Η Νάταλι Χάλλα (Natalie Halla) είναι το κεντρικό πρόσωπο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και ήρθε χθες στην Καλαμάτα με τον ίδιο ενθουσιασμό που την οδηγεί στα… τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να γνωρίσει τους «ήρωές» της και να γυρίσει τις ταινίες της. Έξι από αυτές θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει το κοινό στο πλαίσιο του δεκαήμερου φετινού προγράμματος που θα διαρκέσει έως τις 17 Απριλίου.
Στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας θα προβληθούν απόψε δύο από τις «δυνατές» δουλειές («Ο εφιάλτης των σαμάνων», 8.00 μ.μ. και “Χωρισμένοι- Separated”, 9.30 μ.μ.) της πολυβραβευμένης Αυστριακής σκηνοθέτιδας, παραγωγού και σεναριογράφου. Θa ακολουθήσουν την Τετάρτη στις 7.00 μ.μ. το «Nowhere-Πουθενά» και στο φινάλε της Κυριακής (11.00 π.μ.) «Ο διάδοχος του Λιστ», ενώ «Τα παιδιά του Δάσους» και το «Gaelle» θα προβληθούν σε άλλες πόλεις του Φεστιβάλ (το τελευταίο στα Φιλιατρά [Μουσείο Πάνου και Ηλία Ηλιόπουλου] την Παρασκευή, 15 Απριλίου, στις 9.00 μ.μ.).
Παρά την επιτυχία και την απήχηση που έχει η δουλειά της, η κα Νάταλι Χάλλα παραμένει ένας γήινος ταπεινός άνθρωπος, που εμπνέει όχι μόνο μέσα από την κινηματογραφική της ζωή, αλλά με την ίδια της τη ζωή. Ανάμεσα στις πολλές υποχρεώσεις της δέχθηκε με μεγάλη προθυμία να απαντήσει (στα αγγλικά) στις παρακάτω ερωτήσεις που έθεσε το «Θ»:
-Με ποιες σκέψεις και συναισθήματα έρχεστε στην Καλαμάτα για το Φεστιβάλ;
Είμαι πολύ χαρούμενη, ειδικά επειδή αυτό το ταξίδι είχε αναβληθεί τόσες πολλές φορές, εξαιτίας των περιορισμών για τhν covid. Δεν έχω ξαναέρθει στην Πελοπόννησο, ούτε στην Καλαμάτα, έτσι έχω περιέργεια να επισκεφτώ την πόλη και την περιοχή και να γνωρίσω πολλούς φίλους δημιουργούς ταινιών. Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου είναι πολύ ελκυστικό, πολύ καλά οργανωμένο, με μια σπουδαία επιλογή ταινιών από όλο τον κόσμο, τις οποίες και ανυπομονώ να παρακολουθήσω. Είμαι πολύ ευγνώμων στους διοργανωτές που με προσκάλεσαν στο φεστιβάλ και έχω την ευκαιρία αυτής της ξεχωριστής εμπειρίας».
-Είστε η τιμώμενη σκηνοθέτις του φετινού Φεστιβάλ και επίσης μέλος της κριτικής επιτροπής για το διαγωνιστικό μέρος. Τι είναι αυτό που κάνει ένα φιλμ καλό;
Ένα καλό φιλμ πρέπει να είναι φτιαγμένο με πάθος και καρδιά και όχι για τα χρήματα. Η δημιουργία ταινιών έχει πολύ να κάνει με την ψυχολογία. Ένας καλός δημιουργός είναι επίσης ένας καλός ψυχολόγος, που πετυχαίνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των χαρακτήρων του, συχνά σε ένα πολύ σύντομο διάστημα, και καταδύεται μαζί τους στις ζωές τους, στις συγκρούσεις και στις χαρές τους. Σε ένα καλό ντοκιμαντέρ ο φωτογράφος μετατρέπεται σε αόρατο και ο κύριος χαρακτήρας ξεχνά την ύπαρξή του/της. Για μένα ένα φιλμ είναι σαν ένας πίνακας ζωγραφικής. Η τελική σύνθεση της ιστορίας, της μουσικής, των χαρακτήρων, της φωτογραφίας και της επεξεργασίας «αποφασίζει» αν είναι ένα καλό ή ένα κακό φιλμ.
