Το «Θάρρος» φιλοξενεί σήμερα τον Ηλία Μπούρα, ένα συγγραφέα από την Καλαμάτα, η αγάπη του οποίου για τα παιδιά τον οδήγησε να γράφει παραμύθια.
Στα δικά του παραμύθια προσπαθεί να περνά αξίες, όπως η ισότητα, η φιλία, η αλληλεγγύη, η διαφορετικότητα, ενώ δηλώνει ότι προσπαθεί να τα προσαρμόζει στα νέα δεδομένα, κρατώντας όμως στοιχεία από εκείνα περασμένα δεκαετιών.
-Πώς μπήκε η συγγραφή στη ζωή σου;
Γεννήθηκα στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1983 και μεγάλωσα εκεί μέχρι τα 14 χρόνια της ζωής μου. Το 1997 εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στην Καλαμάτα, αναζητώντας καλύτερη ποιότητα ζωής μέσω της αποκέντρωσης. Το παράδοξο είναι πως, ενώ διέμενα στην πόλη της Καλαμάτας, επέλεξα να πηγαίνω σχολείο στο χωριό μου. Τα Αρφαρά είχαν καταφέρει να επικρατήσουν στην ψυχή μου μέσω των παιδικών αναμνήσεων και βιωμάτων.
Πλέον, από το 2002 για την ακρίβεια, ζω και δραστηριοποιούμαι στην Αθήνα, έχοντας αποκτήσει τη δική μου οικογένεια.
Η συγγραφή εισέβαλε πολύ νωρίς στη ζωή μου. Ήταν μια έμφυτη ανάγκη να αποτυπώσω στο χαρτί τις σκέψεις, τη φαντασία, τα όνειρά μου. Έτσι από τα παιδικά κιόλας χρόνια, από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, ξεκίνησα να γράφω.
-Και γιατί παραμύθια;
Επικεντρώθηκα στη συγγραφή παιδικών παραμυθιών από τη στιγμή που έγινα πατέρας. Η ανάγκη της κόρης μου να ακούει από εμένα τον ίδιο να της απαγγέλω παραμύθια και, κυρίως, παραμύθια καινούρια, πέρα από τα ήδη γνωστά στο κοινό, με παρότρυνε να ασχοληθώ με το είδος αυτό.
Δε σου κρύβω, όμως, πως γοητεύτηκα από τη συγκεκριμένη μορφή συγγραφής και σε συνδυασμό με την αγάπη μου προς τα παιδιά, αφιερώθηκα αποκλειστικά σε αυτήν.
Είναι προφανές πως το μέλλον του κόσμου βασίζεται στα παιδιά. Οφείλουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως του αν είμαστε γονείς ή όχι, να βοηθήσουμε θεμελιωδώς να χτιστεί γερά αυτό το μέλλον. Είναι υποχρέωσή μας να θωρακίσουμε το χαρακτήρα των παιδιών με αρχές και αξίες που θα λειτουργήσουν ως εφόδια στην πορεία της ζωής τους. Η άδολη αγάπη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η ισότητα, η φιλία, ο ανθρωπισμός, η εκτίμηση, η ευγένεια είναι ορισμένες από τις αξίες που επιβάλλεται να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, για να μπορέσουν να πορευτούν με αισιοδοξία και ασφάλεια στο μέλλον. Αυτά πρεσβεύω ως πατέρας, ως συγγραφέας, αλλά και ως άνθρωπος. Οπότε όλα αυτά επιθυμώ να περάσω στα παιδιά μέσα από τα παραμύθια μου.
-Οι συνήθειες των παιδιών έχουν αλλάξει, όπως και ο τρόπος ζωής τους. Τα παραμύθια σου έχουν ακολουθήσει αυτές τις αλλαγές;
Προσπαθώ να εντάξω ορισμένα από τα παραμύθια μου σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, που να είναι οικείο στα παιδιά. Είμαι, όμως, και υπέρμαχος εκείνης της αναλλοίωτης στο χρόνο παιδικής βιβλιογραφίας με την οποία μεγάλωσαν πολλές γενεές. Τα κάστρα, τα βασίλεια, τα φανταστικά πρόσωπα, τα ζώα που μιλούν, όσο ξεπερασμένα κι αν είναι για ορισμένους, είναι αδιαπραγμάτευτο το πόσο όμορφες εικόνες δημιουργούν στα παιδιά. Ταξιδεύουν με τη φαντασία, πλουτίζουν τη σκέψη τους και οξύνουν το μυαλό τους με τόσο αθώα όμορφο τρόπο.
Γιατί να τους στερήσουμε το προνόμιο αυτό; Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, ακολουθώ το ρεύμα που χάραξε ο Αίσωπος, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και άλλοι τέτοιοι άξιοι συγγραφείς.
