Η αυτοβελτίωση και η πορεία προς μια καλύτερη ζωή μέσω της αυτοεξέλιξης έχουν γίνει η αφετηρία για τις δράσεις του Στέφανου Ξενάκη, τις οποίες υπηρετεί καθημερινά μέσα από τις ομιλίες και τα κείμενά του.
Στο παρελθόν, εργάστηκε με επιτυχία ως στέλεχος και επιχειρηματίας στο χώρο της διαφήμισης, τον οποίο εγκατέλειψε όταν κατάλαβε ότι η ψυχή του, του έδειχνε άλλο δρόμο. Σήμερα εργάζεται πάνω σε ομιλίες και project, μεταξύ των οποίων και το «Ναι, μπορώ!»: ένα μάθημα αξιών και αυτογνωσίας, το οποίο φιλοδοξεί να εισαχθεί σε όλα τα σχολεία ανά τη χώρα, από τις μικρότερες κιόλας τάξεις.
Ταυτόχρονα, το βιβλίο του με τίτλο «Το Δώρο», που κυκλοφόρησε το 2018, έχει καταφέρει να φτάσει στην κορυφή των best seller στην Ελλάδα.
Από την άλλη, ο ίδιος συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά καθημερινότητα και να μοιράζεται με τον κόσμο τα μικρά καθημερινά «θαύματα» που συμβαίνουν σε όλους μας, αλλά τα προσπερνάμε, όπως λέει και ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Αυριανός σταθμός για μια ακόμα ομιλία του, η Καλαμάτα. Πριν, όμως, από αυτό ο Στέφανος Ξενάκης μιλά στο «Θ» και μας δίνει μια μικρή ιδέα για το τι είναι οι «13 ιστορίες που μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή», αλλά και γιατί η κάθε μας μέρα είναι ένα «δώρο»…
-Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε να ασχολείστε με το κομμάτι της συγγραφής;
Ασχολούμαι πολλά χρόνια με την αυτοβελτίωση, ενώ έχω παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια, έχω διαβάσει βιβλία, έτσι ήταν ένα φυσικό επακόλουθο, γιατί κάποια στιγμή όλο αυτό το πράγμα δε χωρούσε και έπρεπε κάτι να το κάνω!
Στο πλαίσιο των σεμιναρίων που έχω παρακολουθήσει όλα αυτά αφορούσαν στην αυτογνωσία, στην ψυχοθεραπεία, κι έτσι ήταν θέμα χρόνου να στραφώ σε αυτό.
-Ποιες είναι οι σκέψεις που οδηγούν σε κάθε μία ιστορία από τα βιβλία σας;
Η κάθε ιστορία προκύπτει κάθε μέρα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι καθημερινά υπάρχει κάτι φαινομενικά ασήμαντο, στο οποίο δίνω αρκετή σημασία, το μεγεθύνω και έτσι γράφω τις προεκτάσεις του. Για παράδειγμα, σήμερα ήταν μια Δευτέρα πρωί, Δευτέρα σαν όλες τις άλλες που όλοι είναι αγχωμένοι να φτάσουν στις δουλειές τους. Έτσι κι εγώ, κάποια στιγμή πηγαίνοντας στη δουλειά μου, έπεσα πάνω σε ένα απορριμματοφόρο, με αποτέλεσμα να καθυστερήσω. Αυτός που μάζευε τα σκουπίδια ήταν ένας τόσο χαμογελαστός, τόσο ευγενικός άνθρωπος και την ώρα που ερχόταν το όχημα για να φύγει, μου χαμογέλασε τόσο έντονα, οπότε, τελικά, αντί να μου χαλάσει, μου έφτιαξε τη μέρα.
Από πλευράς μου, κάθε μέρα προσπαθώ να δίνω νόημα στα πολύ μικρά πράγματα που προσπερνάμε και θεωρούμε δεδομένα, τα οποία δεν είναι. Μέσα από αυτά, λοιπόν, ξεπηδούν οι ιστορίες μου.
-Ουσιαστικά, ρίχνετε φως σε μικρά καθημερινά πράγματα στα οποία όλοι μας δε συνηθίζουμε δίνουμε σημασία…
Ακριβώς αυτό είναι και το σκεπτικό μου!
-Τι σας λένε οι άνθρωποι που διαβάζουν τις ιστορίες αυτές;
Οι άνθρωποι θεωρώ ότι βοηθιούνται μέσα από τα βιβλία, γιατί βλέπουν ότι συνήθως περιμένουν κάτι πολύ μεγάλο να συμβεί με τη ζωή τους, με την καριέρα τους κ.λπ. Όμως, τελικά η ζωή είναι όλα αυτά τα μικρά που σου συμβαίνουν όταν είσαι απασχολημένος με το να κάνεις άλλα πράγματα, όπως έλεγε και ο Λένον. Συνεπώς, τους βοηθάω να «ρίξουν κι αυτοί φως» στα πολύ μικρά γεγονότα, που όμως αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά από ό,τι νομίζουμε και τα προσπερνάμε. Οπότε τους βοηθάω όσο μπορώ να είναι πιο συνεπείς στην καθημερινότητά τους και στη ζωή τους.
