημερινόν διευθυντήν της «Νέας Ελλάδος», Γεώργιον Αντ. Βεντήρην, όστις ήνοιξε νέας λεωφόρους εν τη επαρχιακή δημοσιογραφία και πρωταγωνιστεί σήμερον πρώτος μεταξύ των πρώτων εις ευρυτέρας σφαίρας δράσεως.
Με τοιαύτην ιστορίαν και με τοιαύτην δράσιν εμφανιζόμενον σήμερον το «Θάρρος» ενώπιον του αναγνωστικού του κοινού, αντάξιον των μεγάλων υποχρεώσεων αυτού και της εκθύμου υποστηρίξεως του μεσσηνιακού και αρκαδικού κοινού και των εν αλλοδαπή Μεσσηνίων, πιστεύει αδιασείστως ότι θα τύχη της αμερίστου υποστηρίξεως της οποίας έτυχε μέχρι σήμερον και ήτις έδωκεν εις αυτό το δικαίωμα να βαδίση καλπαστικώς προς τα εμπρός.
-Πρώτα δημοσιογραφικά βήματα
-Ένα κινδυνώδες άλμα
-Προλήψεις κοινωνικαί και αντιλήψεις δημοσιογραφικαί
-Εφημερίδες και προσπάθειαι
-Περίοδοι δημοσιογραφικαί που αφήνουν εποχάς
-Η επιμονή νικά
Η απειρία των αναγνωστών η οποία θα εντρυφήση μέσα εις τας πυκνάς και κομψοτυπωμένας στήλας του σημερινού «Θάρρους» δεν είναι δυνατόν να υπολογίση τας δυσχερείας τας οποίας συνήντησεν ως εφημερίς αύτη κατά το διάστημα της 16ετούς ζωής της, καθώς και τους αγώνας τους οποίους κατέβαλε, δια να φθάση εξελισσομένην εις το σημερινόν σημείον ενός τόσου ευπροσώπου επαρχιακού φύλλου.
Το σημερινόν αναγνωστικόν κοινόν πρόθυμον – οπωσδήποτε – να εισφέρη εις την ύπαρξιν ενός ημερησίου επαρχιακού φύλλου, ας μεταφερθή προς στιγμήν εις παρελθούσας εποχάς, όπου αι κοινωνικαί αντιλήψεις ήσαν στενώς συνδεδεμέναι με κοινωνικάς προλήψεις, και ας παρακολουθήση μαζί μας τον ακανθώδη δημοσιογραφικόν δρόμον δια να ομολογήση έπειτα ότι η σημερινή προσπάθεια είναι αξία ιδιαιτέρας εξάρσεως.
***
Δεν είναι μακράν η εποχή – 18ετία μόλις – καθ’ ην η μεσσηνιακή δημοσιογραφία, νηπιώδης τότε, αντεπροσωπεύετο από μερικά εβδομαδιαία μικροσκοπικά φύλλα μέσα εις τα οποία μετηγγίζετο εις ατελείωτον αρθρογραφίαν η σφριγώδης προσπάθεια νεωτεριστών συμπολιτών μας αγωνιζομένων να υποστηρίξωσι τα συμφέροντα του τόπου και να ποδηγετώσιν εις τα πρώτα βήματα την ακόμη ληθαργούσαν τότε κοινωνικήν αντίληψιν.
Η εποχή αύτη πρέπει να είναι πολύ συμπαθής προς την εφημερίδα ταύτην, διότι από ταύτης ήρχισεν η εργώδης προσπάθεια η οποία κατέληξεν εις το σημερινόν θρίαμβον.
Τον τότε νεαρόν και ήδη εκλιπόντα ιδρυτήν του «Θάρρους», Ιωάννην Αποστολάκην, οιστρηλάτησεν η δημοσιογραφική ιδέα επί τοσούτον ώστε τα πρώτα δημοσιογραφικά βήματά του να σημειωθούν έντονα εις την δις της εβδομάδος έκδοσιν της «Προνοίας».
Κατά την δημοσιογραφικήν ταύτην περίοδον πρέπει να τονισθή ιδιαιτέρως ότι αι κοινωνικαί αντιλήψεις ήσαν τοιαύται ώστε να μη επιτρέπουν απομάκρυνσιν από ωρισμένας αρχάς και ωρισμένα δόγματα, τα οποία ρητώς είχον αναγραφή εις την κοινήν συνείδησιν. Και όμως εις το περιβάλλον τούτο αναφαίνεται ο επαναστάτης δημοσιογράφος, ο οποίος αποσκορακίζων πάσαν κοινωνικήν πρόληψιν, ωθών δια του αγώνος του και αφήνων οπίσω πάσαν κοινωνικήν αντίθετον αντίληψιν, επιχειρεί το επικίνδυνον πήδημα και εγκαθιστά εις την Μεσσηνίαν καθημερινόν δημοσιογραφικόν όργανον, το οποίον πρόκειται να ξεριζώση προλήψεις, να γκρεμίση οπισθοδρόμους αντιλήψεις και να κάμη τον δρόμον της προόδου, προόδου η οποία θαμβώνει τα μισοκλεισμένα κοινωνικά βλέφαρα.
