Ruffiano στα ιταλικά είναι το αδύνατο άλογο, το οποίο βάζουν αρχικά με τη φοράδα κατά την περίοδο του οίστρου της μέχρι να αναλάβει ο επιβήτορας το έργο της αναπαραγωγής.
Η λέξη μεταφορικώς δηλώνει τον front man ή, άλλως, αχυράνθρωπο, ο οποίος λειτουργεί για να μην εκτεθεί ο δειλός εντολέας του. Απειροελάχιστη διαφορά υπάρχει, ωστόσο, μεταξύ ρουφιάνου και εντολέα. Πρόκειται για ανήθικα άτομα που δεν τρέφουν καμιά εκτίμηση ο ένας για τον άλλον.
Η ρουφιανιά είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια εξισορρόπησης στο τεράστιο εσωτερικό τους κενό. Είναι το άλλοθι στην τραγωδία τους, καθώς νιώθουν πάντα κατώτεροι. Είναι, επίσης, αναλώσιμοι γιατί οι εντολείς τους, τους χρησιμοποιούν ως χρήσιμους ηλιθίους. Η ρουφιανιά προϋποθέτει φθόνο και «ο φθόνος είναι στην πραγματικότητα συντετριμμένος θαυμασμός».
Δ.Γ.
