Μεσσηνιακής καταγωγής και από τους δύο γονείς (από το Σκληρό Τριφυλίας και το Σουληνάρι Πυλίας) ο Θησέας Παπαπαναγιώτου μπήκε στα… βαθιά νερά της υποκριτικής στη δύσκολη εποχή της πανδημίας, αλλά μόνο… άσχημα δεν τα έχει καταφέρει έως τώρα.
Ο 30χρονος ηθοποιός αποφοίτησε από τη δραματική σχολή μόλις το 2020 και ήδη έχει συμμετάσχει σε μια «δυνατή» ποιοτική δουλειά, το «Καρτ Ποστάλ», που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση και είναι διαθέσιμο στο Ertflix, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαβασιλείου, βασισμένο σε 12 ιστορίες της Βικτόριας Χίσλοπ (στην ομάδα που διασκευάζει το σενάριο συμμετέχει η ίδια η διάσημη Βρετανίδα συγγραφέας, αλλά και ο καταξιωμένος Καλαματιανός σεναριογράφος Παναγιώτης Χριστόπουλος).
Ο Θησέας Παπαπαναγιώτου έχει ήδη αξιόλογη όσο και σταθερή παρουσία και στο θέατρο και, μάλιστα, καταφέρνει να ανταποκρίνεται και στις πιο απαιτητικές προκλήσεις, όπως είναι αυτές τις μέρες η ξαφνική «επιστράτευσή» του για την παράσταση «Το μινόρε» (στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά), καθώς χωρίς να προλάβει να κάνει ούτε μία πρόβα χρειάστηκε να αντικαταστήσει συνάδελφό του που νόσησε από covid-19. Αν και ένιωσε ότι ήταν ό,τι πιο δύσκολο έχει κάνει στη ζωή του, το αποτέλεσμα τον δικαιώνει, προσθέτοντας στο «βιογραφικό» του «πόντους» καταξίωσης και αυτοπεποίθησης, με τους ορίζοντες να είναι ορθάνοιχτοι γι’ αυτόν. Και μπορεί να «μετάνιωσε», όπως λέει, που άργησε να πάρει την απόφαση να μπει στον καλλιτεχνικό χώρο, όμως αυτό σημαίνει ότι το έκανε απολύτως συνειδητά, με συναίσθηση των διαφόρων δυσκολιών και την ωριμότητα να κάνει τις σωστές επιλογές.
Μαζί με τη μεγάλη αγάπη του για την υποκριτική και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του είναι σίγουρο ότι ο Θησέας Παπαπαναγιώτου ήρθε για να μείνει και θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε στο μέλλον και σε άλλες σημαντικές δουλειές. Ας τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα μέσα από την παρακάτω συνέντευξη που παραχώρησε στο «Θ»…
–Το Θησέας δεν είναι ένα συνηθισμένο όνομα. Πώς προέκυψε; Έχεις ομοιότητες με το μυθικό ήρωα-ιδρυτή της Αθήνας;
Θησέα έλεγαν τον παππού μου. Τον πατέρα του πατέρα μου. Στο σόι μας είμαστε 6 ξαδέρφια με το ίδιο όνομα. Νομίζω πως ο πατέρας μου και τα αδέρφια του είχαν μεγάλη αδυναμία σε αυτό το όνομα λόγω της αγάπης τους για τον παππού μου. Τώρα αν έχω κάποια σχέση με το μυθικό ήρωα, τι να σας πω… δεν έχω ιδέα. Αν, πάντως, ήθελα ένα στοιχείο του, αυτό σίγουρα θα ήταν η δυναμική του.
-Είσαι από τα παιδιά που πάντα ονειρεύονταν να γίνουν ηθοποιοί ή προέκυψε σε μεγαλύτερη ηλικία;
Η αλήθεια είναι πως ως παιδί είχα διάφορες σκέψεις. Θυμάμαι να θέλω να γίνω πολιτικός, μετά υδραυλικός και άλλα. Κάπου στο Γυμνάσιο μια καθηγήτρια μου έβαλε το μικρόβιο του θεάτρου. Έπειτα, ως ενήλικας, δυσκολεύτηκα να πάρω την απόφαση να το κάνω επαγγελματικά, γι’ αυτό και ξεκίνησα να το σπουδάζω στα 25.
-Ποιες είναι οι δυσκολίες και οι προκλήσεις για ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική;
Οι δυσκολίες λίγο πολύ είναι αυτές που συναντάει ένα νέο παιδί σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον στην Ελλάδα. Ανεργία και όχι καλές απολαβές (τις περισσότερες φορές). Έτσι, για να μπεις στη διαδικασία να ασχοληθείς επαγγελματικά με την υποκριτική πρέπει πραγματικά να το θες πολύ. Δόξα, χρήματα, τέτοια πράγματα τα ξεχνάς. Αφοσιώνεσαι στη δουλειά σου και κάνεις αυτό που αγαπάς. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.