Έτσι με ένα επικίνδυνον αλλά και μεγαλοπρεπές άλμα ιδρύεται το καθημερινόν «Θάρρος». Αι δημοσιογραφικαί αντιλήψεις ενίκησαν τας κοινωνικάς προλήψεις.
***
Οποίαι και οπόσαι οικονομικαί δυσχέρειαι κατεβλήθησαν έκτοτε δια της ακάμπτου επιμονής, οποία και οπόσα εμπόδια υπερεπηδήθησαν, όπως επίσης οποίαι και οπόσαι αγωνιώδεις στιγμαί επέρασαν μέσα από κρυσταλλωμένα μάτια, καρφωνόμενα αδιάσειστα επάνω εις τον κρύφιον φόβον του προβλήματος της συντηρήσεως καθημερινού φύλλου, δεν είναι δυνατόν εις μίαν τόσω σύντομον και ακροθιγή αφήγησιν να ιστορηθούν.
Εκείνο όμως το οποίον πρέπει ιδιαιτέρως να τονισθή είναι ότι το «Θάρρος» κατά το διάστημα της 16ετούς διαρκούς εξελίξεώς του τα μέγιστα συνέβαλεν εις πάσαν κοινωνικήν πρόοδον, της οποίας πάντοτε ετύγχανεν ο κυριώτερος συντελεστής.
***
Η τολμηρά προσπάθεια της καθημερινής εκδόσεως του «Θάρρους» εκέντησε τας χορδάς της δραστηριότητος πολλών άλλων δημοσιογράφων, οι οποίοι πλήρεις ορμής ερρίφθησαν εις τον δυσχερή δημοσιογραφικόν αγώνα, δια να καμφθώσιν όμως ταχέως προ των ανυπερβλήτων προσκομμάτων τα οποία εδημιούργουν αι αντιλήψεις της εποχής και το κοινωνικόν περιβάλλον.
Τοιουτοτρόπως ευθύς μετά την έκδοσιν καθημερινού του «Θάρρους» ανεφάνησαν εις το δημοσιογραφικόν καλαματιανόν στερέωμα, δια να μη φωτίσουν όμως επί μακρόν, αι καθημεριναί εφημερίδες «Ευνομία» του Πολυμενάκου, «Καλάμαι» του Μουντανάκου, «Θρίαμβος» του Οικονομοπούλου, «Καλαματιανή» του Παρασκευοπούλου, «Σημαία» του Κάββουρα, «Βήμα» του Βασιλάκη, «Φρουρός» του Μουντανάκου, καθώς και άλλαι εβδομαδιαίαι και δισεβδομαδιαίαι.
Πάσαι όμως απέμειναν προσπάθειαι αι οποίαι εθραύσθησαν με την άκαμπτον πάροδον του χρόνου.
Άνοιγμα νέων δημοσιογραφικών και πνευματικών οριζόντων εσημειώθη εν τω μεταξύ εις τον τόπον μας δια της εκδόσεως του «Ταχυδρόμου Καλαμών» των Γ. Βεντήρη και Π. Σακκέτα, οίτινες επί μίαν διετίαν με νεανικήν ρωμαλεότητα και πνευματικήν ορμήν διέγραψαν τολμηράν χειρονομίαν, η οποία κατά την δημοσιογραφικήν ταύτην περίοδον αφήκεν εποχήν, εποχήν την οποίαν όμως επωφελήθη αυτό τούτο το «Θάρρος» δια της αναθέσεως της διευθύνσεώς του προς τον Γ. Βεντήρην.
***
Από της εποχής ταύτης το «Θάρρος» εσημείωσεν αλματικάς προόδους. Ο νέος διευθυντής του – δαδούχος του πνεύματος και της δημοσιογραφικής προόδου – μετήγγισεν εις τας στήλας της εφημερίδος όλην την πνευματικήν δροσερότητά του, εχάραξε νέαν κατεύθυνσιν εις τας δημοσιογραφικάς προσπαθείας.
Το «Θάρρος» εσημείωσεν έκτοτε νέαν λαμπράν περίοδον, ακλόνητον και ανεμπόδιστον τραπέν την οδόν της προόδου, δια να εμφανισθή μετά την αποχώρησιν του Βεντήρη με νέαν ζωήν και νέον σφρίγος υπό την διεύθυνσιν του Τσιμπιδάρου, ο οποίος σήμερον με την ακατάβλητον θέλησίν του και την απέραντον ενεργητικότητά του μας καλεί να εντρυφήσωμεν εις το σημερινόν θρίαμβόν του.
Ούτω το «Θάρρος» σταδιοδρομούν σήμερον πρέπει να θέση εις την μετώπην του: «Η επιμονή είναι που νικά».
Σ-ας
