Με αφορμή τη συμπλήρωση επτά χρόνων από το δημοψήφισμα και εν όψει των εκλογών, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να υπερασπιστούν τη «συντροφική αλήθεια», χαρακτηρίζοντας το δημοψήφισμα σαν μια δημοκρατική ρωγμή στη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη.
Παραθέτουν την κομματική επιχειρηματολογία προκειμένου να ξαναγράψουν την 5η Ιουλίου 2015 στη συλλογική μνήμη ως ένα «καλύτερο παρελθόν».
Από τη διήγηση προφανώς λείπουν οι αναφορές στις συριζαϊκές αυταπάτες περί δραχμής και φυσικά απουσιάζει η ωμή διαστροφή της λαϊκής ετυμηγορίας.
Η μετέπειτα πορεία τους έδειξε ότι η βίαιη πολιτική ωρίμανση που τους υποχρέωσε να κάνουν το «όχι» «ναι» δεν προκάλεσε καμία ωριμότητα.
Τα όποια επιχειρήματα σκοντάφτουν στο ενάμισι ακόμα μνημόνιο, οκτώ μέρες μετά τους χορούς στο Σύνταγμα, που αποτυπώνουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο το συλλογικό παροξυσμό μιας αποσταθεροποιημένης κοινωνίας.
Αξίζει να θυμηθούμε τι έλεγαν τότε:
Τσίπρας: «Πολιτισμός σ’ αυτή τη χώρα υπήρξε και πριν υπάρξουν οι τράπεζες», «Με ένα ΟΧΙ θα έχουμε συμφωνία σε 48 ώρες».
Βαρουφάκης: «Η δημοκρατία στην ευρωζώνη χρειάζεται τονωτική ένεση – Μόλις τη δώσαμε».
Φίλης: «Και τι έγινε που έκλεισαν οι τράπεζες»;
Κατρούγκαλος: «Με ΝΑΙ δε θα ανοίξουν οι τράπεζες, με ΟΧΙ ανοίγουν Δευτέρα».
Η περίοδος διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι νωπή στη συλλογική μνήμη και εξακολουθεί να δημιουργεί αισθήματα αποστροφής.
Ακόμα παλεύουμε και θα παλεύουμε να γυρίσουμε στην πολυπόθητη πραγματικότητα.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, ακούς τον Τσακαλώτο για μια πιθανή συνεργασία με τον «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες», Βαρουφάκη.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
