Διάχυτη είναι η εντύπωση ότι οι Ρώσοι τα βρήκαν σκούρα στην Ουκρανία, ότι έχουν βαλτώσει, και ότι κάθε μέρα που περνάει είναι εις βάρος τους. Διάφορες ψυχολογικές ερμηνείες κυκλοφορούν, επίσης, για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, τον οποίο περιγράφουν ως ημιπαράφρονα που έχει χάσει εντελώς την αίσθηση της πραγματικότητας.
Οι ευσεβείς πόθοι, που γεννάει η συμπάθεια προς τον αδικημένο και αδύναμο ουκρανικό λαό και ενισχύεται από την αναπόφευκτη προπαγάνδα και τον ψυχολογικό πόλεμο, είναι κακός σύμβουλος για μια ψύχραιμη ανάλυση.
Η άποψη ότι μια χώρα με πενταπλάσια έκταση και τετραπλάσιο πληθυσμό σε σχέση με την Ελλάδα μπορεί να καταληφθεί σε λίγες μέρες, είναι από εσφαλμένη έως αφελής.
Επιπλέον, θεωρούμε ότι ήταν συνειδητή επιλογή των Ρώσων να μην προκαλέσουν μεγάλη αιματοχυσία Ρώσων και Ουκρανών στρατιωτών, ούτε να ισοπεδώσουν τις πόλεις. Σε αντίθετη περίπτωση, η διεθνής κατακραυγή θα ήταν τεράστια και τα φέρετρα των Ρώσων θα προκαλούσαν μεγάλες αντιδράσεις στον ρωσικό πληθυσμό. Το αν, βεβαίως, αυτή η τακτική θα συνεχιστεί, μένει να το δούμε τώρα που προχωρούν στην κατάκτηση πόλεων.
Οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους χρειάστηκαν 20 μέρες για να καταλάβουν τη Βαγδάτη στον πόλεμο του Ιράκ το 2003, και 40 μέρες συνολικά τη χώρα — χώρα με τα δύο τρίτα της έκτασης της Ουκρανίας και περίπου ίδιο πληθυσμό. Ο στρατός του Ιράκ ήταν μεν πολλαπλάσιος της Ουκρανίας, αλλά και οι βομβαρδισμοί των Αμερικανών ασύγκριτα σφοδρότεροι από των Ρώσων.
Εννιά μέρες από την εισβολή είναι ελάχιστες για να αξιολογηθεί η επιτυχία ή μη των Ρώσων. Τηρουμένων των αναλογιών, η πραγματική αποτίμηση θα γίνει σε έναν τουλάχιστον μήνα.
Α.Π.
