Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ «ΔΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε απόφαση που από το 1973 προστατεύει το δικαίωμα στις αμβλώσεις.
Είκοσι έξι, προς το παρόν, Πολιτείες αναμένεται να κηρύξουν νέους περιορισμούς σε αυτό το δικαίωμα.
Ένα σώμα λίγων ατόμων που δεν εξέλεξε κανείς, και που τη σύνθεσή του καθόρισε ο Τραμπ με διορισμούς των πιο αντιδραστικών δικαστών που μπορούσε να επιλέξει, αποφασίζει για τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων γυναικών που θα παρανομήσουν ακόμα και αν αποβάλλουν έμβρυο με σοβαρά προβλήματα υγείας ή είναι αποτέλεσμα βιασμού.
Ο Τραμπ, του οποίου η δίωξη για υποκίνηση ανατροπής της συνταγματικής τάξης συνεχίζεται, μετά το κάλεσμα που είχε κάνει σε φασιστικό όχλο τον Ιανουάριο του 2020 για κατάληψη του Καπιτωλίου – για πραξικόπημα με άλλα λόγια – που ανοικτά χαιρέτησε αυτή την απόφαση, είναι με διαφορά ο πιο πιθανός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
ΠΡΟΣ ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ: Φαίνεται πως τα συντάγματα, ακόμα και τα πιο δημοκρατικά, είναι εντελώς αδύνατα να εγγυηθούν οτιδήποτε σε οικονομικές κρίσεις, αφού άλλες δυνάμεις καθορίζουν την πορεία των γεγονότων και αποψιλώνουν σιγά σιγά οτιδήποτε δημοκρατικό είχε κατακτηθεί μέχρι σήμερα.
Όταν οι άρχουσες ελίτ δεν μπορούν να επιβιώσουν με δημοκρατικές παραχωρήσεις, τότε τις παίρνουν πίσω, αφήνοντας τεράστια θλίψη στους νοσταλγούς της εποχής της δημοκρατίας. Που αδυνατώντας να προτείνουν οτιδήποτε για το πώς η «δημοκρατία» μπορεί να δώσει ζωή ξανά σε τεράστιες μάζες ανέργων και φτωχοποιημένων, η μόνη τους έγνοια είναι πως την κατάσταση θα εκμεταλλευτούν οι «λαϊκιστές».
Μόνο που αυτό είναι νόμος της ιστορίας. Αν ένα σύστημα αδυνατεί να προσφέρει ζωή στις πλατιές μάζες του πληθυσμού, οι πολιτικές προτάσεις για ξεπέρασμα των αδιεξόδων θα δίνουν και θα παίρνουν. Από τις πιο αντιδραστικές /μισάνθρωπες, φασιστικές προτάσεις μέχρι προτάσεις που θα προσπαθούν να δώσουν ξανά μέλλον στους απλούς ανθρώπους.
Στις ΗΠΑ φανερά άνοιξε η περίοδος για τους «λαϊκιστές». Και δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από το να αναφέρεσαι σε δύο «άκρα», θεωρώντας τα το ίδιο επικίνδυνα για τη δημοκρατία, τους Τραμπ, τις Λεπέν, τους φασίστες, ό,τι πιο μισάνθρωπο και απειλητικό για τον κόσμο, και στο άλλο «άκρο» τις προσπάθειες από την Αριστερά για να αποκατασταθεί το δικαίωμα στη ζωή, για μια ζωή μακριά από ό,τι χωρίζει τους ανθρώπους λόγω θρησκείας, χρώματος, καταγωγής.
Τον Τραμπ στηρίζει ό,τι πιο αντιδραστικό υπάρχει στην προνομιούχα ελίτ των ΗΠΑ που είναι πια κυρίαρχη στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αλλά και ό,τι πιο καθυστερημένο υπάρχει σε μια κοινωνία που οι απόγονοι της Κουκ Κλουξ Κλαν είναι οργανωμένοι σε εκατοντάδες ρατσιστικές /φασιστικές οργανώσεις.
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ «ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»: Μια σειρά Ρεπουμπλικάνοι χαιρέτισαν την πρωτοφανή απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου, με κάποιους από αυτούς, όπως ο κυβερνήτης του Μισισιπή, πρώην άντρου της Κουκ Κλουξ Κλαν, να λέει ότι «θα οδηγήσει άμεσα σε περισσότερες καρδιές που χτυπούν, περισσότερα καροτσάκια, περισσότερα παιχνίδια και περισσότερες ζωές. Είναι μια χαρούμενη μέρα!».
Ο πρώην αντιπρόεδρος Μάικ Πενς δήλωσε: «Έχοντας δώσει αυτή τη δεύτερη ευκαιρία για ζωή, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε και δεν πρέπει να υποχωρήσουμε μέχρι να αποκατασταθεί η ιερότητα της ζωής στο κέντρο του αμερικανικού δικαίου σε κάθε πολιτεία της χώρας».
Περισσότερα παιχνίδια και περισσότερες ζωές, λοιπόν, και ανυποχώρητος αγώνας για να αποκατασταθεί η ιερότητα της ζωής.
Να αποκατασταθεί η ιερότητα της ζωής όσο είναι ακόμα έμβρυο στη μήτρα της μάνας. Για όταν γεννηθεί και μετά δεν υπάρχει καμιά δήλωση, ούτε πρόνοια.
