Ο λαϊκισμός του 2008-2020 έπληξε στη βάση του το οικοδόμημα του πολιτικού συστήματος. Ακόμη και αν έχουμε κινηθεί προς ένα επόμενο κεφάλαιο πολιτικής ανασυγκρότησης, το τραύμα της περασμένης δεκαετίας έχει αφήσει ουλές. Προχωράμε με τη μνήμη του τραύματος, γι’ αυτό είναι διάχυτη η αίσθηση μιας εύθραυστης κοινωνικής ισορροπίας, μιας άμετρης συγκρουσιακής πολιτικής κουλτούρας που παράγει αρνητικά αποτελέσματα.
Τραμπουκισμοί, στοχοποιήσεις, έκνομες και βίαιες συμπεριφορές, όχι μόνο έγιναν αποδεκτές, αλλά νομιμοποιήθηκαν στο συλλογικό υποσυνείδητο και υποδαυλίστηκαν ή επικροτήθηκαν από λαϊκίστικα κόμματα.
Τα μνημόνια τελείωσαν, η κρίση πέρασε, η ζημιά όμως στις συνειδήσεις έχει ήδη συντελεστεί. Τη στιγμή που ο δημοκρατικός κόσμος καταδίκαζε, ένα τμήμα της κοινωνίας ακόνιζε μαχαίρια. Είναι το ίδιο τμήμα που γιαούρτωνε ιδέες με τις οποίες διαφωνούσε, που έστηνε κρεμάλες, που μούντζωνε τη Βουλή.
Οι ουλές του τραύματος με αφορμή την πανδημία ξανάνοιξαν. Τα μέτωπα σχηματίστηκαν, εμβολιασμένοι – μη εμβολιασμένοι. Η εφαρμοσμένη τέχνη της ρητορικής των Πολάκηδων αγαπημένο σπορ. Οι φρουροί της επανάστασης εις τας επάλξεις.
Όποια μέτρα για την πανδημία και αν αποφασιστούν, δε θα τα στηρίξουν. Η αξιωματική αντιπολίτευση ναι μεν στα λόγια, αλλά στην πράξη τα υπονομεύει. Η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά.
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν στην ταβέρνα της Καλαμπάκας εναντίον του καθηγητή Πνευμονολογίας Θεόδωρου Βασιλακόπουλου, φωτογραφίζουν του λόγου το αληθές. Ο καυγάς δεν μπορεί να κρύψει το δράμα του λαϊκισμού που την επώασε.
Οι πρόθυμες πλάτες υποστήριξης του ιδιοκτήτη της ταβέρνας που έβριζε με μίσος τους επιστήμονες επειδή τον ρώτησαν για ποιον λόγο δεν κάνει έλεγχο πιστοποιητικών στους πελάτες, ήσαν σε επιφυλακή.
Ο εκ Σφακίων Παύλος Πολάκης ισχυρίζεται ότι ο καθηγητής Βασιλακόπουλος έγινε γιατρός χάρη στο «σπρώξιμο κυκλωμάτων και μασονίας» και καλεί τους πολίτες να πάνε όλοι στην ταβέρνα του Ζιώγα. Να στηρίξουν ποιον, αυτόν που βιαιοπράγησε κατά του καθηγητή.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε όντως στη δημοκρατία, θα είχε κιόλας αποπέμψει το βουλευτή του, ο οποίος επιβραβεύει έναν τραμπούκο που παραδειγματικά υπονομεύει τη δημόσια υγεία.
Στην Ιταλία τα συνδικάτα και το κόμμα της ιστορικής Αριστεράς, στα θέματα υγείας στηρίζουν τον Ντράγκι χωρίς διγλωσσία, χωρίς Τσίπρες και Πολάκηδες.
Του Μιχάλη Σούμπλη
