Ο 6ος του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας μιλά στο «Θάρρος»
Ότι το δρομικό κίνημα και στη χώρα μας «ζει» τεράστια άνθιση τα τελευταία χρόνια είναι κάτι κοινώς αποδεκτό και φαίνεται από όσους καθημερινά τρέχουν τόσα σε στάδια όσο και στους δρόμους. Μεγαλύτερη απόδειξη, όμως, είναι η μαζική συμμετοχή του κόσμου σε αγώνες που διοργανώνονται. Αθλητές κάθε ηλικίας και φυσικής κατάστασης, που είτε έτρεχαν επί χρόνια είτε ξαφνικά γνώρισαν το τρέξιμο και «κόλλησαν». Μια τέτοια περίπτωση είναι ο Καλαματιανός Θωμάς Πούλος, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου πήγε το 2004 για να σπουδάσει. Από τα 20 του ξεκίνησε να εργάζεται σε διάφορα μπαράκια, ενώ, όπως μας είπε, η ζωή που έκανε μέχρι να ξεκινήσει το τρέξιμο δεν έχει καμία σχέση με αυτή που κάνει πλέον.
Γνώρισε το δρομικό κίνημα πριν από 3 χρόνια. Από τότε μπήκε το μικρόβιο μέσα του, έχει συμμετάσχει σε δεκάδες αγώνες, όχι μόνο στην Ελλάδα, ενώ πριν από μερικές μέρες τερμάτισε 6ος στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας με χρόνο 02:33:18.
Το «Θάρρος» μίλησε με τον Θωμά και σας τον παρουσιάζει:
-Πώς και πότε μπήκε το τρέξιμο στη ζωή σου;
Την αγάπη μου για το τρέξιμο την ανακάλυψα εντελώς τυχαία πριν από 3 χρόνια περίπου! Εκείνη την περίοδο είχα μείνει χωρίς δουλειά και είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο. Υπήρχε μια ομάδα κοντά στο σπίτι, ένας φίλος μου το πρότεινε και αυτό ήταν: είχε φυτευτεί ο σπόρος!
-Μέχρι τότε ποια ήταν η σχέση σου με τον αθλητισμό;
Μέχρι τότε ανύπαρκτη. Λίγο μπάσκετ τα καλοκαίρια με φίλους. Αυτό.
-Τι σημαίνει για σένα να τρέχεις;
Το τρέξιμο λειτουργεί θεραπευτικά, ξεκάθαρα! Με βοηθάει να μένω συγκεντρωμένος, ενώ σίγουρα διώχνει την καθημερινή πίεση. Κι επειδή υπάρχει πολλή πίεση στις μέρες μας, καθώς και πρωτόγνωρες καταστάσεις, πολύς κόσμος βρίσκει διέξοδο εκεί. Αναρωτιέμαι πώς θα ήμουν αν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα… Από την άλλη, νιώθω ευγνώμων που βρήκα κάτι να με γεμίζει! Οι συνθήκες της καραντίνας και ο αρκετά ελεύθερος χρόνος που δημιουργήθηκε με έσπρωξαν να το κάνω “πιο σωστά”. Βρήκα προπονητή, γράφτηκα στην ομάδα του Ιλισού και ξεκίνησα να προπονούμαι συστηματικά εδώ και ένα χρόνο περίπου.
Παρατηρούμε αύξηση του
δρομικού κινήματος. Πώς το εξηγείς;
Πιστεύω πως η δουλειά και τα ωράριά μας έχουν γίνει τόσο πιεστικά που βρίσκουμε
διαφυγή σε αυτό. Η καραντίνα επίσης έσπρωξε πολύ κόσμο στο τρέξιμο.
Είναι και αρκετά απλός ο εξοπλισμός, ένα σορτσάκι χρειάζεσαι και ένα ζευγάρι
αθλητικά παπούτσια. Μπορείς να το κάνεις μόνος σου οπότε θες, ενώ οι αγώνες και
οι διοργανώσεις σε φέρνουν κοντά με τον κόσμο! Είναι μια γιορτή!
-Μια καθημερινή σου μέρα;
Δουλεύω σε ένα καφέ-bistrot στο Παγκράτι, κυρίως στην απογευματινή βάρδια, ενώ έχω προσαρμόσει τα ρεπό μου στις πιο απαιτητικές προπονήσεις. Αυτά τα δύο δε συνδυάζονται εύκολα, αλλά όταν αγαπάς κάτι βρίσκεις χρόνο.
-Οι σημαντικότεροι αγώνες σου μέχρι σήμερα;
Οι πιο σημαντικοί αγώνες είναι οι τέσσερις τελευταίοι. Ημιμαραθώνιος Παρισιού- 5/9/21- χρόνος: 1:10:57, Ημιμαραθώνιος Αθήνας- 12/9/21- Πανελλήνιο Πρωτάθλημα- χρόνος: 1:13:38, Πανελλήνιο Πρωτάθλημα σε ανώμαλο έδαφος- Τρίκαλα- 10 χλμ.- 31/10- χρόνος: 33:08, Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθήνας- Πανελλήνιο Πρωτάθλημα – χρόνος 2:33:18.
-Πες μας για το Μαραθώνιο της Αθήνας…
Είναι ένας αγώνας ξεχωριστός. Έτρεξα για πρώτη φορά το 2019 εντελώς ερασιτεχνικά και τα συναισθήματα που μου άφησε ήταν πολύ έντονα. Όταν γράφτηκα στον Ιλισό, ήταν και η βασική μου επιθυμία να τον ξανατρέξω.
Η προετοιμασία ξεκίνησε τον Ιούλιο και ο Ημιμαραθώνιος το Σεπτέμβρη στο Παρίσι ήταν ένα τεστ για να δούμε πού βρισκόμαστε. Πήγε εξαιρετικά, καθώς είναι και ο καλύτερος χρόνος που έχω πετύχει μέχρι στιγμής. Την επόμενη βδομάδα ήρθε η έκτη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου της Αθήνας, σε έναν απαιτητικό και δύσκολο αγώνα, για να φτάσουμε στην κλασσική διαδρομή του Μαραθωνίου. Οι καιρικές συνθήκες ήταν οι ιδανικές για έναν καλό αγώνα. Ο κόσμος στο Καλλιμάρμαρο και σε όλη τη διαδρομή αρκετός, δεδομένων των συνθηκών, να δίνει κουράγιο! Μια γιορτή όπως του πρέπει!
-Τη θέση και το χρόνο σου τα περίμενες;
Ο χρόνος που σημείωσα ήταν κάτι που περίμενα, γιατί είχα προπονηθεί σκληρά γι’ αυτό, αλλά άλλο να το περιμένεις και άλλο να συμβαίνει!
-Επόμενος στόχος;
Επόμενος στόχος είναι μια καλύτερη επίδοση στο Μαραθώνιο του Εδιμβούργου το Μάιο. Ελπίζω να πάνε όλα καλά μέχρι τότε!
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
