Η υπόθεση Ανδρουλάκη έδωσε την ευκαιρία στους διαχειριστές του μηδενιστικού «εκσυγχρονισμού» να μάχονται φανατισμένα να αποδεσμεύσουν την πολιτική από κάθε «νόημα» με στόχο τη στυγνή χρησιμότητα. Παλεύουν με νύχια και με δόντια να υποκαταστήσουν την πολιτική «πράξη» με σκηνοθετημένες εντυπώσεις. Ο πήχης των επιδιώξεών τους δεν μπορεί να ανέβει ψηλότερα από την ψηφοθηρία. Οδηγούν το πολιτικό σύστημα στα κάγκελα. Θα ήταν ασυγχώρητο εάν δράσουν ανεύθυνα και εγωκεντρικά, εστιάζοντας μόνο στα κομματικά συμφέροντα.
Απευκταία την ώρα αυτή η πολιτική αποσταθεροποίηση, εν όψει μάλιστα και της απλής αναλογικής. Θα το ήθελαν πολλοί, εντός και εκτός Ελλάδος.
Και το ερώτημα είναι για τον Ανδρουλάκη. Τι περίμεναν να ακούσουν οι λαθρακουστές από τον Ανδρουλάκη, και μάλιστα την προεκλογική περίοδο για αρχηγό του ΚΙΝΑΛ;
Ποιο μοιραίο εθνικό θέμα διακυβευόταν που θα το κουβέντιαζε από το κινητό του, εκτός από θέματα που αφορούσαν στην εκλογή προέδρου; Ποιος ενδιαφερόταν να ξέρει ανά πάσα στιγμή τις προθέσεις του «αντιπάλου» ότι έχει σχέση με τις εκλογές προέδρου; Ας σημειωθεί ότι η παρακολούθηση τελείωσε δύο ημέρες μετά την εκλογή προέδρου!
Μετά το 2019 ο Τσίπρας επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κάθε είδους κρίση και να δαιμονοποιήσει όσους μπορεί, ώστε να επαναφέρει συνθήκες αγανάκτησης.
Αξιοποιεί την υπόθεση Ανδρουλάκη, η οποία όντως είναι ένα σοβαρό ατόπημα με σκοπό να πατρονάρει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, εμφανιζόμενος ως υπερασπιστής της δημοκρατίας. Επιδιώκει τη διεύρυνση της κρίσης για να προβάλει εκ νέου ως διεκδικητής της εξουσίας, γιατί χωρίς σκηνικό αποσταθεροποίησης δεν έχει ελπίδες επανόδου.
Η αληθινή σκόπευση του Τσίπρα, όπως απεδείχθη κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, κάθε άλλο παρά συνάδει με την επίκληση και την περιφρούρηση των θεσμικών και κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Οι απρεπείς και αθέμιτες διαρροές προς επιλεγμένα μέσα, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, φανερώνουν ακόμη μία φορά την υποκριτική και τυχοδιωκτική πολιτική του.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
