Ήταν αρχές του 2015, όταν η ιδέα για την ίδρυση ενός αθλητικού συλλόγου που θα αφορά σε ΑμεΑ άρχισε να παίρνει «σάρκα και οστά», με εμπνευστή της τον Γιώργο Λαζαρίδη, αθλητή επί σειρά ετών στο τένις με αμαξίδιο. Σύντομα ο σύλλογος άρχισε να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καθώς οι συμμετοχές ανθρώπων με κοινούς στόχους και χαρακτηριστικά αυξάνονταν με το πέρασμα του χρόνου.
Έτσι, λοιπόν, στο νεοσύστατο, τότε, αθλητικό Σύλλογο «Διαφορο-ζώ», έπειτα από τις πρώιμες κοινές προπονήσεις των αθλητών του, οι ίδιοι άρχισαν να χωρίζονται ανάλογα με το ταλέντο τους σε πέντε διαφορετικά αθλήματα: το τένις, τους δρόμους, τη σφαιροβολία, το πινγκ πονγκ και την τοξοβολία.
Φυσικά, στο προπονητικό μέρος σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι προπονητές, που βοηθούν στην εκγύμναση και ενδυνάμωση των αθλητών, κάποιοι εκ των οποίων είναι και συναθλητές-συνοδοί τους στα αθλήματα που το απαιτούν.
Γιώργος Λαζαρίδης
«Σκοπός μας ήταν να υπάρξει μια διέξοδος –κάτι περισσότερο από μια απλή βόλτα ή οτιδήποτε άλλο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με αναπηρία. Επίσης σκοπός ήταν το να βρεθούμε πολλοί άνθρωποι μαζί, να ανταλλάξουμε απόψεις και, φυσικά, να κάνουμε αθλητισμό», μας είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Λαζαρίδης, όταν τον συναντήσαμε σε μία από τις καθιερωμένες προπονήσεις του στο τένις μαζί με τον Παναγιώτη, τον Μανώλη και τον Αντώνη, νεότερα μέλη του «Διαφορο-ζώ», αθλητές κι αυτοί του τένις με αμαξίδιο.
«Στην αρχή», συνέχισε ο ίδιος «ξεκινήσαμε να αθλούμαστε μέσα από το σύλλογο, βλέποντάς το ως ένα μέσο διασκέδασης. Στην πορεία, όμως, είδαμε ότι ήταν κάτι που μας ενδιέφερε πραγματικά κι έτσι ο καθένας μας συνεχίζει μέχρι σήμερα να το εξελίσσει, στο βαθμό που επιθυμεί».
-Φέτος, ο «Διαφορο-ζώ» διανύει τον έκτο χρόνο από τη δημιουργία του. Πιστεύεις ότι έχουν επιτευχθεί οι αρχικοί του στόχοι;
«Ο σύλλογος είναι μεν αθλητικό σωματείο, και είναι αλήθεια ότι στο κομμάτι αυτό τα έχουμε πάει αρκετά καλά, καθώς έχουμε ήδη αθλητικές κατακτήσεις, με τις πολύ δυνατές ομάδες του στίβου και του τένις. Ταυτόχρονα, έχουμε παρουσία σε πολλά αθλητικά γεγονότα. Από εκεί και πέρα, στο διάστημα των έξι ετών ύπαρξης του συλλόγου, επειδή είμαστε ένας σύλλογος για άτομα με αναπηρίες, προσπαθούμε να καταθέτουμε προτάσεις, να προτείνουμε λύσεις, για να μπορεί η Καλαμάτα να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη προσβασιμότητα, τόσο για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα όσο και για ανθρώπους με τυφλότητα».
