Ο αρχηγός του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού, αντιναύαρχος Κάι-Άχιμ Σένμπαχ, παραιτήθηκε πριν από τρεις ημέρες μετά τις δηλώσεις του ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, «αξίζει το σεβασμό», ότι «το Κίεβο δε θα επανακτήσει ποτέ τη χερσόνησο της Κριμαίας» και ότι «ο Πούτιν θέλει να αντιμετωπίζεται ως ίσος από τη Δύση».
Η γερμανική κυβέρνηση νωρίτερα είχε πάρει αποστάσεις από τα σχόλια αυτά, στη συνέχεια ο Σένμπαχ είχε ζητήσει συγγνώμη και τα χαρακτήρισε «λάθος», αλλά η νέα γερμανική κυβέρνηση του Σολτς του έκοψε το κεφάλι για να ικανοποιήσει τους Αμερικανούς.
Ο Γερμανός αντιναύαρχος είχε αναρριχηθεί σε αυτή τη θέση από την καγκελάριο Μέρκελ, η οποία ήταν γνωστή για τις πολύ καλές της σχέσεις με τη Ρωσία και τον Πούτιν. Πίσω από αυτή τη συνεργασία κρύβεται και ο υπεράκτιος-υποθαλάσσιος αγωγός Nord Stream 2 της Gazprom, ο οποίος σχεδιάστηκε για να μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στη Γερμανία και από εκεί στην κεντρική Ευρώπη, παρακάμπτοντας έτσι την Ουκρανία.
Η Ουκρανία, μάλιστα, υποστηρίζει ότι η κατασκευή του αγωγού «δημιουργεί πολιτικές, στρατιωτικές και ενεργειακές απειλές για την Ουκρανία και την Κεντρική Ευρώπη, ενώ ενισχύει και την ικανότητα της Ρωσίας να αποσταθεροποιεί την κατάσταση ασφαλείας στην Ευρώπη». Μάλιστα, όπως έχει δηλώσει η νέα Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, «σε περίπτωση νέας κλιμάκωσης αυτός ο αγωγός δε θα τεθεί σε λειτουργία».
Από την εκλογή Μπάιντεν και μετά και την αποχώρηση της Μέρκελ, κυρίως, οι Αμερικανοί πιέζουν τους Γερμανούς να μην προχωρήσει ο αγωγός και αντ’ αυτού σχεδιάζουν έναν άλλον αγωγό από τη Νορβηγία, που θα μεταφέρει πετρέλαιο στη Γερμανία και την Ευρώπη. Αυτό, στο πλαίσιο, αφενός, της ανάσχεσης των εμπορικών σχέσεων Ρωσίας –Γερμανίας, των οποίων οι συναλλαγές έχουν εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη, και αφετέρου του γεωπολιτικού εγκλωβισμού της Ρωσίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την Κίνα, με την οποία η Γερμανία έχει τεράστιες εμπορικές συναλλαγές. Ο εμπορικός άξονας Βερολίνου-Μόσχας-Πεκίνου ενοχλεί αφάνταστα τους… δημοκράτες του Μπάιντεν, εξ ου και τα προβλήματα που δημιουργούν με πρόσχημα την Ουκρανία, όσο και εκείνα στο Καζακστάν, όπου σκοπός τους ήταν δημιουργήσουν ένα ακόμη μέτωπο στην αυλή του Πούτιν και να αποκόψουν τη γειτνίαση Ρωσίας-Κίνας. Μεταξύ των δύο χωρών σε ένα πολύ μεγάλο εύρος παρεμβάλλεται το Καζακστάν, που είναι και πάμπλουτο σε παντός είδους ορυκτό πλούτο.
Στο δια ταύτα, λοιπόν, πίσω από το δήθεν ενδιαφέρον των ΗΠΑ και της Ευρώπης για το λαό της Ουκρανίας, παίζονται τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά παιχνίδια. Το κακό της ιστορίας που αφορά και στην Ελλάδα είναι ότι λόγω της βάσης των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη θα φάμε, σε περίπτωση ανάφλεξης, καμιά αδέσποτη, που λέει ο λόγος, στο κεφάλι και θα πληρώσουμε έτσι την ηλιθιότητα του «πάρτα όλα και χωρίς ανταλλάγματα», Αμερική, η οποία βεβαίως βεβαίως βύθισε και τον αγωγό φυσικού αερίου East Med, Ισραήλ-Κύπρου- Ελλάδας, στην ανατολική Μεσόγειο για να εξευμενίσει τον Ερντογάν.
Του Δημήτρη Γιατράκου
