Σε μια στιγμή που οι απανωτές κρίσεις και οι αβεβαιότητες γονατίζουν την ανθρωπότητα και, κατ’ επέκταση, τη χώρα μας, το κυνήγι της εξουσίας, το κυνήγι της δημοτικότητας δια της αγανάκτησης, των δηλητηρίων και των λαϊκών δικαστηρίων, ενθαρρύνουν τα ξεσπάσματα οργής και μίσους, και υποσκάπτουν αυτά που ενώνουν ένα λαό, τις μεταξύ τους σχέσεις εμπιστοσύνης, τη δύναμη και το κύρος των θεσμών. Αποτέλεσμα οι θεσμοί να απαξιώνονται και τα δημόσια αγαθά που υποτίθεται ότι προστατεύονται, να ευτελίζονται.
Η καταδίκη του Λιγνάδη για δύο βιασμούς και η αναστολή εκτέλεσης της ποινής, μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο, προκάλεσαν εύλογες απορίες στους μη σχετικούς. Αποτέλεσμα: η αίσθηση μεροληψίας, η οποία εκφράζεται βιωματικά και συχνά συνωμοσιολογικά και αφοριστικά.
Είναι βέβαιο ότι κανείς τους δε διάβασε τη δικαστική απόφαση, παντελής έλλειψη γνώσης της δικογραφίας. Διαφωνούν για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής, ζητώντας οι δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται στο όνομα του Ελληνικού Λαού να είναι ευθυγραμμισμένες με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα». Η Δικαιοσύνη δεν είναι θεραπαινίδα των προσωπικών βλέψεων κανενός.
Πολλές φορές η επίκληση στο κοινό περί δικαίου αίσθημα γίνεται επιλεκτικά μόνο σε υποθέσεις που εξυπηρετούν κομματικά αφηγήματα. Κοινό περί δικαίου αίσθημα εναντίον κράτους δικαίου.
Όταν ο Τσίπρας λέει ότι «αυτός που έκανε τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, βιασμούς, αφέθηκε χθες ελεύθερος, γιατί ήταν κολλητός της εξουσίας», εμφανίζει τη Δικαιοσύνη ως υποχείριο της πολιτικής εξουσίας.
Και εμμέσως απειλεί τους δικαστές τους οποίους παρουσιάζει σαν «συνενόχους» και, άρα, επιδεκτικούς «λαϊκής» τιμωρίας. Λαϊκισμός; Τρέχουσα δημαγωγία; Ή συντονισμένη σπορά καχυποψίας;
Αυτή η στάση είναι βαθιά προβληματική, εκτρέφει τη δυσπιστία των πολιτών έναντι της Δικαιοσύνης, διαβρώνει και καλλιεργεί ένα ακατέργαστο λαϊκό αίσθημα, υπάγοντας ιδιοτελώς μια ποινική δικαστική απόφαση σε κομματική εκμετάλλευση.
Τέτοιες ενέργειες δίνουν τροφή σε λογής λογής πικραμένους να νομίζουν ότι μιλούν στο όνομα του λαού. Αυτοί δηλώνουν αριστεροί του Τσίπρα. Δεν έχει σημασία. Τα συμπλέγματα δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
