Τις προηγούμενες μέρες σχολιάζαμε ότι η Μεσσηνία «μικραίνει» και στην απογραφή του πληθυσμού της χώρας μας στα τέλη του 2021 η μείωση που θα καταγραφεί θα είναι μεγάλη.
Συγκεκριμένα, ο πληθυσμός της Μεσσηνίας μειώνεται συνεχώς μετά το 2010 και η απογραφή που θα διεξαχθεί σε λίγους μήνες θα το επιβεβαιώσει.
Ειδικότερα, τα υψηλοτέρα αρνητικά Φυσικά Ισοζύγια σε απόλυτες τιμές καταγράφονται στην Αττική (σχεδόν -40 χιλ.), στο Νομό Σερρών (σχεδόν -15 χιλ.) και στους Νομούς, Φθιώτιδας, Μεσσηνίας, Αιτωλοακαρνανίας, Καρδίτσας, Ηλείας, Τρικάλων, Ευβοίας, Καβάλας, Έβρου, Πέλλας και Μαγνησίας (-8 έως – 6 χιλ.), συμβάλλοντας, αν και σε διαφοροποιημένο βαθμό, στη μείωση του πληθυσμού τους.
Τα στοιχεία που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή για τις γεννήσεις και τους θανάτους στο νομό μας είναι αμείλικτα. Σύμφωνα με αυτά, οι θάνατοι ήταν διπλάσιοι σε σχέση με τις γεννήσεις, 1.130 έναντι 2084 αντίστοιχα!
Μάλιστα, τα θλιβερά ποσοστά καλύπτουν τους περισσότερους νομούς της Πελοποννήσου, αφού οι αριθμοί γεννήσεων και θανάτων στις άλλες περιοχές ήταν αντίστοιχα οι εξής: Αργολίδα 713- 1.274, Αρκαδία 533- 1.223, Κορινθία 1.100 – 1.868, Λακωνία 530 – 1.112.
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ένα ακόμα πρόβλημα. Κι αυτό είναι ότι στην πλήρη κατάρρευση οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, ανεξαρτήτως μέτρων επίλυσης των παραμετρικών του προβλημάτων, υπό το βάρος των διαρκώς επιδεινούμενων στοιχείων του δημογραφικού προβλήματος. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία – εάν δεν επιλυθεί το οξύτατο εθνικό δημογραφικό πρόβλημα – κατά το έτος 2070 κάθε ένα άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών θα αντιστοιχεί σε ένα – ίσως και λιγότερο – άτομο σε ηλικία εργασίας, δηλαδή οικονομικά ενεργό.
Οι επανειλημμένες μειώσεις των συντάξεων και οι αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης καθίστανται ανενεργές – σε βάθος χρόνου –, εάν δε βρεθούν λύσεις στο οξυμένο δημογραφικό πρόβλημα. Σημαντική συνεισφορά στην κατάρρευση του συστήματος έχει και η εκρηκτική άνοδος των ελαστικών μορφών απασχόλησης, που προκαλούν αυξημένη απώλεια εσόδων στο σύστημα.
Η σημερινή επίσημη εικόνα της σχέσης απασχολούμενων-συνταξιούχων σε πανελλαδικό επίπεδο δείχνει ότι σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 εργαζόμενοι, ενώ πριν από δεκαπέντε χρόνια η σχέση αυτή ήταν κοντά στο ένας συνταξιούχος προς δύο εργαζόμενοι.
Α.Π.