-Πρόσφατα συμμετείχες στο τουρνουά τένις στη Ρωσία. Μίλησέ μας για αυτή την εμπειρία…
«Συμμετείχα από τις 14 έως τις 17 Οκτωβρίου στο Διεθνές Τουρνουά Ikar Open στη Μόσχα, και ήταν μια αρκετά καλή συμμετοχή για εμένα. Συγκεκριμένα, στο μονό έφτασα στα προημιτελικά. Εκεί έπειτα από έναν αρκετά μεγάλο σε διάρκεια και συναρπαστικό αγώνα, έχασα στο τρίτο σετ από ένα Ρώσο αθλητή. Αργότερα, στο διπλό παιχνίδι με παρτενέρ μου έναν Ισραηλινό αθλητή, τον Σεργκέι Λίσοβ, καταφέραμε και κατακτήσαμε το τουρνουά και την πρώτη θέση».
-Τι έπεται;
«Τώρα, για το μήνα Νοέμβριο, θα συνεχίσω τις προπονήσεις μου στην Καλαμάτα και στην Αθήνα, μιας και ο βασικός όγκος των προπονήσεών μου είναι εκεί με τον προπονητή της Εθνικής Ομάδας, Γιώργο Κοντό. Υπάρχουν επόμενες συμμετοχές, όπως το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αντισφαίρισης που θα γίνει στην Κρήτη (12-14 Νοέμβρη), και πιθανόν να αγωνιστώ προς τα τέλη Νοέμβρη σε κάποιο τουρνουά στην Τουρκία, για να κλείσει η σεζόν.
Λίγο αργότερα θα ξεκινήσω το πρώτο μέρος της προετοιμασίας μου για το 2022, με την επίβλεψη του Γιάννη Καλυβιώτη και του Γιώργου Πολίτη, οι οποίοι έχουν αναλάβει το κομμάτι της ενδυνάμωσής μου».
-Αναφέρθηκες στον Γιάννη Καλυβιώτη και τον Γιώργο Πολίτη, προπονητές σου στο κομμάτι της προετοιμασίας για τη νέα αθλητική σεζόν. Ποιοι είναι οι υπόλοιποι προπονητές του συλλόγου;
«Στον “Διαφορο-ζω” γίνεται μια συνεργασία με την ομάδα στίβου του Μεσσηνιακού Γυμναστικού Συλλόγου, και μεταξύ των προπονητών που έχουν εξειδικευτεί να προπονούν τους αθλητές μας είναι οι Θοδωρής Χάντζος, Μαρία Χρονοπούλου και Έλενα Θεοδωρακοπούλου στο κομμάτι του στίβου και η Ελίνα Χαντζή στο τένις.
Παράλληλα, υπάρχει το πινγκ πονγκ που συνεργαζόμαστε με τον Όμιλο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης Καλαμάτας, με προπονητή τον Πάρη Κωστόπουλο, και η τοξοβολία που συνεργαζόμαστε με τους Τοξότες Καλαμάτας».
-Το δίδαγμα όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από το «Διαφορο-ζω», ποιο είναι για εσένα;
«Το μάθημα είναι ότι δεν πρέπει να το βάζουμε ποτέ κάτω και να προσπαθούμε να ξεπερνάμε το κάθε εμπόδιο και την κάθε δυσκολία, βλέποντας πόσα πολλά πράγματα μπορούμε να καταφέρουμε – έχοντας θέληση και προσπαθώντας πολύ γι’ αυτά. Άλλωστε, οι εύκολοι στόχοι είναι η καθημερινότητά μας. Οι δύσκολοι είναι η ζωή μας».
Παναγιώτης Παναγόπουλος
Ο Παναγιώτης Παναγόπουλος είναι κι αυτός από τους αθλητές του «Διαφορο-ζώ» που ασχολούνται με το τένις. Μάλιστα, προ κορωνοϊού εξασκούνταν συστηματικά στο πινγκ πονγκ σε συνεργασία με τον Όμιλο Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης της πόλης, έχοντας συμμετάσχει σε τρία Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Εντούτοις, οι πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας δε διευκόλυναν καθόλου στο να συνεχιστούν οι προπονήσεις σε κλειστούς χώρους λόγω των απαραίτητων μέτρων προστασίας που πάρθηκαν μαζικά.
