Ποιος είναι ο χορευτής που δε φοβήθηκε, αγνόησε τους εκφοβισμούς και τις απειλές για την καριέρα του και με μόνο οδηγό τη συνέπεια στις αρχές του και στο πρόταγμα της ψυχής του, στην έναρξη του Φεστιβάλ Χορού στην Καλαμάτα «τόλμησε» να ανοίξει μόνος του, μετά το πέρας της σημαντικότερης performance της διοργάνωσης, πανό στα αγγλικά στέλνοντας το μήνυμα: «Οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή».
Χωρίς να το γνωρίζει, χωρίς να υπάρχει καμία συνεννόηση με κανέναν, χωρίς να γνωρίζει την ανακοίνωση του ΣΕΗ, πολλά χιλιόμετρα μακριά στην Επίδαυρο, άλλοι καλλιτέχνες – ηθοποιοί – έστελναν ανάλογο μήνυμα, για την προκλητική στάση της Δικαιοσύνης να αφήσει ελεύθερο τον παιδοβιαστή Λιγνάδη, αν και κρίθηκε ένοχος για δύο βιασμούς.
«Συνωμότησε» η ανάγκη για μια κραυγή απέναντι στην ατιμωρησία και όχι ο «δάκτυλος» της εργαλειοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ισχυρίζεται σε ανακοίνωσή της η κα Μενδώνη.
Το avgi.gr και η Αλεξάνδρα Χριστακάκη συνάντησε τον καλλιτέχνη, την επομένη της ακτιβιστικής δράσης, μετά την παράσταση των Peeping Tom στο Μέγαρο Χορού στην Καλαμάτα, στην οποία συμμετείχε ως χορευτής.
Το πανό του έγινε «είδηση» και δικαίως. Είναι ο Πάνος Μαλακτός, 28 ετών, Κύπριος χορευτής και χορογράφος, ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων όλων εκείνων των ομάδων που είναι αόρατοι για το κράτος και το συντηρητισμό των πολιτών, που στέλνει μήνυμα και με το καλλιτεχνικό του έργο, ο οποίος ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες από την περίοδο πριν από την πανδημία έως και σήμερα. Δεν είναι μόνιμος τόπος κατοικίας. Είναι πολίτης του κόσμου. Μετακομίζει όπου βρίσκει χώρο για να εκφραστεί καλλιτεχνικά και να επιβιώσει οικονομικά.
Η καταγωγή και η πορεία του
Έχει ρίζα προσφυγική σύμφωνα με το δημοσίευμα. Η μητέρα του από την Κυπριακή Κοινότητα της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, μετακομίζει στην Αμμόχωστο, στο Βαρώσι της Κύπρου την περίοδο του Νάσσερ. Δεύτερη προσφυγιά με τον Αττίλα και τον πόλεμο, βρίσκονται οικογενειακώς υπό διωγμό στην Λεμεσό. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια που δεν ανέχονται τη βία, που λένε ναι στο «διαφορετικό» και το «ξένο» και που δεν υιοθετούν το «δε βαριέσαι».
Αρνήθηκε την υποχρεωτική στράτευση -που ισχύει στην Κύπρο αμέσως μετά το Λύκειο-, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας avgi.gr, και με ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης υπέρ του, βρέθηκε στο Λονδίνο, υπότροφος στο musical Theater.
Τελικά σπουδάζει σύγχρονο χορό και μπαλέτο. Είναι πρωταθλητής στίβου και διακρίνεται στο 100άρι. Ζει και σπουδάζει στο Λονδίνο στα χρόνια της κρίσης (2012-2016) για τις χώρες του Νότου της Ε.Ε. αλλά και της Κύπρου. Θυμάται με συγκίνηση που του έστειλε χρήματα με το ταχυδρομείο στο Λονδίνο ένας δάσκαλός του από την Κύπρο, όταν χάνονταν τραπεζικές καταθέσεις στη μεγαλόνησο με τις αποφάσεις της τρόικας.
Το 2016 βρέθηκε στο Ισραήλ για επαγγελματικούς λόγους και εκεί ήρθε αντιμέτωπος με συμπεριφορές εξουσιαστικές (λεκτική βία και bullying) από τον τότε σκηνοθέτη της ομάδας του. «Έτσι έμαθα από νωρίς να διαχειρίζομαι τις κακοποιητικές συμπεριφορές της εξουσίας στο χώρο της τέχνης, που δυστυχώς δε γνωρίζουν σύνορα. Ήμουν τυχερός γιατί με στήριξε όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά και οικονομικά ο πατέρας μου, γιατί τα “ΟΧΙ” θέλουν και οικονομική ανεξαρτησία…
Περισσότερο μιλώ στους μαθητές μου που είναι νέοι άνθρωποι για τις αξίες αυτές, γιατί πρέπει να τους βοηθήσω να είναι όρθιοι» μας εξομολογείται.
Ο Πάνος δήλωσε, στην Αλεξάνδρα Χριστακάκη, πως σήμερα δε θα επέλεγε να ζήσει και να εργαστεί στο Ισραήλ, «γιατί εκεί το κράτος δολοφονεί καθημερινά τους Παλαιστινίους. Και αυτό με ενοχλεί».
Η Κύπρος είναι η γενέτειρά του, αλλά δε θέλει να επιστρέψει εκεί. Γιατί; «Στην Κύπρο δεν υπάρχει παιδεία για τον Πολιτισμό. Στο σχολείο ποτέ δεν μας εξοικείωσαν με το θέατρο, την τέχνη, τη λογοτεχνία. Έρχονται διεθνώς καταξιωμένοι χορογράφοι και χορευτές και στο θέατρο είναι μόνο 40 θεατές. Υπάρχουν γνωστοί μου που δε νοιάστηκαν να δουν τη δουλειά μου ποτέ».
Η απογοητευτική αυτή διαπίστωση τον οδήγησε να αναζητήσει την τύχη του εκτός Κύπρου. Πληρώνοντας από την τσέπη του όλα τα έξοδα έδωσε audition και βρέθηκε σε 25 ευρωπαϊκές πόλεις (σε Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία, Βέλγιο), όπου έμενε όσο διαρκούσαν οι πρόβες και οι παραστάσεις.