Η «ζωή» που τόσο έχουν έγνοια πριν γεννηθεί, είναι απλά έρμαιο της μοίρας της μετά τη γέννηση. Στη νέα ζωή, στα παιδιά που θα γεννηθούν σε οικογένειες ανέργων και φτωχοποιημένων στρωμάτων που αριθμούν πολλές δεκάδες εκατομμύρια, που είναι καταδικασμένα χωρίς στον ήλιο μοίρα, καμιά αναφορά, καμιά δήλωση, καμιά νομοθεσία που να κατοχυρώνει το δικαίωμά τους να ζουν ως άνθρωποι.
ΠΟΙΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ:
Καμιά σχέση δεν έχει το νομοθέτημα με το ενδιαφέρον για τη ζωή. Είναι ένα νομοθέτημα με στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς δικαιώματα για τον άνθρωπο, για να μειωθούν όσο γίνεται οι δυνατότητες για αντίδραση του ανθρώπου, για να γίνει η έλλειψη δικαιωμάτων μια κανονικότητα.
Ό,τι ακριβώς έχουν ως στόχο οι καμπάνιες σεξισμού, ρατσισμού, ξενοφοβίας, ομοφοβίας και θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Ο αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα επιβίωσης και τους υπευθύνους για αυτή την κατάσταση είναι ακόμα ένας στόχος αυτών των πολιτικών.
Όπως και ο κατακερματισμός της κοινωνίας σε αμέτρητες, «διαφορετικές» ομάδες, για να είναι πιο δύσκολη η συνένωσή τους και πιο εύκολος ο έλεγχός τους.
Αποκαλύπτεται για ακόμα μια φορά ότι το νομικό σύστημα δεν είναι ένας ουδέτερος διαιτητής, αλλά ένα σώμα που είναι δεμένο με την εξουσία και εκφράζει τα γενικά συμφέροντα και απόψεις της άρχουσας τάξης. Και σε περιόδους κρίσης τις απόψεις της πιο αντιδραστικής της πτέρυγας, που μετατρέπεται σε κυρίαρχη.
Για τη ζωή ενδιαφέρονται τάχα οι ίδιοι πολιτικοί που κάθε λίγες μέρες ή εβδομάδες αποφασίζουν νέες πολεμικές ενισχύσεις δεκάδων δισ. δολαρίων για την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.
Ο ίδιος ο Μπάιντεν που παίρνει τις αποφάσεις για τη συνέχιση του μακελειού στην Ουκρανία, είχε μια πολύ χλιαρή αντίδραση στη νέα νομοθεσία. Αντιτάχθηκε μεν στην «ακραία» κίνηση, αλλά το μόνο που μπόρεσε να αρθρώσει είναι ότι πρέπει να εκλεγούν «περισσότεροι γερουσιαστές που είναι υπέρ του δικαιώματος των γυναικών».
Δε θα μπορούσε, φυσικά, να αναμένεται κάτι διαφορετικό από τον άνθρωπο που το 1974 είπε ότι «οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζουν τι θα συμβεί στο σώμα τους».
ΣΠΡΩΞΙΜΟ ΣΕ ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΙΖΕΡΙΑ: Ο στόχος της νέας νομοθεσίας και της γενικότερης πολιτικής τους, όπως ήδη αναφέρθηκε πιο πάνω, είναι να ελέγξουν μια κοινωνία που σιγοβράζει. Και το άμεσο αποτέλεσμά της θα είναι ότι θα αναγκάσει φτωχές γυναίκες να αναζητήσουν επικίνδυνες, παράνομες αμβλώσεις.
Οι φτωχές γυναίκες που δε θα θελήσουν να μπουν σε μια τέτοια επικίνδυνη διαδικασία θα είναι υποχρεωμένες να γεννήσουν και να μεγαλώσουν παιδιά σε συνθήκες ανεργίας και φτώχειας.
Την ίδια ώρα που στον πόλεμο στην Ουκρανία σπαταλούνται τεράστια ποσά, πάνω από το ένα τρίτο των Αμερικανών αγωνίζεται στην κυριολεξία να επιβιώσει. Ο πληθωρισμός έφτασε στο 8,6% τον Ιούνιο. Οι τιμές των τροφίμων αναμένεται να αυξηθούν πάνω από 9% το 2022, ενώ οι τιμές των καυσίμων σημείωσαν ρεκόρ 40 χρόνων.
Η έλλειψη γάλακτος για μωρά τους προηγούμενους μήνες ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για εκατομμύρια γονείς.
Διαδηλώσεις έχουν ξεσπάσει σε όλη τη χώρα. Οι διαδηλώσεις αυτές είναι πάντα ο μεγάλος κίνδυνος για την άρχουσα τάξη και τα θεσμικά όργανά της, αφού μπορούν να προκαλέσουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκουν.
Αναμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το μέγεθος της αντίδρασης των λαϊκών στρωμάτων σε αυτή την περίπτωση.
Ό,τι και να συμβεί όμως τώρα, ο πόλεμος που η άρχουσα ελίτ ξεκίνησε θα απαντηθεί ξανά και ξανά από τις εργαζόμενες μάζες των Αμερικανών. Όπως και σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Του Σωτήρη Βλάχου