«Οι δυσκολίες της πανδημίας αναγκαστικά διέκοψαν τις προπονήσεις μας στο πινγκ πονγκ, και αυτό με ώθησε να βρω μιαν άλλη διέξοδο. Έτσι, από τον περασμένο Μάρτιο έχω ενταχθεί στην ομάδα του τένις με αμαξίδιο», τονίζει ο Παναγιώτης, ενώ στην ερώτηση για το τι είναι αυτό που αποκομίζει μέσα από τη συμμετοχή του στον αθλητισμό και τον σύλλογο, σχολιάζει: «Η ενασχόληση με το σύλλογο, το ότι ερχόμαστε εδώ, γυμναζόμαστε, κοινωνικοποιούμαστε, μας ανεβάζει ψυχολογικά και είναι κάτι σπουδαίο. Παράλληλα, θέτουμε στόχους πάνω στο κομμάτι του αθλητισμού! Το γεγονός ότι δημιουργήθηκε ο “Διαφορο-ζώ” είναι πολύ ενθαρρυντικό για όλους εμάς».
Διέξοδος
Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που ο Παναγιώτης, ο Γιώργος, ο Αντώνης, ο Μανώλης και οι υπόλοιποι αθλητές του συλλόγου, όπως η Γεωργία, ο Γιάννης, ο Γιώργος και ο Βαγγέλης, αθλητές με τυφλότητα, έχουν βάλει στόχο, όχι μόνο να ξεπερνούν ολοένα τις αθλητικές τους επιδόσεις, αλλά και να παροτρύνουν κι άλλους ανθρώπους με κινητικές δυσκολίες ή δυσκολία όρασης, να γνωρίσουν το σύλλογο που είναι ανοιχτός για όλους, και να στραφούν στον αθλητισμό, ως μια ευχάριστη διέξοδο από την καθημερινότητα.
Γεωργία Παπαδέα
Η Γεωργία Παπαδέα είναι από τα πρώτα μέλη του Συλλόγου «Διαφορο-ζώ». Δε βλέπει πρόσωπα και πράγματα, αυτό όμως δεν την εμποδίζει να ατενίζει τη ζωή πιο αισιόδοξα από τον καθένα μας και να θέτει συνεχώς νέους στόχους. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επιτυχημένα με το στίβο, ενώ έχει ήδη καταγράψει αρκετές συμμετοχές σε αγώνες. Το περασμένο καλοκαίρι, σε δύο ακόμα σπουδαίες συμμετοχές της, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 1.500 μέτρα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ στη Θεσσαλονίκη. Στην ίδια διοργάνωση αγωνίστηκε και στο αγώνισμα των 100 μέτρων, μαζί με τη συνοδό της Μαρία Χρονοπούλου, κατακτώντας τη δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο.
-Γεωργία, πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το κομμάτι του στίβου και ιδιαίτερα με την κατηγορία των δρόμων;
«Η συμμετοχή μου στο σύλλογο ήταν το έναυσμα για να ξανaαρχίσω να ασχολούμαι με κάποιο άθλημα, καθώς στο παρελθόν έκανα τζούντο, κολύμβηση και kick-boxing. Ουσιαστικά ο στίβος ήταν κάτι το οποίο ξεκίνησα σιγά-σιγά, μου άρεσε, κι έτσι συνεχίζω μέχρι σήμερα. Βέβαια, στην αρχή ξεκίνησα από τα 100 μέτρα, ενώ αργότερα, έπειτα από ενθάρρυνση των προπονητών μου, ξεκίνησα να τρέχω μεγαλύτερες αποστάσεις. Οπότε ήταν από κοινού απόφασή μας να τρέξω στους αγώνες και στα 1.500 μέτρα, κατά τον ίδιο τρόπο».
