Μέσα στον καιρό της πανδημίας βιώνουμε πολύπλευρη κρίση σε όλα τα επίπεδα, οικονομική, κοινωνική και ηθική. Μία από τις πιο συγκλονιστικές περιπτώσεις είναι η αύξηση της βίας των ανδρών κατά των γυναικών, που λαμβάνει ακραία μορφή στις προσωπικές σχέσεις.
Πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη σε σχετική εκδήλωση δήλωσε: «Ας προσέχουμε όλοι πώς μεγαλώνουμε, ιδίως τα αγόρια μας. Είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Είμαστε όλοι γονείς. Τα αγόρια μας, όπως και τα κορίτσια μας, πρέπει να σέβονται ο ένας τον άλλον. Να υπάρχει αγάπη και σεβασμός. Ανδρισμός είναι να είσαι ευγενικός, να αγαπάς και να σέβεσαι μια κοπέλα και μια γυναίκα. Και τίποτε άλλο».
Επίσης, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Ντόρα Μπακογιάννη, δήλωσε: «Πρέπει οι μανάδες να μεγαλώνουμε τα αγόρια μας με συγκεκριμένες αρχές και κατευθύνσεις. Να σέβονται τη γυναίκα και να την τιμούν” και πως “υπάρχει πρόοδος”, αφού “οι γυναίκες προσφεύγουν στην Αστυνομία και καταγγέλλουν τα γεγονότα και έτσι μπορούν να τιμωρούνται όσοι προχωρούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις».
Είναι προφανές ότι οι παραπάνω δηλώσεις είναι αυτονόητα αποδεκτές από όλες και όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Ωστόσο, δεν τελειώνει εδώ το θέμα, δεν είναι σωστό ότι δεν υπάρχει «τίποτε άλλο».
Υπάρχει κάτι ακόμη και είναι πολύ σπουδαίο, κι αυτό είναι πώς πρέπει να μεγαλώνουμε και τα κορίτσια μας, για να μην υποθάλπουν και να μην ανέχονται εκ θεμελίων τέτοιες συμπεριφορές από τους άνδρες σε κανένα επίπεδο, ούτε στο επαγγελματικό, ούτε στο κοινωνικό, ούτε στο οικογενειακό, ούτε στο προσωπικό. Αυτή θα είναι η πραγματική «πρόοδος», γιατί έτσι θα αποτρέπονται και θα απορρίπτονται εξ αρχής εκείνες οι συμπεριφορές των ανδρών, που τις αναγκάζουν να προσφεύγουν στην Αστυνομία κ.λπ.
Η ισότητα των φύλων έχει κατοχυρωθεί θεσμικά στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80 θέσπισε το σχετικό δίκαιο με τόλμη και αποφασιστικότητα που ξεπερνούσε τις προσδοκίες μεγάλου μέρους της κοινωνίας, ακόμη και της παραδοσιακής Αριστεράς. Αυτό το δίκαιο έχει αποτελέσει μέχρι σήμερα ακλόνητο θεμέλιο στο νομικό πολιτισμό της χώρας μας και φωτεινό παράδειγμα και για άλλες χώρες. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τις συντηρητικές δυνάμεις για ακύρωσή του έπεσε στο κενό. Ας θυμηθούμε τη συζήτηση που άνοιξε επί κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, να παίρνουν οι γυναίκες το επώνυμο του συζύγου τους, με την απίστευτη δικαιολογία των δυσχερειών στα ταξίδια στις αραβικές χώρες. Σύσσωμες οι γυναίκες βουλευτές, ακόμη και της Νέας Δημοκρατίας, αντιτάχθηκαν και η συζήτηση έληξε στα σπάργανά της.
Παρά την αδιαμφισβήτητη πρόοδο, όμως, στο θεσμικό επίπεδο παρατηρείται καθυστέρηση και ενίοτε οπισθοδρόμηση στο κοινωνικό επίπεδο. Παραμένει σε ισχυρό επίπεδο η κουλτούρα της ανισότητας των γυναικών έναντι των ανδρών. Σε αυτήν την κουλτούρα η γυναίκα δεν ενθαρρύνεται να θέσει ως προτεραιότητα τις δικές της ανάγκες, αλλά τις ανάγκες των άλλων, συνήθως ανδρών, είτε μέσα στην οικογένεια είτε στον ευρύτερο κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο.
Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα, πολύ συχνά αποποιείται την οικονομική της αυτοδυναμία και δημιουργεί την αυταπάτη ότι ο άνδρας αποτελεί ένα τείχος προστασίας, μια ασπίδα επιβίωσης. Έτσι βιώνει διαρκώς την υποτέλεια, υποτέλεια που γίνεται ακόμη πιο βασανιστική, σε μια εποχή στην οποία το θεσμικό πλαίσιο έχει προοδεύσει τόσο, ώστε να μην παρέχει ικανοποιητική δικαιολογία γι’ αυτήν.
Το βήμα, λοιπόν, του σε βάθος ενστερνισμού της ισότητας των φύλων από όλα τα μέρη της κοινωνίας και πρώτα απ’ όλα από τις γυναίκες σε όλους τους ρόλους τους (εργαζομένης, συντρόφου, μητέρας κ.λπ.) είναι το επόμενο στάδιο για την ολοκλήρωση της ισότητας των φύλων. Ίσως είναι εξίσου και ακόμη πιο δύσκολο από τη θεσμική κατοχύρωση της ισότητας αυτής, γιατί σε αυτό το στάδιο πρέπει να παλέψει η κάθε γυναίκα, αλλά και ο κάθε άνδρας, ενάντια σε βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις της κοινωνίας.
Και στο σημείο αυτό, ο ρόλος της Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης, με κύριο εκφραστή σε πολιτικό επίπεδο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ, είναι καθοριστικός, γιατί όπως αυτό έβαλε τα θεσμικά θεμέλια τη δεκαετία του ’80, και πορεύεται σταθερά σ’ αυτόν το δρόμο από τότε, έτσι και τώρα μπορεί να ολοκληρώσει τον αγώνα αυτό, γιατί έχει και τη βούληση και την γνώση.
Και αυτό θα είναι ο καλύτερος φόρος τιμής στη Φώφη Γεννηματά.
Τομέας Ισότητας Φύλων Νομαρχιακής Επιτροπής Μεσσηνίας του Κινήματος Αλλαγής