-Πώς είναι να είσαι στον καλλιτεχνικό χώρο σε μια τέτοια δύσκολη εποχή; Με πανδημία, οικονομική κρίση, metoo…
Το να είσαι καλλιτέχνης στην Ελλάδα είναι γενικά μια δύσκολη υπόθεση. Ανέκαθεν υπήρχαν οικονομικά προβλήματα, τώρα δε με την πανδημία τα πράγματα έγιναν ανυπόφορα. Πολλοί καλλιτέχνες έμειναν εκτός επιδομάτων, ενώ ταυτόχρονα τους στερούσαν τη δυνατότητα να εργαστούν. Τώρα που οι χώροι ψυχαγωγίας λειτουργούν και πάλι, κάπως έχει καλυτερεύσει η κατάσταση, αλλά και πάλι τα πράγματα είναι ζόρικα. Δεν υπάρχει μέριμνα από την Πολιτεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Και από το ότι από παιδιά, στα σχολεία, δε μας μαθαίνουν να αγαπάμε τον πολιτισμό. Όσον αφορά στο metoo, δεν πιστεύω ότι στον καλλιτεχνικό κλάδο γίνεται κάτι που δε συμβαίνει στην υπόλοιπη κοινωνία και σε άλλους χώρους εργασίας. Απλά εδώ είναι πολύ πιο εύκολο να πάρει διαστάσεις. Το πρόβλημα είναι η εξουσία. Ότι κάποιος έχει τη δύναμη και νομίζει ότι μπορεί να σε κάνει ό,τι θέλει. Αυτοί οι τύποι δεν έχουν καμία δουλειά ούτε στον καλλιτεχνικό χώρο ούτε στην κοινωνία.
-Ποιος και τι σε έχουν επηρεάσει στη διαδρομή σου;
Η παρουσία μου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με έχει καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό σε αυτό που είμαι σήμερα. Εκεί γνώρισα και διδάχτηκα από πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Επίσης, εκεί οι συνθήκες εκπαίδευσης ήταν πολύ σκληρές και το πρόγραμμα πολύ απαιτητικό. Όλα αυτά μαζί νιώθω ότι πραγματικά με ωρίμασαν και με άλλαξαν ως άνθρωπο.
-Πες μας κάτι εγκωμιαστικό που έχεις εισπράξει για τη δουλειά σου και σε «ζεσταίνει» για να συνεχίζεις.
Αυτή την περίοδο συμμετέχω στην παράσταση «Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου» της Άλκης Ζέη. Μια παράσταση που είναι για όλη την οικογένεια, μικρούς και μεγάλους. Εκεί, όταν μετά το τέλος των παραστάσεων έρχονται γονείς και μας ευχαριστούν για την εμπειρία που τους δώσαμε μέσα από την παράσταση, νιώθω πως έχω κάνει κάτι όμορφο. Αυτού του τύπου τα λόγια με κάνουν να θέλω να συνεχίσω και όχι το αν παίζω ή τραγουδάω καλά.
-Έχεις κάνει μέχρι τώρα όσα φανταζόσουν στη δεδομένη ηλικία; Που ονειρεύεσαι να βρίσκεται ο Θησέας Παπαπαναγιώτου στο μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως έχω μετανιώσει που δε σπούδασα θέατρο σε λίγο πιο νεαρή ηλικία, παρόλα αυτά δεν έχω παράπονο. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου μέσα στην πανδημία, με κλειστά θέατρα. Έτσι, οι ευκαιρίες ήταν πραγματικά λίγες. Πάντως, νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων για όσα έχω καταφέρει αυτόν τον ενάμιση χρόνο. Έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς καλλιτέχνες και ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια.
-Θέατρο ή τηλεόραση, δράμα ή κωμωδία;
Πραγματικά δεν ξέρω! Καλές συνεργασίες να υπάρχουν. Αυτό είναι το σημαντικό. Τώρα αν θα είναι στο θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο ή οπουδήποτε αλλού, δε με ενδιαφέρει τόσο σε αυτή τη φάση. Το ίδιο ισχύει και για το «δίλημμα» κωμωδία ή δράμα. Το είδος έρχεται μετά. Αυτό που μετράει είναι οι καλές συνεργασίες.
-Τι κάνει το «Καρτ Ποστάλ» να αρέσει στον κόσμο;
Το «Καρτ Ποστάλ» αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Και νομίζω πως είναι λογικό. Όταν το καλοκαίρι διάβασα για πρώτη φορά το σενάριο του επεισοδίου μου, βγήκα από το σπίτι μου για να πάρω λίγο αέρα. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Από την καλή και καλογραμμένη ιστορία. Όχι μόνο για το «Καρτ Ποστάλ», για όλες τις σειρές. Από εκεί και πέρα, έγινε εξαιρετική δουλειά με διακεκριμένους καλλιτέχνες σε όλα τα επίπεδα (σκηνοθεσία, υποκριτική, φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια και επιλογές τοποθεσιών).