-Ζώντας σε μια εποχή απρόσμενων αλλαγών, οπότε η υγειονομική κρίση διαδέχθηκε μια οικονομική, ποιες αλλαγές έχετε παρατηρήσει στη συμπεριφορά των ανθρώπων και τι είναι αυτό που μπορεί να ξανά φέρει μια σχετική ισορροπία στις μεταξύ μας σχέσεις;
Ένα από τα κακά όλης αυτής της κατάστασης είναι ότι ο κόσμος ασχολείται συνεχώς με κάτι αρνητικό και δεν κοιτάει τα θετικά. Υπάρχουν αμέτρητοι λόγοι να δεις το «θετικό». Ένα πράγμα που λέω και τεκμηριώνω στις ομιλίες μου, μέσα από στατιστικά στοιχεία, είναι ότι ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρχε ποτέ: οι πόλεμοι βρίσκονται στο ιστορικό χαμηλότερο, το προσδόκιμο ζωής είναι στο φυσιολογικό υψηλότερο, η φτώχεια είναι στο ιστορικό χαμηλότερο, η επιστήμη είναι στο καλύτερο σημείο: εξ ου και οι ελάχιστοι μήνες που χρειάστηκαν για να βρεθούν τα πρώτα εμβόλια. Παράλληλα, η βία είναι σε επίπεδο ιστορικά χαμηλότερο παγκοσμίως -ακόμα και στην Ελλάδα. Απλώς είναι άλλο η βία να είναι στα ιστορικά χαμηλότερα επίπεδα, και άλλο το να την αντιλαμβάνομαι. Οπότε, από τη μια η βία πέφτει συστηματικά, από την άλλη η προβολή της έχει εκτοξευθεί. Άρα, ο κόσμος βρίσκεται σε μια απελπισία, γιατί ασχολείται με οτιδήποτε κακό συμβαίνει και προσπερνάει ως δεδομένο ό,τι καλό συμβαίνει. Δε λέω ότι όλα είναι καλά. Απλώς ότι τα πράγματα βελτιώνονται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε προβλήματα ως κοινωνία.
Συνεπώς, αυτομάτως όταν εστιάσεις στα καλά και αναλάβεις δράση -κάτι το οποίο είναι απαραίτητο-, είσαι και κερδισμένος.
Ένα από τα προβλήματα που έφεραν οι διαδοχικές κρίσεις νομίζω είναι ότι ο κόσμος ουδέποτε ήταν τόσο υπερπληροφορημένος και τόσο υπο-εμπνευσμένος. Έτσι, κι εγώ προσπαθώ όσο μπορώ, όχι να πληροφορώ τον κόσμο, αλλά να τον εμπνέω όσο γίνεται.
«Η ζωή δεν είναι αυτό που σου συμβαίνει, αλλά τι κάνεις με αυτό που σου συμβαίνει».
-Άρα, μέσω αυτού παροτρύνετε τον κόσμο να εστιάζει στα πιο θετικά, αναλαμβάνοντας δράση στη ζωή του;
Είναι πολύ σημαντικό να βγούμε στη δράση. Γιατί όσο και να εστιάσουμε στα θετικά, εάν δεν κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε, για παράδειγμα εάν δε στείλω το βιογραφικό, εάν δεν παρακαλέσω για τη συνέντευξη, εάν δε δώσω τον καλύτερο εαυτό μου σε καθετί και εάν εγώ απλώς περιμένω τα πράγματα να γίνουν απλά καλύτερα μόνα τους, δεν ωφελεί να έχω καν θετική οπτική. Είναι πολύ σημαντικό να μάθω να βλέπω και το καλό, σε συνδυασμό με το να βγω στη δράση, γιατί μόνο μέσω αυτής θα αλλάξω τη ζωή σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
«13 ιστορίες που μπορεί να σου αλλάξουν τη ζωή»
–Μιλήστε μας για τις ιστορίες αυτές που πρόκειται να παρουσιάσετε αύριο το απόγευμα στην Καλαμάτα…
«Οι ιστορίες αυτές αφορούν επίσης στιγμές της καθημερινότητας. Λόγου χάριν, η μία αφορά μια κυρία 97 ετών, η οποία δε χάνει το κουράγιο της, ψάχνει κι έρχεται σε ομιλίες αυτογνωσίας για να βελτιώνεται. Άλλωστε, μία από τις 13 συνήθειες που περιγράφω στην ομιλία, που έχει ως σκοπό το δίδαγμα ότι μπορείς να έχεις τη ζωή που θέλεις, είναι να δουλεύω με τον εαυτό μου ακατάπαυστα και ασταμάτητα.
Μια άλλη ιστορία στην οποία αναφέρομαι, αφορά στη συνήθεια του να βλέπουμε το καλό γύρω μας. Αυτή η ιστορία αφορά σε μια φωτογραφία που δείχνει μια θέση στάθμευσης για ΑμεΑ, η οποία δεν καταπατήθηκε (!) και τη σεβάστηκαν όλοι οι άνθρωποι. Άρα, πρόκειται για μικρές καθημερινές ιστορίες με αφορμή την ανάγκη να επικοινωνήσω κάποια μαθήματα ζωής, με σκοπό να προβληματίσω για πράγματα που πρέπει να κάνουμε για να μπορούμε να έχουμε αυτό που θέλουμε: μια πιο όμορφη ζωή, στην προκειμένη.
* Το βιβλιοπωλείο ΒΙΒΛΙΟΠΟΛΙΣ και η Key Books προσκαλούν το κοινό στις 6.00 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, Αίθουσα Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (Αριστομένους 33, 4ος όροφος).
Διευκρινίζεται ότι θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Επικοινωνήστε με το 27210 28828 ή στείλτε email στο vivliopolis@gmail.com και κλείστε έγκαιρα θέση.
Της Χριστίνας Μανδρώνη