-Μίλησέ μας για τις πρόσφατες αθλητικές επιτυχίες σου και για το κομμάτι της προετοιμασίας για τους αγώνες.
«Η αλήθεια είναι ότι με την πανδημία του κορωνοϊού επηρεάστηκε σημαντικά και το κομμάτι των προπονήσεών μας, καθώς προπονούμασταν όποτε αυτό ήταν εύκολο.
Με την άρση των μέτρων ξεκινήσαμε κανονικά τις προπονήσεις και τότε πραγματικά, προσπαθήσαμε πάρα πολύ, μαζί με όλη την ομάδα των προπονητών μας, στο κομμάτι της προετοιμασίας, έχοντας ως ανταμοιβή ένα πολύ καλό αποτέλεσμα».
-Από εδώ και πέρα, ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Θέλουμε να σκεφτόμαστε σίγουρα ότι επόμενος στόχος είναι οι Πανελλήνιοι Αγώνες το επόμενο καλοκαίρι, και φυσικά στοχεύουμε σε μια ακόμα καλύτερη επίδοση από τη φετινή! Στο διάστημα αυτό, σε όποιον αγώνα μπορέσουμε να συμμετέχουμε, θα το κάνουμε».
Γιάννης Χαραλαμπόπουλος
Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος μετράει φέτος τον έκτο χρόνο συμμετοχής του στο Σύλλογο «Διαφορο-ζώ». Στην ηλικία των είκοσι ετών, η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια έριξε μια βαριά, σκούρα κουρτίνα μπροστά στα μάτια του, κι έκτοτε δε διακρίνει πια πρόσωπα και αντικείμενα. Εντούτοις, δεν έχασε το πάθος του για ζωή κι έτσι μέχρι σήμερα έχει καταφέρει επάξια να λάβει μέρος σε αρκετά Πανελλήνια Πρωταθλήματα, όντας αθλητής του στίβου.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου ΑμεΑ δε, που διεξήχθη τον περασμένο Ιούλιο, κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο αγώνισμα των 100 μέτρων, σημειώνοντας κιόλας ατομικό ρεκόρ.
-Γιάννη, το καλοκαίρι είχες μια δυνατή παρουσία στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Θα ήθελες να μας μιλήσεις για την προετοιμασία σου και τι αποκόμισες από αυτήν;
«Η προετοιμασία μου είχε λίγο-πολύ τις δυσκολίες που είχαν και τα υπόλοιπα παιδιά του συλλόγου, δηλαδή περιορίστηκαν αρκετά οι προπονήσεις λόγω του κορωνοϊού. Παρόλα αυτά, όσο μπορούσαμε, κάναμε αυτό που ήταν δυνατό και απαραίτητο στο κομμάτι της αντοχής και της τεχνικής. Το αποτέλεσμα που ήρθε ήταν πολύ ευχάριστο, αφού τα πήγα αρκετά καλά, καθώς βελτίωσα και το ατομικό μου ρεκόρ».
-Ποιες ήταν οι προσδοκίες σου για αυτούς τους αγώνες; Ήσουν προετοιμασμένος για ατομικό ρεκόρ;
«Η αλήθεια είναι ότι, ίσως, να μπορούσαμε να επιτύχουμε και κάτι παραπάνω, αλλά όπως και να έχει, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη! Αυτό που πιστεύω είναι ότι σε αυτά τα αγωνίσματα, ο πρώτος που έρχεσαι να αντιμετωπίσεις είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, δηλαδή προσπαθείς συνεχώς να γίνεσαι καλύτερος όσον αφορά στο δικό σου κομμάτι, σε συνεργασία βέβαια με το συνοδό σου».
