Το κύμα της πανδημίας καλπάζει προς την κορύφωση. Οι προβλέψεις των ειδικών μιλούν για 4.000 νεκρούς μέχρι τα Χριστούγεννα και 10.000 κρούσματα την ημέρα. Αριθμοί που ορίζουν τον εφιάλτη.
Η ευθύνη γενικώς της πολιτικής παίρνει νέες διαστάσεις. Είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Και το ερώτημα είναι: γιατί υπάρχει τόση άρνηση εμβολιασμού; Τι συμβαίνει στην κοινωνία;
Εάν δει κανείς τους πίνακες με τα ποσοστά πλήρως εμβολιασμένων επί του συνολικού πληθυσμού του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECOC: European Center for Disease) σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα αξιολόγησης εκπαιδευτικών συστημάτων του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών (PISA: Programme for International Student Assessment), θα διαπιστώσει ότι οι επιδόσεις των χωρών στο πρόγραμμα PISA για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συστημάτων είναι αντιστρόφως ανάλογες με τον αριθμό των ανεμβολίαστων.
Χαμηλή αξιολόγηση στο εκπαιδευτικό σύστημα, υψηλός αριθμός ανεμβολίαστων.
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό. Αφορά σε όλες τις χώρες που έχουν χαμηλά ποσοστά εμβολιασμένων.
Όσες χώρες έχουν χαμηλή επίδοση στα μαθηματικά, στις γνώσεις σε ανάγνωση και φυσικές επιστήμες, όπως η Ελλάδα, βρίσκονται σε χαμηλή θέση ως προς την εμβολιαστική κάλυψη.
Τα χαμηλά ποσοστά ανεμβολίαστων είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη μη καλλιέργεια κριτικής σκέψης στα σχολεία μας. Η κριτική σκέψη είναι ουσιώδης στις διαδικασίες που βιώνουμε τώρα.
Τα παραπάνω ευρήματα εξηγούν εν μέρει τις αντιστάσεις που εμφανίζουν στα εμβολιαστικά προγράμματα πληθυσμοί διαφόρων χωρών.
Τα ευρήματα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν τους ηγέτες κρατών συνολικά. Αποδεικνύεται πως κυβερνήσεις που δεν επενδύουν στην Παιδεία αργά ή γρήγορα το βρίσκουν μπροστά τους. Με άλλα λόγια «ό,τι σπείρεις θα θερίσεις».
Του Μιχάλη Σούμπλη
