Σε μικρή, πλακόστρωτη πλατεία, παρακείμενη στην κεντρική πλατεία Φιλιατρών, ομολογουμένως μία από τις ομορφότερες της χώρας, στέκεται περήφανο, εδώ και πάνω από τρεις αιώνες, ένα δέντρο-σύμβολο της περιοχής, μια ιστορική μουριά, η μουριά Ταμβάκη, της οποίας η στηθαία περίμετρος ξεπερνά τα τέσσερα μέτρα. Καμάρι των κατοίκων αλλά και σημείο αναφοράς και καθημερινών συναντήσεων, πλατύφυλλη και δροσερή, εξακολουθεί να προσελκύει κατοίκους αλλά και λογής επισκέπτες, που εντυπωσιάζονται από το φυσικό αυτό και ιστορικό μνημείο.
Ιδού τώρα οι βουλές του δημάρχου: Αντί να προστατεύει σαν τα μάτια του το μνημείο αυτό της φύσης, έχει βάλει σκοπό στη θητεία του να το αφανίσει [έχει λυσσάξει, λένε μερικοί κάτοικοι, από τους λίγους που αντιδρούν έμπρακτα στις περίεργες επιθυμίες του δημάρχου].
Δυο φορές έως τώρα έχει προσπαθήσει να το εντάξει σε σχέδιο ανάπλασης, αλλά και τις δυο φορές έχει απορριφθεί. Το σπουδαίο είναι ότι την πρώτη φορά απορρίφθηκε από τον περιφερειάρχη, πρόσφατα όμως, ποιος ξέρει γιατί, συμπράττουν οι δυο τους στη βάρβαρη κοπή, παρότι διαφορετική γνώμη έχει η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και ευάριθμοι, είναι αλήθεια, κάτοικοι των Φιλιατρών.
Γιατί δεν ξεσηκώνονται ομοθυμαδόν οι κάτοικοι είναι ένα ζητούμενο για την περιοχή. Δεν αγαπούν την ιστορία τους; Δεν τα έχουν καλά με τη φυσική ομορφιά; Δεν υποψιάζονται τι επιζητεί ο δήμαρχος;
Το σπουδαίο είναι -και αυτό είναι μεγάλο κρίμα για το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης- ότι ο δήμαρχος αποφασίζει και διατάσσει, με την πλειοψηφία μεν του Δημοτικού Συμβουλίου, χωρίς καμία διαβούλευση όμως με την τοπική κοινωνία.
Φαίνεται ότι δε σέβεται και τόσο τους δημοκρατικούς θεσμούς και τις δημοκρατικές εν γένει διαδικασίες. Θα μπορούσε λ.χ. να καλέσει λαϊκή συνέλευση στο χώρο του ιστορικού δέντρου, με τη συμμετοχή αρχαιολόγων και ιστορικών, οικολόγων και γενικά ευαίσθητων και «ανήσυχων» πολιτών, και να συναποφασίσουν εάν θέλουν να παραμείνει ή όχι. Η αυθαιρεσία δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία, ας το εμπεδώσουν επιτέλους οι δημοτικοί μας άρχοντες.
Η κουτοπονηριά αυτών των αρχόντων δεν έχει όρια. Αφού απορρίφθηκαν οι δύο πρώτες προσπάθειες, προσπαθούν τώρα να εντάξουν την κοπή σε ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης και της κεντρικής πλατείας και επιχειρούν να το κάνουν κομμάτι κομμάτι, αρχίζοντας από το βορειοανατολικό μέρος και καταλήγοντας στο νότιο, όπου και η ανεπιθύμητη γι’ αυτούς μουριά.
Σημειώνεται ότι το δέντρο αυτό είναι επιπλέον ενταγμένο στο Δίκτυο Αιωνόβιων Δέντρων της Ελληνικής Επανάστασης, που αριθμεί εβδομήντα ένα (71) μνημειακά δέντρα ελευθερίας σε όλη την Πελοπόννησο. Ποιος δήμαρχος δε θα ήθελε να ευρίσκεται στην περιοχή του ένα τόσο σημαντικό μνημείο τόσο της ιστορίας όσο και της φύσης; Φαίνεται παράλογο να θέλουν μερικοί να κοπεί ένα τέτοιο μνημείο, ακριβώς διότι δείχνουν ότι δε σέβονται την ιστορία και τον πολιτισμό [και την ομορφιά!]. Περίεργη αισθητική κουβαλάνε οι δημοτικοί μας άρχοντες. Ας ελπίσουμε ότι το δέντρο θα παραμείνει όρθιο και ζωντανό.
Του Γιώργου Σταματόπουλου*
*Από τη στήλη “Τρίτη Ματιά” στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