Για να βγει κάτι καλό, χρειάζεται ομαδική δουλειά, και πραγματικά όλοι όσοι δούλεψαν εκεί έδωσαν τα πάντα και το αποτέλεσμα ήταν να αγαπηθεί η σειρά. Επίσης, σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθεί πόσο σημαντική πρόοδο έχει κάνει η ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια στο κομμάτι των τηλεοπτικών σειρών. Παρουσιάζονται σειρές εξαιρετικού περιεχομένου και επιπέδου, που όχι απλά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχες που προβάλλονται σε ιδιωτικά κανάλια, αλλά πολλές φορές είναι και πολύ καλύτερες! Σημαντικό ρόλο, επίσης, έχει παίξει και το ΕΡΤflix, η πλατφόρμα της ΕΡΤ, στην οποία μπορεί να μπει ο καθένας και να δει (μεταξύ άλλων) οποιοδήποτε επεισόδιο τόσο από το «Καρτ Ποστάλ» όσο και από κάθε άλλη σειρά που προβάλλεται στην ΕΡΤ.
-Τι σου αρέσει και τι σε δυσκολεύει σε αυτή τη συνεργασία και γενικότερα στη δουλειά σου;
Το άλφα και το ωμέγα είναι η ομαδικότητα. Η υποκριτική είναι ομαδικό άθλημα. Επομένως λατρεύω όταν βρίσκομαι σε περιβάλλοντα που υπάρχει ομαδικό πνεύμα και σύμπνοια. Αντίστοιχα, δυσκολεύομαι όταν πρέπει να συνυπάρξω με άτομα που το «εγώ» τους είναι διάχυτο και το βάζουν πάνω απ’ όλους και απ’ όλα.
-Τι άλλα σχέδια υπάρχουν για το επόμενο διάστημα;
Αρχικά, ο «Μεγάλος περίπατος του Πέτρου» που σκηνοθετεί ο Τάκης Τζαμαργιάς στο θέατρο Βασιλάκου, είναι προγραμματισμένος να συνεχιστεί μέχρι την Κυριακή 17 Απριλίου. Ταυτόχρονα, κάνω πρόβες για το έργο «Rabbit Hole», που σκηνοθετεί η Εύη Χρόνη, και που θα κάνει πρεμιέρα την Τετάρτη 3 Μαρτίου στο θέατρο 104. Τέλος, αυτή την περίοδο και μέχρι τις 16 Γενάρη έχω κληθεί να κάνω μια αντικατάσταση ενός ηθοποιού (στον οποίο εύχομαι γρήγορα περαστικά), στην παράσταση «Το Μινόρε», που παίζεται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.
-Ποια είναι ακριβώς η ρίζα που σε συνδέει με τη Μεσσηνία και τι σχέση διατηρείς με αυτόν τον τόπο καταγωγής;
Και οι δύο μου γονείς κατάγονται από τη Μεσσηνία. Το χωριό του πατέρα μου λέγεται «Σκληρός» και της μητέρας μου «Σουληνάρι». Και στα δύο έχω πολύ αγαπημένους συγγενείς, παρόλα αυτά αυτό που επισκέπτομαι περισσότερο είναι το δεύτερο. Το γεγονός ότι είναι πολύ κοντά στη θάλασσα και ότι εκεί έχω και αγαπημένους φίλους με κάνουν να το προτιμώ. Πηγαίνω σε κάθε ευκαιρία, ενώ δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην το έχω επισκεφτεί. Συγγενείς, φίλοι, γονείς φίλων και απλοί οικογενειακοί φίλοι είναι εκεί. Με πιο απλά λόγια, αγαπημένοι άνθρωποι που θέλω να δω. Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος. Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει από τους ανθρώπους του συλλόγου μια τρομερή προσπάθεια αναβάθμισης του χωριού. Πλέον υπάρχουν, εκτός από το γήπεδο ποδοσφαίρου, γήπεδα μπάσκετ, τένις, τραπέζι του ping pong και πολλές ακόμα δραστηριότητες με τις οποίες μπορείς να αξιοποιήσεις το χρόνο σου εξασκώντας το μυαλό και το σώμα σου. Στο χωριό του πατέρα μου μπορεί να μην υπάρχουν όλα αυτά, καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα των χεριών, όμως σίγουρα θα αναπνεύσεις τον πιο καθαρό αέρα που έχεις αναπνεύσει ποτέ στη ζωή σου και θα νιώσεις την απόλυτη ηρεμία και γαλήνη.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Θησέας Παπαπαναγιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Ιουλίου του 1991. Μεγάλωσε στην πλατεία Αμερικής και όταν ενηλικιώθηκε σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ. Το 2016 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, τις οποίες και ολοκλήρωσε το καλοκαίρι του 2020. Έκτοτε έχει συμμετάσχει στη δημοφιλή σειρά της ΕΡΤ «Καρτ Ποστάλ» και στην παράσταση «Ο Μεγάλος περίπατος του Πέτρου», ενώ σχεδιάζει πολλά πράγματα για το άμεσο μέλλον…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