-Βλέπουμε ότι, μεταξύ άλλων, γράφεις για ισότητα, φιλία, αλληλεγγύη, σεβασμό, διαφορετικότητα, αξίες που θεωρείς ότι έχουν χαθεί;
Δυστυχώς, αντικρίζουμε καθημερινά γεγονότα που επιβεβαιώνουν πως υπάρχει μία τάση απαξίωσης των αρχών, των ηθών και των αξιών. Σίγουρα έχει συμβάλει σε αυτό η υπέρμετρη χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, οι συνεχείς αυξανόμενες απαιτήσεις της καθημερινότητας έχουν συμβάλει στην έλλειψη χρόνου προς τα παιδιά. Η εποχή υποτίμησε την αμεσότητα της δια ζώσης επικοινωνίας, το χρόνο συζήτησης ανάμεσα σε παιδί και γονέα. Άρα, είναι αναπόφευκτο να μην υποτιμηθούν και οι αξίες για τις οποίες μιλάμε.
-Στην εποχή των τάμπλετ και των κινητών τα παιδιά διαβάζουν παραμύθια; Και ακόμα, οι γονείς συνεχίζουν να αγοράζουν στα παιδιά τους παραμύθια;
Με χαρά διαπιστώνω πως η συγγραφή παιδικών παραμυθιών είναι σε άνθηση. Ολοένα και περισσότεροι νέοι συγγραφείς κάνουν την εμφάνισή τους με προσεγμένα έργα, έχοντας την πρόθεση να μεταδώσουν στα παιδιά κάτι σπουδαίο. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει ζήτηση στο συγκεκριμένο είδος. Γονείς και παιδιά, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, φαίνεται πως έχουν ανάγκη να προμηθευτούν ένα παραμύθι. Αυτό με χαροποιεί ιδιαιτέρως και με γεμίζει ελπίδες για τα παιδιά μας και το μέλλον τους. Κατά βάθος, όλοι γνωρίζουν πως ο χρόνος που θα περάσει ένα παιδί διαβάζοντας ένα παραμύθι είναι πολύ πιο ωφέλιμος από το μισό χρόνο που θα αφιερώσει σε ένα παιχνίδι στο tablet.
-Πόσο εύκολο ήταν να φτάσεις στο σημείο να εκδώσεις το πρώτο σου βιβλίο και πώς είναι η συνέχεια;
Ο χώρος των εκδόσεων είναι, κατά ομολογία, κλειστός χώρος. Πρέπει να προσπαθήσεις αρκετά για να ενταχθείς και να μπορείς να εκδώσεις ένα έργο σου. Στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά για να βρω έναν εκδοτικό οίκο να με φιλοξενήσει, να αγκαλιάσει το όραμά μου. Έπειτα από αναζήτηση, όμως, επιμονή και αρκετές απορρίψεις, ανακάλυψα τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ, που με αγκάλιασαν και με εμπιστεύτηκαν στα πρώτα μου βήματα. Τους ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου προσέφεραν. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα τα παραμύθια μου να προωθηθούν, με σεβασμό προς γονείς και παιδιά, ως καλή πρόταση για ανάγνωση.
-Η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι σήμερα;
Είμαι τυχερός και το λέω με συγκίνηση, γιατί αρχικά με στήριξαν συγγενείς, φίλοι και γνωστοί μου. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Μέσα από τα καλά τους λόγια και την προτροπή τους πολλοί άνθρωποι έτρεξαν να το προμηθευτούν. Με χαρά ενημερώθηκα πως ήδη οι πωλήσεις και στα δύο παραμύθια μας έχουν φέρει πολύ κοντά στη δεύτερη έκδοση.
-Θα σε δούμε και σε κάτι άλλο ή αυτό που σε εκφράζει είναι το παραμύθι;
Την περίοδο αυτή θέλω να ασχοληθώ μόνο με τα παραμύθια. Έχω μαγευτεί από το ταξίδι αυτό και δεν μπορώ να αναλωθώ σε κάτι άλλο. Με εξιτάρει το παιδικό αναγνωστικό κοινό, που, πίστεψέ με, είναι ίσως και το πιο δύσκολο κοινό. Έχω έτοιμα τρία νέα παραμύθια που αφορούν στη διαφορετικότητα, τον εγωισμό και το περιβάλλον. Πιστεύω σύντομα να έχουμε εξελίξεις ως προς την έκδοσή τους. Ένα όνειρό μου, όμως, είναι να γράψω ένα μυθιστόρημα με πυρήνα την ενδοοικογενειακή βία και τις προεκτάσεις της. Αφού εδραιωθώ συγγραφικά στα παιδικά παραμύθια, σίγουρα θα το τολμήσω.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
