Η τραγική απώλεια της Φώφης Γεννηματά και η διεκδίκηση της ηγεσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου έφεραν με τρόπο πολιτικά εντυπωσιακό στο κέντρο του δημοσίου ενδιαφέροντος τις εσωκομματικές εκλογές του Κινήματος Αλλαγής.
Έκαναν ξανά μόδα το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας τρομερό ενδιαφέρον στην εκλογική διαδικασία, δημιουργώντας την πεποίθηση ότι από τη διαδικασία αυτή θα εξαρτηθούν σε σημαντικό βαθμό οι μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.
Η φυσική παρουσία της Φώφης Γεννηματά δέσμευε πολιτικές δυνάμεις που ξαφνικά απελευθερώθηκαν. Ο θάνατος δεν εξαφάνισε την πολιτική κληρονομιά που εκπροσωπούσε. Αντιθέτως, της έδωσε μία εξαιρετική ευκαιρία να ανανεωθεί, έκανε το εγχείρημα της ανανέωσης ευκολότερο, όσο και αν αυτό είναι μία ειρωνεία της τύχης.
Αυτή η δυνατότητα ανανέωσης του ιστορικότερου κόμματος της Κεντροαριστεράς είναι φυσικό να γεννά προσδοκίες που εκτείνονται και στον κόσμο της Ν.Δ., αλλά και στον κόσμο εκείνο που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, είναι όμως δυσαρεστημένος από την ανεύθυνη και τυχάρπαστη αντιπολίτευση που ασκεί.
Εξ ου και οι ευρείες αναδιατάξεις που καταγράφονται στην έρευνα της Metron Analysis.
Εξόχως εντυπωσιακό το εύρημα στο ερώτημα: «Θα ήθελα να μου πείτε για το ΚΙΝΑΛ αν θα μπορούσατε να το ψηφίσετε ή δε θα ψηφίζατε σε καμιά περίπτωση». Το 45% απάντησε ότι θα μπορούσε να το ψηφίσει.
Επίσης στην πρόθεση ψήφου το 9,8% απαντά ότι θα ψηφίσει ΚΙΝΑΛ.
Ωστόσο, για την ώρα όλα αυτά είναι μία δυνατότητα. Ο δρόμος μέχρι την πραγμάτωση είναι μακρύς. Η δημοσκόπηση καταγράφει την ελπίδα, δείχνει ότι υπάρχει προοπτική, ότι γλυκοχαράζει.
Η συμπάθεια είναι εδώ. Εάν, όμως, η προεκλογική συζήτηση εξαντληθεί σε έναν ανταγωνισμό προσώπων, χωρίς πρόταση διακυβέρνησης, η συμπάθεια θα εξατμισθεί.
Ο κόσμος που έφυγε από το ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2010-2015, τότε που ο χώρος χτυπήθηκε από παντού, επιστρέφει με το βλέμμα στην εκλογική διαδικασία της 5ης Δεκεμβρίου για την εκλογή αρχηγού.
Του Μιχάλη Σούμπλη
