Βλαχογιαννόπουλος: Θέλουμε η νέα γενιά να σκέφτεται περισσότερα παθοφυσιολογικά – Στν αιώνα αυτό δε θα κοιτάμε να θεραπεύουμε νοσήματα, αλλά ασθενείς
Με σημαντική ανταπόκριση, μεγάλο ενδιαφέρον, καινοτόμο γνώση και αλληλεπίδραση ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη και ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ στο συνεδριακό κέντρο του ξενοδοχείου Elite το ιατρικό συνέδριο «Μεσσηνιακές Ημέρες Ρευματολογίας», το οποίο διοργανώνουν η Κλινική και το Εργαστήριο Παθολογικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Λαϊκό Νοσοκομείο και τις Ρευματολογικές Κλινικές των αττικών γενικών νοσοκομείων ΚΑΤ, Ευαγγελισμός, Γ. Γεννηματάς, Ασκληπιείο Βούλας και Ναυτικό Αθηνών. Είναι το δεύτερο της σειράς και ο προγραμματισμός είναι να διεξάγεται εδώ κάθε δύο χρόνια, με το γνωστό Μεσσήνιο καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, Παναγιώτη Βλαχογιαννόπουλο, να έχει καίριο ρόλο στην απαρχή του και την επιλογή της Καλαμάτας ως έδρας.
Δίνοντας το στίγμα του συνεδρίου ο κ. Βλαχογιαννόπουλος εξηγεί: «Εστιάζουμε στην παθογένεση νοσημάτων, αλλά ταυτοχρόνως και στην αντιμετώπιση του ρευματολογικού ασθενούς. Έχουμε τρεις ξένους ομιλητές οι οποίοι θα μιλήσουν για συστηματικό σκληρόδερμα και αγγειίτιδες και κυρίως κροταφική αρτηριίτιδα και θα δώσουμε ό,τι καινούργιο υπάρχει γι’ αυτά τα νοσήματα και για την παθογένεσή τους, αλλά και για τη θεραπεία τους. Επίσης, καλούμε πολλούς Έλληνες καθηγητές οι οποίοι ενδιαφέρονται και ασχολούνται ειδικά με διάφορες εκφάνσεις των νοσημάτων αυτών, όπως είναι η προσβολή του πνεύμονος, όπως είναι οι ακτινολογικές εξετάσεις του μυοσκελετικού, όπως είναι η προσβολή του ήπατος και η προσβολή άλλων εσωτερικών οργάνων.
Το τελικό, αυτό που θέλουμε να κερδίσουμε, είναι η νέα γενιά να σκέφτεται περισσότερο παθοφυσιολογικά, να μην κοιτάζει απλά τα νοσήματα σαν αρμαθιές από συμπτώματα, αλλά να κοιτάζει τα νοσήματα με βάση την κλινική εικόνα, η οποία οδηγεί προς τα πίσω σε κάποια παθογενετική διαδικασία. Αυτό θα δώσει νέα γενιά γιατρών, οι οποίοι θα σκέφτονται περισσότερο παθοφυσιολογικά. Και πιστεύω ότι θα σκέφτονται με γνώμονα την ιατρική ακριβείας, η οποία είναι ο στόχος για τον αιώνα αυτόν. Στον αιώνα αυτό, δε θα κοιτάμε να θεραπεύουμε νοσήματα, αλλά ασθενείς, ήδη έχουμε τέτοια εμπειρία όταν δίνουμε ένα φάρμακο για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, πιάνει λίγο τον ασθενή για 3-4 χρόνια, μετά τον εγκαταλείπει τελείως, δε δουλεύει καθόλου και πρέπει να δοκιμάσουμε κάποιο άλλο. Ακόμη δεν έχουμε κριτήρια για να μιλήσουμε ποιο είναι το κατάλληλο φάρμακο για τον κατάλληλο ασθενή. Γίνεται τεράστια έρευνα, όχι μόνο με αναζήτηση βιοδεικτών, αλλά με αναζήτηση παθοφυσιολογικών μηχανισμών, μήπως μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτό το πρόβλημα και να δίνουμε στοχευμένες θεραπείες για κάθε ασθενή.
Υπάρχει όμως και η απαισιόδοξη πλευρά, που λέει ότι οι νόσοι αλλάζουν χαρακτήρα. Όταν τις καταπιέζουμε με κάποιο φάρμακο, μια άλλη διαδικασία φλεγμονής ανοίγει κι ένα καινούργιο φάρμακο χρειάζεται. Ακόμη και γι’ αυτό όμως πρέπει να είμαστε έτοιμοι να μιλάμε με όρους παθογένεσης και παθοφυσιολογίας κι αυτό κάνουμε σε αυτό το συνέδριο, όπου όλοι μαθαίνουμε πράγματα που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα δεις κάπου γραμμένα, γιατί είναι τόσο σύγχρονα και τόσο καινούργια».
Ο κ. Βλαχογιαννόπουλος δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην άλλη διάσταση που έχουν οι «Μεσσηνιακές Ημέρες Ρευματολογίας», αυτή του συνεδριακού τουρισμού και της προβολής της περιοχής μας, με μια μικρή «αιχμή» όμως για το ότι η διοργάνωση δεν αγκαλιάστηκε από τους ντόπιους: «Είμαστε ενθουσιασμένοι με την Καλαμάτα, θα έλεγα όχι τόσο ενθουσιασμένοι με την αποδοχή εκ μέρους των Καλαματιανών γιατρών, αλλά είναι ένα συνέδριο που θέλουμε να τονίσει και τις ομορφιές της πόλης.