-Πιστεύετε ότι τα ντοκιμαντέρ σας και γενικά οι ταινίες αλλάζουν ζωές. Και πώς η δική σας ζωή άλλαξε με τη δουλειά σας με την κάμερα;
Πιστεύω ότι ο ταινίες μπορούν να αλλάξουν ζωές, για το κοινό, για τους κινηματογραφιστές και ειδικά για τους ανθρώπους εκείνους που λέγεται η ιστορία τους. Είχα, για παράδειγμα, μια ωραία εμπειρία σε μια δημόσια προβολή που είχε στο τέλος ερωτήσεις, και μια θεατής ήρθε και με ευχαρίστησε για την ώθηση που της έδωσε το μήνυμα της ταινίας μου, ώστε να πάρει μια κρίσιμη απόφαση για τη ζωή της, την οποία ανέβαλε για πολλά χρόνια.
Η παραγωγή ταινιών δεν έχει αλλάξει τη δική μου ζωή, αλλά με έφερε πίσω στο δρόμο μου. Ήμουν πάντα περιπετειώδης τύπος, που λάτρευε να ταξιδεύει στον κόσμο και να έρχεται σε επαφή με απομακρυσμένες κουλτούρες και ανθρώπους. Όταν «τακτοποιήθηκα» και έγινα μητέρα τριών παιδιών, αυτό το κομμάτι μου καλύφθηκε για κάποιον καιρό κάτω από τον καθημερινό αγώνα για μια ομαλή οικογενειακή ζωή.
Η κινηματογραφική δημιουργία ήταν για μένα μια απόδραση από αυτές τις καθημερινές ρουτίνες και με βοήθησε να επιστρέψω στις ρίζες μου και να νιώθω πολύ πιο χαρούμενη. Δεν μπορώ να φανταστώ πια τη ζωή μου χωρίς να δημιουργώ ταινίες.
Οι ταινίες που προβάλλονται στην Καλαμάτα, όπως τις «συστήνει» η δημιουργός τους
“The shamans´nightmare”
(Ο εφιάλτης των σαμάνων)
«Πάντα με ενδιέφεραν πολύ οι αυτόχθονες πολιτισμοί και ιδιαίτερα οι νομάδες. Η ταινία μου είχε σκοπό να συγκρίνει τη φιλοσοφία ζωής και τις παραδόσεις διαφορετικών σαμάνων ως πνευματικών ηγετών αυτών των φυλών, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν μια ταινία για την απειλή που προκαλεί η κλιματική αλλαγή σε αυτούς τους ανθρώπους. Ταξίδεψα στο τέλος του κόσμου αναζητώντας αυτούς τους σαμάνους και επέστρεψα έχοντας τη γνώση ότι στην πραγματικότητα καταστρέφουμε όχι μόνο το μέλλον μας, αλλά κυρίως το μέλλον εκείνων που εξαρτώνται πλήρως από τη φύση».
“Separated” (Χωρισμένοι)
«Είμαι ένας άνθρωπος με αξίες βαθιά ανθρωπιστικές και γι’ αυτό ενάντια σε κάθε είδους διάκριση, ρατσισμό και διαχωρισμό των ανθρώπων μέσα από φυσικά και ιδεολογικά τείχη. Γι’ αυτό αποφάσισα να κάνω μια ταινία ενάντια στους τοίχους του χωρισμού με στόχο να δείξω τη μοίρα όσων έχουν χωρίσει από τις οικογένειές τους, τη γη, τα μέρη της
παιδικής τους ηλικίας μέσα από αντρικά χτισμένα τείχη… Υπάρχουν, δυστυχώς, πολλές περιοχές στον κόσμο, όπου τείχη έχουν χτιστεί για να χωρίζουν τους ανθρώπους τον έναν από τον άλλον, αλλά επέλεξα εκείνες που με επηρέασαν περισσότερο: το τσιμεντένιο τείχος 12 μέτρων στην Παλαιστίνη/Ισραήλ, το τείχος μήκους 3.000 χιλιομέτρων στη Δυτική Σαχάρα και τα τείχη σε χωριά και πόλεις της Σλοβακίας για να χωρίσουν τον μειοψηφία των Ρομά από τους “λευκούς”. Αυτή η ταινία έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και παρουσιάζεται σε πολλά φεστιβάλ κινηματογράφου, αλλά η πιο όμορφη προβολή ήταν στους προσφυγικούς καταυλισμούς των Σαχαράουι στη νότια έρημο της Αλγερίας κατά τη διάρκεια μιας ζεστής καλοκαιρινής νύχτας κάτω από τα αστέρια, με παιδιά και ηλικιωμένους να κάθονται στο αμμώδες έδαφος συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι μόνοι με τη μοίρα τους».
