Ο 24χρονος που ξαναγράφει την ιστορία του ελληνικού στίβου με χρυσά γράμματα μιλάει στο «Θάρρος» σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Μίλτος Τεντόγλου διαθέτει ένα σπουδαίο χάρισμα που τον διαφοροποιεί από πολλούς συναθλητές του: έχει αντιληφθεί από νωρίς το ταλέντο του, καθώς και τον τρόπο να το αξιοποιεί στο έπακρο, μιας και στα 24 του έχει ήδη κατακτήσει πολλά από αυτά για τα οποία άλλοι θα προσπαθούσαν για χρόνια.
Η πρόσφατη μεγάλη επιτυχία του στο Βελιγράδι, να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου, κάνοντας νέο ρεκόρ στο μήκος με 8,55 μ., του χάρισε τον τέταρτο από τους πέντε διαθέσιμους τίτλους που μπορεί να διεκδικήσει ένας αθλητής στην καριέρα του.
Πλέον το βλέμμα του είναι στραμμένο στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση, αυτή του καλοκαιριού στο Όρεγκον, όπου θα προσπαθήσει να κατακτήσει τον τίτλο του κορυφαίου στον ανοιχτό στίβο, που θα τον ανεβάσει στην κορυφή του βάθρου.
Εμείς τον συναντήσαμε στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας, μιας και από τη Δευτέρα βρίσκεται στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα για την προετοιμασία της θερινής αγωνιστικής περιόδου.
Ο ίδιος, προσγειωμένος και αποφασισμένος να φτάσει στην κορυφή, μίλησε στο «Θ» σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Ο λόγος, λοιπόν, στον Μίλτο…
Πώς ξεκίνησαν όλα
«Ασχολούμαι με το στίβο από το 2013, όταν ήμουν 15 χρόνων. Στην αρχή έκανα λίγο από όλα τα αθλήματα, μέχρι που “κόλλησα” με το άλμα εις μήκος, που ήταν το πιο δυνατό μου, κι έτσι έμεινα για πάντα εκεί», θυμάται ο ίδιος.
Όσον αφορά στις πρώτες του επιδόσεις, σημειώνει: «Η πρώτη μου διάκριση ήρθε τέσσερις μήνες αφότου είχα ξεκινήσει το μήκος, όταν είχα βγει δεύτερος στην κατηγορία μου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αλλά η πιο καλή επίδοση ήρθε την αμέσως επόμενη χρονιά, δηλαδή το 2014, όταν βγήκα πρώτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της κατηγορίας μου, με άλμα στα 7,13 μέτρα. Αυτό το άλμα το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά, μιας και ήταν η πρώτη φορά που πέρασα τα 7 μέτρα με άλμα και μου έφερε την πρώτη μου πανελλήνια νίκη.
Τα πρώτα μεγαλύτερα μετάλλια ήρθαν όταν ήμουν έφηβος πια, σε έναν αγώνα στον οποίο είχα βγει δεύτερος στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Εφήβων».
Ο αγώνας στο Βελιγράδι
Γυρνώντας πίσω το χρόνο, ένα μήνα σχεδόν νωρίτερα, ο ίδιος θυμάται την ημέρα που πρόσθεσε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο στο βιογραφικό του, καθώς ήταν ανήμερα των γενεθλίων του στις 18 Μαρτίου: «Ήταν μια πολύ καλή επίδοση αυτή που έκανα, ένα νέο πανελλήνιο ρεκόρ, ταυτόχρονα βελτίωσα το δικό μου πανελλήνιο ρεκόρ στον κλειστό στίβο, και ήταν μια επίδοση που περίμενα. Πλέον, είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να πετύχω αυτό το στόχο μου, ειδικά σε ένα μεγάλο αγώνα σαν κι αυτό, γιατί είναι σημαντικό αυτό και για τη συνέχεια».
Όσο για το εάν αυτή η επιτυχία έχει αλλάξει σε κάποιον βαθμό τους στόχους του, βάζοντας τον πήχη ακόμα ψηλότερα, ο ίδιος απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Η αλήθεια είναι ότι αυτό το ρεκόρ ήταν ένας από τους στόχους που είχα βάλει, γιατί δε βάζω ποτέ ένα μόνο στόχο. Τώρα, δεν επαναπαύομαι, γιατί πρέπει να πετύχω και τους υπόλοιπους, μιας και είναι αρκετοί αυτοί που θέλω να πετύχω ακόμα!».
