Ο ΣΥΡΙΖΑ, μη έχοντας ένα σταθερό πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας, μια σταθερή πολιτική στρατηγική, δοκιμάζει ό,τι του πέσει.
Δοκίμασε να αντιγράψει τον Ανδρέα Παπανδρέου στη φωνή και στα συνθήματα και εν μέρει πέτυχε. Όμως, η μετακίνηση στελεχών από ένα κόμμα σε άλλο δεν είναι λύση. Η δημοκρατία απέδειξε ότι έχει αρκετά αντισώματα.
Σήμερα υποδύεται τον Οδυσσέα. Ο πολυμήχανος σκέφτηκε ότι η Ν.Δ. δεν πέφτει με τα «όπλα» που διαθέτει, αλλά με πονηριά. Ο μηχανισμός «Δούρειος Ίππος» είναι πιθανόν η λύση, στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής.
Θυμήθηκε το μηχανισμό που είχε στήσει για τον έλεγχο των θεσμών του κράτους με δεκανίκια κουκουλοφόρους και μεταμφιεσμένους δανεικούς από την τρίτη συνιστώσα.
Πρόσωπα από τα πολύ υψηλά κλιμάκια του κράτους ως τις παρυφές της Δικαιοσύνης, πρόσωπα που ξαναβγαίνουν στην πιάτσα πρόθυμοι και επισπεύδοντες να παράσχουν υπηρεσίες, εκφραστές ενός πρώην αρχηγού που αναζητούν για τον εαυτόν τους ρόλο.
Προς επίρρωση των παραπάνω υπάρχουν τελευταία τρία περιστατικά:
Περιστατικό πρώτο: Η μη αναφορά στη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, στην καυστική δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για το περιστατικό της συνομιλίας Δούκα-Λιβανού και στις αποζημιώσεις των πυροπαθών στην Ηλεία. Δε θέλει να μιλήσει θαρρετά ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Καραμανλή, επιβεβαιώνοντας κάποιου είδους ομφάλιο λώρο, μια ομερτά που υπάρχει από την εποχή της συριζαϊκής διακυβέρνησης.
Περιστατικό δεύτερο: Στην τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ ο Τσίπρας αναπτύσσει μια νέα στρατηγική διεύρυνσης, ισχυριζόμενος ότι ένα κομμάτι της Ν.Δ. δεν ασπάζεται την αντίληψη του Μητσοτάκη στο πώς λειτουργεί η οικονομία.
Περιστατικό τρίτο: Ο Γιώργος Τσίπρας δίνει μια νέα ερμηνεία στο άνοιγμα με τη δεξιά. «Και να σας το πάω και παραπέρα, δε θεωρούμε αντίπαλο ούτε καν ένα κομμάτι της Κεντροδεξιάς όσο δεν είναι μαζί με τον Μητσοτάκη». Και συμπλήρωσε: «Γενικά στο μέλλον ναι, η προσωπική μου άποψη είναι ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στο χώρο της Κεντροδεξιάς».
Η παραπάνω αποστροφή του Γιώργου Τσίπρα ερμηνεύεται ως μια ακόμη εκ του πονηρού κίνηση, με απώτερο σκοπό την πρόκληση ενός εσωκομματικού βραχυκυκλώματος στη Ν.Δ.
Η συζήτηση, πάντως, για συνεργασίες τύπου Καμμένου θα συνεχιστούν.
Άραγε, σε μια τέτοια προοπτική πώς νιώθουν οι παλιοί της Ομπρέλας, ένα μέρος των παλιών ανανεωτικών και, βεβαίως, όσοι εκ των εκσυγχρονιστών διέβησαν τον Ρουβίκωνα;
Του Μιχάλη Β. Σούμπλη