-Πώς είναι να τρέχεις συμπορευόμενος με το συνοδό σου στους αγώνες;
«Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του καλοκαιριού αγωνίστηκα μαζί με τον Θοδωρή Χάντζο. Ουσιαστικά, τρέχουμε κρατώντας και οι δύο τις άκρες από ένα σχοινάκι, το οποίο μας βοηθάει στο συντονισμό. Αυτό, φυσικά, είναι κάτι το οποίο το κερδίζεις μέσα από τις προπονήσεις, όμως και οι δύο έχουμε στο μυαλό μας ότι ο συνοδός είναι αυτός που πρέπει να συντονιστεί μαζί μου, και είναι κάτι το οποίο έχουμε κατακτήσει μέσα από τις προπονήσεις».
-Ποιο είναι το «δίδαγμα» που έχεις εκλάβει από την ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό;
«Ο αθλητισμός σού θέτει ένα στόχο και παλεύεις γι’ αυτόν. Προσωπικά θεωρώ ότι όλοι μας θα πρέπει να βάζουμε στόχους, να κάνουμε όνειρα και όσο μπορούμε να τα κυνηγάμε. Και το σημαντικότερο: να μην το βάζουμε κάτω!».
Γιώργος Αγγέλης
Ένας ακόμη αθλητής του «Διαφορο-ζώ», από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, είναι ο Γιώργος Αγγέλης. Η στέρηση της όρασης δεν τον απομάκρυνε από το να θέτει συνεχώς στόχους και όνειρα και να προσπαθεί καθημερινά γι’ αυτά.
Ο ίδιος θυμάται για τη συμμετοχή του στο σύλλογο: «Μέσα από τη συμμετοχή μου στο σύλλογο ξεκίνησε και η ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό πιο επισταμένα. Παλαιότερα έκανα κάποια πράγματα, που όμως ήταν πιο αραιά και όχι τόσο συστηματικά. Στην αρχή ξεκίνησα ως δρομέας, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια ασχολούμαι με την σφαιροβολία».
-Γιώργο, ποια είναι η εμπειρία σου μέσα από την ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό;
«Προσωπικά, δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με τον αθλητισμό συστηματικά πριν συμμετέχω στο σύλλογο. Γνωρίζοντας, όμως, σιγά σιγά το σύλλογο και τα υπόλοιπα παιδιά, μπήκα στη διαδικασία να το σκεφτώ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ούτε είχα διανοηθεί κάτι τέτοιο. Σιγά σιγά, όμως, ήρθε η διάθεση. Με αυτό θέλω να πω ότι το πιο σπουδαίο που λαμβάνει κανείς μέσα από τη συμμετοχή του στα αθλήματα, αφορά στο ψυχολογικό κομμάτι. Εκτός από το γεγονός ότι ο αθλητισμός είναι υγεία, σε βοηθάει πολλές φορές, βελτιώνοντας την ψυχολογική σου κατάσταση. Ουσιαστικά, σε βοηθάει να δουλέψεις μέσα σου, και με τον εαυτό σου. Ο αθλητισμός σε βγάζει από το σπίτι, σε βάζει σε μια διαδικασία να κινήσεις το σώμα σου, κι αυτό από μόνο του σε βγάζει από ένα τέλμα που νιώθεις όταν βρίσκεσαι στο σπίτι και δεν κάνεις κάτι».
-Το καλοκαίρι συμμετείχες στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Μίλησέ μας για τη συμμετοχή σου αυτή…
«Ακριβώς, το καλοκαίρι έλαβα κι εγώ μέρος με τη σφαιροβολία στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ΑμεΑ, που έγινε στο Καυταντζόγλειο Στάδιο στη Θεσσαλονίκη. Ήρθα πέμπτος, κάτι το οποίο θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρω να βελτιώσω μέχρι τους επόμενους αγώνες, το επόμενο καλοκαίρι».
-Επόμενος αθλητικός σου στόχος;
«Σίγουρα ο στόχος μου τώρα είναι η επόμενη διοργάνωση του Πανελληνίου. Ωστόσο, σε οποιαδήποτε άλλη διοργάνωση προκύψει στη μέση της χρονιάς, θα συμμετέχω με μεγάλη ευχαρίστηση».
