Συμπληρώνονται σε λίγες εβδομάδες έξι χρόνια από εκείνο το τρομακτικό και καταστροφικό πρωινό της 7ης Σεπτεμβρίου 2016, όταν οι κάτοικοι των Β.Δ. συνοικιών της Καλαμάτας ξυπνήσαμε από ένα υπόκωφο και ανατριχιαστικό βουητό εκατοντάδων χιλιάδων κυβικών νερού που κυλούσαν από την υπό κατασκευή περιφερειακή οδό προς την οδό Αθηνών…
Σε λίγα λεπτά – πριν καλά – καλά ανοίξουμε τα μάτια μας στον φθινοπωρινό ουρανό της 5ης πρωινής – τριάντα τουλάχιστον ποτάμια – όσα και οι πάροδοι της Αθηνών, με κοίτη τα στενά δρομάκια και όχθες τα σπίτια των άτυχων συμπολιτών μας, κατέβαιναν, ακολουθώντας τον αιώνιο νόμο της βαρύτητας, προς την κεντρική οδό, κάλυψαν τις σιδηροδρομικές γραμμές και συνέχιζαν νότια αναζητώντας την αγκαλιά του Μεσσηνιακού κόλπου.
Η διαδρομή του ήταν σχέτη καταστροφή… μια καταστροφή που μέχρι σήμερα δεν αξιολογήθηκε, δεν αποτιμήθηκε, δεν δίδαξε, δεν προβλημάτισε, σχεδόν ξεχάστηκε…
Οι οιμωγές της αβοήθητης γιαγιάς και οι κραυγές «βοήθειααα» του εγκλωβισμένου γείτονα δεν ακούσθηκαν ούτε τότε, ούτε τόσα χρόνια που πέρασαν.
Οι περιουσίες των κατοίκων αυτών των φτωχογειτονιών, που σαν άθυρμα τις αρμένιζαν οι γκριζοκόκκινες λάσπες των σαθρών σκύρων του «μειοδότη» εργολάβου, αποζημιώθηκαν… «ως ο νόμος ορίζει»…
Ήταν η Τρίτη και θανατηφόρα επίσκεψη στην ίδια περιοχή σε διάστημα 4 ετών της θεομηνίας. Όμως αυτή την θεϊκήν μήνιν δεν την έλαβαν καθόλου υπόψιν τους οι κατά καιρούς αρμόδιοι.
Και ενώ στο θέμα πρόληψης βαθμολογήθηκαν με μηδέν – τι βαθμό να βάλεις στον εργολάβο που βάζει Φ-60 αγωγό για να διοχετεύσει βρόχινο νερό της Ράχης – στο θέμα της καταστολής πρέπει να βαθμολογηθούν με 02, καθότι έξη (6) χρόνια δεν έχει γίνει τίποτε επανορθωτέο των τραγικών στιγμών και συνεπειών εκείνης της μαύρης αυγής.
Με συνέπεια, περιουσίες κινητές και ακίνητες εκατομμυρίων ευρώ να εκποιηθούν από τους αγανακτισμένους και απελπισμένους ιδιοκτήτες στο ¼ της προ πλημμύρας αξίας τους, ακίνητα κτισμένα ΝΟΜΙΜΑ στο σχέδιο πόλης Καλαμάτας του 1905, γιατί κάποιος του είπε ΜΠΟΡΟΥΝ να κτίσουν εκεί…
Όμως πέρα από την πικρία, τη ζημία, την ταλαιπωρία και την κοροϊδία, πρέπει να ασχοληθούμε έστω και τώρα με το τι δέον γενέσθαι.
Η Καλαμάτα μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1986 και τις τριπλές πλημμύρες του 2012, 2014 και 2016 δεν αντέχει και άλλες φυσικές καταστροφές και μάλιστα εκείνες που είναι προβλέψιμες και αποτρέψιμες από νουνεχείς άρχοντες και αρμόδιους.
Ο γράφων δεν γνωρίζει πόλη τη Πελοποννήσου – για να επικεντρωθούμε κάτω από το αυλάκι – που να γνώρισε στο παρελθόν τριπλή ανθρωποκτόνο πλημμύρα, εκτός εάν κάπου στην Πελοπόννησο υπάρχει κατοικημένη περιοχή που τα ρέματα εγκιβωτίζονται και γίνονται στενάκια (δρομάκια) και οι αγωγοί των ομβρίων έχουν διατομή 60 cm…
Γρηγορείτε και προσέχετε λοιπόν όλοι οι αποφασίζοντες και οι εκτελούντες, γιατί οι καιροί ου μενετοί σε μια εποχή που η κλιματικές ιδιαιτερότητες (ιδιοτροπίες) είναι καθημερινά παρούσες και μάλιστα σε χώρες όπου πράγματι είναι και όχι διατείνονται ότι είναι ανεπτυγμένες και πολιτισμένες…
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Του Γιώργου Ηλιόπουλου