«Στους αγώνες δε ζητάω το χειροκρότημα του κόσμου. Στα δύο τελευταία Πανελλήνια Πρωταθλήματα συνέβη κάτι το διαφορετικό: έβλεπα πολλούς Έλληνες μέσα στο στάδιο και αυτό μου άρεσε πολύ»
Μιλώντας για την υποστήριξη της οικογένειάς του, των φίλων του, καθώς και πολλών ακόμα Ελλήνων που βρέθηκαν στο Βελιγράδι για να τον εμψυχώσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Μίλτος Τεντόγλου σημειώνει: «Όλο το κλίμα που επικρατούσε στο στάδιο κατά τη διάρκεια των αγώνων στο Βελιγράδι με ανέβασε πραγματικά πάρα πολύ. Ήταν πολύ ωραίο όλο αυτό που συνέβαινε! Καταρχάς, εάν έχεις προσέξει, σε κανέναν αγώνα μου δε ζητάω το χειροκρότημα του κόσμου. Στα δύο Πανελλήνια που προηγήθηκαν συνέβη κάτι διαφορετικό και ήταν η εξαίρεση. Στους υπόλοιπους αγώνες είμαι σοβαρός, δε ζητάω το χειροκρότημα. Εκεί το ζητούσα, γιατί έβλεπα πολλούς Έλληνες μέσα στο στάδιο, και μου άρεσε πάρα πολύ. Γενικά, αυτό το κάνω όταν βλέπω τόσους Έλληνες να είναι συγκεντρωμένοι στο στάδιο κατά τη διάρκεια των αγώνων».
-Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από τη θερινή αγωνιστική περίοδο;
Καταρχάς νιώθω πολύ καλά αυτή την περίοδο, κι αυτό μου επιτρέπει να έχω την αίσθηση ότι οι αγώνες θα μου πάνε πολύ καλά. Σε αυτό έχει βοηθήσει το ότι η τωρινή προετοιμασία μου πηγαίνει καλά. Νιώθω ότι θα περάσω ωραία και ότι έχω όρεξη, κι αυτό είναι πολύ καλό, γιατί όταν έχω όρεξη, πάντα κάνω καλές επιδόσεις στα άλματα. Γι’ αυτό ακριβώς θα ήθελα να κάνω ένα νέο πανελλήνιο ρεκόρ ανοιχτού στίβου, όπου αυτή τη στιγμή κατέχει τον τίτλο ο Λούης (σ.σ. Τσάτουμας), και ακόμα περισσότερο να πάρω το μόνο μετάλλιο που μου λείπει μέχρι τώρα, που είναι από το Παγκόσμιο Ανοιχτού Στίβου.
-Τι προσδοκίες έχεις από τη συμμετοχή σου στα «Παπαφλέσσεια» που θα γίνουν στην Καλαμάτα τον επόμενο μήνα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά χρόνια να κατέβω στα «Παπαφλέσσεια», ίσως από το 2017, κι αυτό γιατί συνήθως συνέπεφταν με κάποιους άλλους αγώνες στο εξωτερικό και πηγαίναμε σε εκείνους. Παρ’ όλα αυτά, είμαι πολύ χαρούμενος που κάνω άλμα εδώ. Έχει πολύ καλές συνθήκες εδώ για να κάνεις μια καλή επίδοση.
-Υπάρχουν πιθανότητες να επιτευχθεί ο στόχος των 8,66 μ. στην Καλαμάτα;
Στόχος μου δεν είναι να το πετύχω εδώ, αλλά σε κάποιον μεγάλο αγώνα. Βέβαια, αν το πετύχω κι εδώ, στην πόλη της Καλαμάτας και τα «Παπαφλέσσεια», κανένα πρόβλημα.
-Τι αναλογία κατέχει για σένα η στοχοπροσήλωση και το ταλέντο για την πορεία σου μέχρι σήμερα;
Χμμ, έπειτα από σκέψη, προσωπικά πιστεύω ότι είναι 95% το ταλέντο και 5% η στοχοπροσήλωση και η συνέπεια στις προπονήσεις. Βέβαια, αυτό είναι κάτι το οποίο πιστεύω εγώ προσωπικά. Ο προπονητής μου έχει άλλη άποψη για αυτό (γέλια). Εγώ είμαι λίγο πιο «αυστηρός» ως προς αυτό το κομμάτι του ταλέντου και της συνέπειας.