Βαγγέλης Τσιλίκας
Ο Βαγγέλης Τσιλίκας είναι από τα νεότερα μέλη του συλλόγου, καθώς σήμερα μετράει το δεύτερο χρόνο του στο «Διαφορο-ζώ». Η εκ γενετής έλλειψη της όρασής του δεν τον περιόρισε να ασχοληθεί ενεργά με τον αθλητισμό, μιας και έχει διαγράψει για σειρά ετών συμμετοχή σε πολεμικές τέχνες. Σήμερα ασχολείται επάξια με τη σφαιροβολία, ενώ τον περασμένο Ιούλιο έλαβε μέρος και ο ίδιος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα μαζί με τους υπόλοιπους αθλητές.
-Βαγγέλη, η συμμετοχή σου το περασμένο καλοκαίρι στους αγώνες σφαιροβολίας ήταν η πρώτη σου συμμετοχή σε τέτοιου είδους διοργάνωση; Πως ένιωσες για τη συμμετοχή αυτή;
«Τον περασμένο Ιούλιο συμμετείχα κι εγώ για πρώτη φορά στους αγώνες που διοργανώθηκαν μετά τον κορωνοϊό στη Θεσσαλονίκη. Όσον αφορά στα συναισθήματά μου κατά τη διάρκεια που αγωνιζόμουν, είχα αρκετό άγχος και ιδιαίτερα όταν ξεκίνησα να ρίχνω τις βολές. Παρόλα αυτά ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για εμένα και τη θυμάμαι πολύ έντονα».
-Πώς βίωσες το κομμάτι της προετοιμασίας για τους αγώνες;
«Τόσο με τον προπονητή μου, Γιάννη Καλυβιώτη, όσο και με τον συνοδό μου στους αγώνες, Θοδωρή Χάντζο, κάναμε μια σειρά από προπονήσεις το προηγούμενο διάστημα, ενώ δε θα έλεγα ότι αντιμετώπισα κάποια ιδιαίτερη δυσκολία στο κομμάτι αυτό».
-Πώς βλέπεις την πορεία σου αναφορικά με το άθλημα της σφαιροβολίας;
«Προς το παρόν αυτό που σκέφτομαι είναι ότι θέλω να συνεχίσω τις προπονήσεις με πιθανή τη συμμετοχή μου και στους επόμενους Πανελλήνιους Αγώνες το καλοκαίρι του 2022, ενώ στόχος μου πάνω σ’ αυτό είναι να τα πάω όσο καλύτερα μπορώ».
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ-ΣΥΝΟΔΟΙ
Γιάννης Καλυβιώτης – προπονητής
-Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στο σύλλογο…
«Από την ημέρα που δημιουργήθηκε ο σύλλογος, το 2015, ξεκίνησα ως προπονητής στο τμήμα του στίβου. Από τότε, λοιπόν, μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους αναλάβαμε την προπονητική καθοδήγηση των παιδιών. Προσωπικά είμαι προπονητής του Γιώργου Αγγέλη και του Βαγγέλη Τσιλίκα, που ασχολούνται με το αγώνισμα της σφαιροβολίας».
-Ένα σχόλιο για το Καυτατζόγλειο;
«Τα παιδιά αυτά ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια και έχουν μια συνεχή ανοδική πορεία μέχρι και σήμερα. Βελτιώνουν συνεχώς τις επιδόσεις τους, τις τεχνικές τους, τη φυσική τους κατάσταση και ως αποτέλεσμα όλων αυτών βλέπουμε τα αποτελέσματα και τις κατακτήσεις τους μέσα από τους αγώνες».
