Μια πρωτοβουλία του Συνδέσμου Φιλολόγων Μεσσηνίας, του “Βιβλιόπολις” και των εκδόσεων Πατάκη
Σε μια συνάντηση με τη Λένα Διβάνη, με αφορμή το νέο της βιβλίο «Ονειρεύτηκα τη Διδώ», προσκαλούν ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Μεσσηνίας, το βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις» και οι Εκδόσεις Πατάκη την Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου, στις 7.00 το απόγευμα, στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής του Δήμου Καλαμάτας (Υπαπαντής 25).
Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει η Έφη Πράτη, γενική γραμματέας του ΣΦΜ.
Την επομένη Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου, στις 11.00 το πρωί, η Λένα Διβάνη θα επισκεφθεί τα Εκπαιδευτήρια Μπουγά, στο πλαίσιο του προγράμματος φιλαναγνωσίας που εκπονείται στο Γυμνάσιο και στο Γενικό Λύκειο με θέμα τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η συγγραφέας θα συνομιλήσει με τους μαθητές και τις μαθήτριες, οι οποίοι θα παρουσιάσουν εργασίες και θα πραγματοποιήσουν δράσεις εμπνευσμένες από το βιβλίο «Ονειρεύτηκα τη Διδώ».
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Όπως αναφέρει η συγγραφέας: «Μέσα στο ζόφο των αλλεπάλληλων κρίσεων ένιωσα ξαφνικά την έντονη ανάγκη να ανασάνω λίγο φρέσκο αέρα, να αισιοδοξήσω. Αποφάσισα, λοιπόν, ότι είχε έρθει η ώρα να ξαναζωντανέψω το ίνδαλμά μου, τη Διδώ Σωτηρίου. Είναι άδικο να τη λησμονούν σιγά σιγά οι παλιότεροι και να την αγνοούν τελείως οι νεότεροι. Δεν υπήρχε άλλη σαν κι αυτή τη γυναίκα-πολεμίστρια του καλού που διέσχισε ολόκληρο τον 20ό αιώνα, βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε ελληνικής τραγωδίας (από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη χούντα) και κατάφερε να δρασκελίσει όλα τα ερείπια, φορώντας το αιώνιο χαμόγελό της, κόκκινο μπερέ, κολιέ και άρωμα. Άρχισα αμέσως την έρευνα (με αφορμή την οποία εν τέλει εμπνεύστηκα το βιβλίο “Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας”) και ευτυχώς, γιατί χάθηκαν εν τω μεταξύ η Άλκη Ζέη κaι ο Νίκος Μπελογιάννης, οι μοναδικοί επιζώντες που την ήξεραν από την καλή και την ανάποδη.
Ελπίζω ότι έγραψα μια εντελώς υβριδική βιογραφία με το χαρακτηριστικό τίτλο “Ονειρεύτηκα τη Διδώ”. Γιατί πράγματι την ονειρεύτηκα ολοζώντανη, ακαταπόνητη και γελαστή, όπως ήταν πάντα, να μου διηγείται με το νι και με το σίγμα τη ζωή της, που ήταν αγρίως απίθανη!».