-Σε πήγε καθόλου πίσω η περίοδος της πανδημίας;
Με πήγε λίγο πίσω. Χάλασα λίγο το πρόγραμμά μου, γιατί όταν εγώ είμαι μόνος μου, χωρίς τον προπονητή μου, και χωρίς να τα έχω όλα στη θέση τους, τα χαλάω όλα. Στις πρώτες καραντίνες δεν έκανα καλή προπόνηση, είχα φύγει από την Αθήνα και είχα επιστρέψει στα Γρεβενά, που είναι η πόλη μου. Ταυτόχρονα, ήταν όλα κλειστά και αυτό δε βοηθούσε στο να κάνεις καλές προπονήσεις. Εκείνο το διάστημα έμεινα λίγο πίσω, όμως επειδή ήταν μια νεκρή χρονιά για το στίβο, δε με ενόχλησε τόσο, αφού επανήλθα πολύ γρήγορα και δε φάνηκε τίποτα.
-Ποιο είναι το κίνητρό σου για να προχωράς και να μην το βάζεις κάτω, ακόμα και έπειτα από μια μεγάλη δυσκολία;
Είναι πάρα πολλά πράγματα που με βοηθούν σε αυτό το κομμάτι. Πάνω από όλα είναι αυτοί οι στόχοι που βάζω και τα όνειρα που έχω για το τι θέλω να πετύχω από μικρός. Παράλληλα, η σκέψη ότι δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα ή τραυματισμό ώστε να με κάνει να θέλω να σταματήσω. Άρα, εφόσον είμαι καλά, δε μου είναι δύσκολο να συνεχίσω.
-Πέραν του στόχου για τα 8,66 μ., θέτεις ακόμα μεγαλύτερους και μακροχρόνιους στόχους;
Έχω σίγουρα και άλλους στόχους, έπειτα από αυτόν του παγκοσμίου. Θα ήθελα να κάνω και μεγαλύτερες επιδόσεις, αλλά πρέπει να το πάμε βήμα βήμα. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι τώρα είναι η διαφορά των 6 εκατοστών που με διαχωρίζουν από το τωρινό παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος.
Η γνωριμία με το Μεσσήνιο Λούη Τσάτουμα
«Όταν είχα κατέβει στην Αθήνα από τα Γρεβενά, ο Λούης βρισκόταν στην τελευταία του αγωνιστική χρονιά και κάναμε προπόνηση στο ίδιο γκρουπ. Αυτό ήταν κάτι πολύ ωραίο για εμένα, γιατί από μικρός έβλεπα τις επιδόσεις του Λούη, όπως και τώρα δηλαδή, αφού ήταν το είδωλό μου. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τον Λούη. Ακόμα και σήμερα, πριν από κάποιον αγώνα μου, υπάρχουν φορές που θα καθίσω να παρακολουθήσω τα άλματά του σε κάποιο βίντεο που αγωνίζεται. Έχει πάρα πολύ καλή φόρα, κι αυτό που λέω πάντοτε και είναι κάτι που με εμπνέει, είναι η φόρα του Τσάτουμα και το άλμα του Πεντρόσο».
Ένα εικοσιτετράωρο με τον Μίλτο Τεντόγλου
Μιλώντας για τις ασχολίες του αυτό το διάστημα που βρίσκεται στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, ο Μίλτος σκιαγραφεί μια τυπική ημέρα μεταξύ των προπονήσεων και εξηγεί τι είναι αυτό που τον κάνει να επιλέγει την Καλαμάτα για την προετοιμασία του πριν από τους μεγάλους αγώνες:
«Τώρα, αυτές τις μέρες που είμαστε στην Καλαμάτα για την προετοιμασία, η μέρα ξεκινά με μια πρωινή δίωρη προπόνηση στις 10.00. Το μεσημέρι κοιμάμαι λίγο και τρώω. Το απόγευμα γύρω στις 5.00 έρχεται το δεύτερο δίωρο μέρος της προπόνησης. Το βράδυ γυρνάμε από τις προπονήσεις, τρώω και το αμέσως επόμενο είναι να κοιμηθώ, μιας και είναι πολύ μαζεμένο το πρόγραμμα και δεν έχουμε πολύ χρόνο εκτός, σε συνδυασμό με το ότι υπάρχει πολλή κούραση από τις διπλές προπονήσεις.
Ο λόγος που επιλέγω την Καλαμάτα είναι γιατί μου αρέσει πάρα πολύ ως πόλη. Έχω έρθει πάρα πολλές φορές, αφού κατέβαινα και μικρότερος για αγώνες, αλλά και για προσωπικούς λόγους.
Αυτό που την ξεχωρίζει ως πόλη είναι η τεράστια παραλία που έχει, κι αυτό γιατί εγώ στην πόλη μου, στα Γρεβενά, δεν έχω θάλασσα. Ακόμα η περιοχή έχει πολύ ωραίο κλίμα, κι αυτό είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έρχομαι εδώ για την προετοιμασία μου».
Της Χριστίνας Μανδρώνη