-Πώς δυσκόλεψε η πανδημία τις προπονήσεις σας;
«Στην ουσία χάσαμε πολλές προπονήσεις. Βασικό μέρος της προετοιμασίας που αφορά στη φυσική κατάσταση, τη δύναμη και την ταχύτητα των αθλητών δεν μπορούσε να γίνει όπως προ κορωνοϊού, και αναγκαστικά την τελευταία στιγμή, όταν η Πολιτεία έδωσε την άδεια για να γυμναστούμε σε καταλληλότερες συνθήκες, τότε καταφέραμε και κάναμε τις προπονήσεις μας, κατεβαίνοντας έπειτα στους αγώνες. Το πιο σημαντικό, βέβαια, σε όλο αυτό είναι ότι χάθηκε πολύ μεγάλο έδαφος, παρόλα αυτά η φετινή παρουσία των παιδιών ήταν πολύ σημαντική και αξιόλογη».
Μαρία Χρονοπούλου – προπονήτρια/συνοδός
-Ποια τα συναισθήματα έπειτα από τη συμμετοχή σας ως προπονήτρια και συνοδός στους αγώνες;
«Στο φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη συμμετείχαμε με τη Γεωργία σε δύο αγωνίσματα: στα 100 και στα 1.500 μέτρα. Γενικά, ως εμπειρία είναι πάρα πολύ ωραία, αφού μέσα από τη συμμετοχή ως συνοδός και ως προπονητής κερδίζεις πολλά πράγματα. Το να συνοδεύεις έναν άνθρωπο με τυφλότητα και να γίνεσαι «τα μάτια του» στο δρόμο που αγωνίζεται, είναι υπέρτατο συναίσθημα. Σε όλη τη διαδρομή είναι απίστευτη η χαρά και το δέος που νιώθεις!»
-Ένα σχόλιο για το φετινό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα;
«Τα παιδιά είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ειδικότερα η Γεωργία θεωρώ ότι είναι μια αθλήτρια μεγάλων αποστάσεων και όχι των μικρών. Στους φετινούς αγώνες είχε πολύ καλή αντίπαλο, παρόλα αυτά κατάφερε να φέρει δύο πάρα πολύ καλά αποτελέσματα. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα παιδιά ξεκίνησαν να ασχολούνται με το κομμάτι του στίβου και τον πρωταθλητισμό σε μεγάλες ηλικίες, και το ότι τα έχουν καταφέρει μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι απίστευτο».
Θοδωρής Χάντζος – προπονητής/συνοδός
-Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τον «Διαφορο-ζώ» και τι περιλαμβάνει;
«Τα τελευταία πέντε χρόνια έχω ξεκινήσει στην ομάδα ως προπονητής και συνοδός στα παιδιά που ασχολούνται με τα δρομικά αθλήματα, ενώ οι προπονήσεις μας με τα παιδιά αφορούν κυρίως στο κομμάτι των ταχυτήτων και την ενδυνάμωση. Τα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν προπόνηση με διαφορετικούς προπονητές, πάνω σε διαφορετικά κομμάτια, και ο κάθε προπονητής επεξεργάζεται ένα συγκεκριμένο κομμάτι που το δουλεύουν μαζί με τα παιδιά. Αυτό βοηθάει στον καλύτερο προγραμματισμό, τόσο των αθλητών όσο και των προπονητών-συνοδών».
-Ποια είναι η εμπειρία, μέσα από τη συμμετοχή σε αγώνες με τους αθλητές του συλλόγου;
«Τα παιδιά έχουν συμμετάσχει σε τρία Πανελλήνια Πρωταθλήματα μέχρι τώρα, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό γι’ αυτά, καθώς μέσα από αυτή την εμπειρία αποκτούν ένα στόχο για να κατακτήσουν.
Όσον αφορά στους τελευταίους αγώνες του καλοκαιριού, όλες οι συμμετοχές ήταν πάρα πολύ καλές, ενώ συγκεκριμένα ο Γιάννης, στον οποίο ήμουν και συνοδός, έκανε και ατομικό ρεκόρ».
Της Χριστίνας Μανδρώνη