Τη δυνατότητα αυτής της πόλης με τις καινούργιες ξενοδοχειακές υποδομές που έχει και την καλή οδοποιία από την Αθήνα ή από άλλες περιοχές προς την Καλαμάτα, να αυξήσει το τουριστικό ενδιαφέρον και να αυξήσει την οικονομική ευμάρεια της πόλης».
Ενδημική νόσος πλέον ο κορωνοϊός-Πασιφανές το όφελος των εμβολίων
Με την ευκαιρία ρωτήσαμε το Μεσσήνιο καθηγητή για την πορεία της πανδημίας του κορωνοϊού, θέμα που παρακολούθησε και ο ίδιος πολύ στενά από την αρχή, με πολλές δημόσιες «γενναίες» τοποθετήσεις. «Νομίζω ότι έχουν μολυνθεί περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι και από εδώ και πέρα έχει γίνει μια ενδημική νόσος. Τα εμβόλια, αλλά πιστεύω ακράδαντα και ο ίδιος ο πολλαπλασιασμός του ιού μέσα στα σώματα τόσων εκατομμυρίων ανθρώπων, έχουν δημιουργήσει στελέχη περισσότερο μεταδοτικά, λιγότερο τοξικά, τα οποία δε σκοτώνουν τους φορείς τους κι αυτό σημαίνει ότι είναι ένας τρόπος για τον ιό να συνεχίσει να παραμένει μες στις κοινωνίες. Πιστεύω ότι θα μείνει στην κοινωνία, όπως ο ιός της γρίπης» ανέφερε χθες στο «Θ».
Όσον αφορά στα εμβόλια, ο κ. Βλαχογιαννόπουλος τάχθηκε εξ αρχής υπέρ, τονίζοντας όμως με κάθε ευκαιρία την ανάγκη να καταγράφονται οι παρενέργειες και εκ των υστέρων θεωρεί ότι έπαιξαν καίριο ρόλο: «Τα εμβόλια ξεθυμαίνουν γρήγορα μεν, έχουν και ορισμένες παρενέργειες, αλλά το όφελός τους είναι πασιφανές από το γεγονός ότι μειώνεται ραγδαία η θνητότητα παρά το ότι ανεβαίνει η μολυσματικότητα του ιού.
Επομένως, τα εμβόλια είναι χρήσιμα. Τα mRNA εμβόλια δε φάνηκε να έχουν σημαντική τοξικότητα για τον οργανισμό, δε φάνηκε να δημιουργούν προβλήματα στα κύτταρά μας, δεν μπαίνουν καν μέσα στο γονιδίωμα των κυττάρων μας και συνεπώς είναι εμβόλια τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Όμως, έχουμε μια δυσκολία με αυτά, δεν κρατάνε μεγάλη ανάμνηση του εμβολιασμού, επομένως δεν υπάρχουν πολλά μνημονικά κύτταρα και γι’ αυτό χρειαζόμαστε ενισχυτικές δόσεις. Και υπάρχουν λόγοι, γιατί δεν ενισχύουν έντονα και για μακρό χρονικό διάστημα, διότι δε διεγείρουν ειδικούς Τ-Κυτταρικούς κλώνους που θα δώσουν την ευκαιρία στο σώμα να κάνει μνήμη.
Παρά ταύτα, είναι χρήσιμα εμβόλια και νομίζω ότι άλλαξαν την πορεία της πανδημίας».
Μιλώντας, τέλος, για τις παρενέργειες, ο ίδιος προσθέτει: «Τη μαζική εφαρμογή των εμβολιασμών μετά μια βραχεία περίοδο μελέτης των εμβολίων στη φάση 3, μπορούμε να τη θεωρήσουμε αναγκαία μεν για να κατασταλεί η πανδημία, αλλά εξακολουθούμε να λέμε ότι αυτή είναι πειραματική διαδικασία. Παρά ταύτα είμαι υπέρ του μαζικού εμβολιασμού, γιατί απεδείχθη ότι οι παρατηρήσεις ήταν αρκετές, όχι όμως τόσο για να διαγνώσουμε δύσκολες παρενέργειες των εμβολίων -θα θέλαμε να κοιτάξουμε πάνω από 30.000 άτομα για πάνω από 6 μήνες στη φάση 3 για να μπορέσουμε να διαγνώσουμε τις σοβαρές παρενέργειες, όπως είναι τα εγκεφαλικά επεισόδια, τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, δεν ήρθαν από τα mRNA εμβόλια, κυρίως ήρθαν από τα εμβόλια με πλατφόρμα αδενοϊού.
Θα πρέπει να πούμε, όμως, ότι όλα τα εμβόλια μπορούν να κάνουν υπερδαστηριότητα του ανοσολογικού συστήματος και φλεγμονώδεις διεργασίες, αλλά είναι σπάνιες και θα θέλαμε πιο εκτεταμένη φάση 3 για να μπορέσουμε να τα ανακαλύψουμε.
Αν είχαμε αυτή την ευκαιρία και γνωρίζαμε τις παρενέργειες, δε θα λέγαμε, π.χ., ότι αυτό το εμβόλιο κάνει θαύματα ή ότι είναι ασφαλές και τότε η κοινωνία θα ήταν περισσότερο προετοιμασμένη για τα πλην και τα συν. Αυτή η μη προετοιμασία της κοινωνίας οδήγησε, κατ’ εμέ, στο αντιεμβολιαστικό μένος».
Χ.Ε.