“Nowhere”(Πουθενά) Προβάλλεται στην Καλαμάτα 13/04, 19:00
Αυτή η ταινία αφηγείται την ιστορία της επιβίωσης του πρόσφυγα
θετού αδελφού μου Ngoc, ο οποίος έφυγε ως ασυνόδευτο παιδί με
βάρκα από το Βιετνάμ και κατέληξε στην οικογένειά μου. Έπειτα έγινε
διάσημος γιατρός και βοηθά τα πλέον άγονα ζευγάρια να εκπληρώσουν
τα όνειρά τους για γονεϊκότητα. Υποθέτω ότι πάντα ήξερα ότι θα έλεγα
αυτή την ιστορία, αλλά ήρθε η κατάλληλη στιγμή όταν το 2015 χιλιάδες
πρόσφυγες από το Αφγανιστάν και τη Συρία διέσχισαν τη χώρα μου την
Αυστρία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή και ένα μέρος για να
επιβιώσουν. Η κουλτούρα του «προσφυγικού καλωσορίσματος»
μετατράπηκε γρήγορα σε ξενοφοβία και οι πόρτες προς την Ευρώπη
έκλεισαν σε χιλιάδες ανθρώπους εγκλωβισμένους κάτω από
απάνθρωπες συνθήκες σε καταυλισμούς προσφύγων στην Ελλάδα. Έχω
πάει σε αυτούς τους καταυλισμούς. Ξέρω για τι πράγμα μιλάω. Έτσι
ξαφνικά συνειδητοποίησα τον θλιβερό παραλληλισμό μεταξύ της
ιστορίας της επιβίωσης του αδερφού μου και της ιστορίας αυτής της
νέας γενιάς προσφύγων. Αποφάσισα να συνδέσω το παρελθόν και το
παρών ακολουθώντας τον αδελφό μου στη Λέσβο, όπου παρείχε
ιατρική βοήθεια σε πρόσφυγες που έφταναν. Η ταινία έκανε τον
αδερφό μου και εμένα να έρθουμε πολύ πιο κοντά και βοήθησε τα
παιδιά του να γνωρίσουν πραγματικά το προσφυγικό παρελθόν του
πατέρα τους.
“The Heir of Liszt”(Ο διάδοχος του Λιστ) Προβάλλεται στην Καλαμάτα
17/04,11:00
Την ιδέα αυτής της ταινίας πήρα όταν παρακολούθησα κατά σύμπτωση
μερικά λεπτά ενός ισπανικού talent show, όπου ένα νεαρό αγόρι έπαιζε
ένα όμορφο κομμάτι για πιάνο, το οποίο είχε συνθέσει ο ίδιος. Αυτό το
αγόρι έτυχε να είναι ο μεγάλος, απόγονος του διάσημου συνθέτη
Φραντς Λιστ. Ευτυχώς η μητέρα του μου επέτρεψε να γίνω σιγά σιγά
στενό μέλος της οικογένειας και να παρακολουθώ την καθημερινότητα
της μικρής ιδιοφυΐας, που του άρεσε να παίζει με playmobil και
αρκουδάκια. Ο Michael Andreas Haeringer έγινε ο αγαπημένος μου
συνθέτης ταινιών και έδωσε μουσική ζωή σε πέντε από τις ταινίες μου.
Ποια είναι η Νάταλι Χάλλα
H Natalie Halla γεννήθηκε το 1975 στο Λιντς (Αυστρία), είναι η εγγονή των Anna και Adolf Mutter, δύο καταξιωμένων Αυστριακών καλλιτεχνών. Στα 16 της πέρασε ένα χρόνο με μια οικογένεια στη Ρωσία, στην παρακμή της Σοβιετικής Ένωσης.
Σπούδασε Νομική και Μετάφραση (Ρώσικα, Ισπανικά) στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, συμμετείχε για ένα εξάμηνο σε πρόγραμμα Εράσμους στο Βαγιαδολίδ (Ισπανία) και ολοκλήρωσε την πτυχιακή της στην νομική στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ με θέμα «H εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο παράδειγμα της Ανεξιθρησκίας στο Ισραήλ» για την οποία κέρδισε τιμητική διάκριση.
Μιλάει έξι γλώσσες και ξεκίνησε στα 22 της την πρακτική της στα Ηνωμένα Έθνη στο πρόγραμμα κατά των ναρκωτικών στο Περού. Από το 2010 έχει δουλέψει ως ανεξάρτητη παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτις σε διάφορες βραβευμένες παραγωγές, με θεματολογία τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κοινωνικά θέματα.
Η Natalie Halla διοργανώνει Masterclass και έχει προταθεί για την κριτική επιτροπή σε διάφορα διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ (θα είναι στο Φεστιβάλ Πελοποννήσου και με τις δύο αυτές ιδιότητες).
