Είχαμε κανονίσει με τον Κυριάκο Μαυροειδέα να κάνουμε μια συνέντευξη με αφορμή τα πρώτα του συγγραφικά εγχειρήματα, αλλά συνέπεσε αυτή την εβδομάδα με την ορκωμοσία και την απονομή του μεταπτυχιακού του διπλώματος, με τον εντυπωσιακό βαθμό 9,75 (!), κι αυτό ήρθε να ενισχύσει την εντύπωση για ένα νέο άνθρωπο που δεν εφησυχάζει, αλλά βαδίζει διαρκώς σε ένα μονοπάτι γνώσης, δημιουργικότητας, αυτοβελτίωσης, που φέρνει σε ισορροπία τα θέλω με το πραγματοποιώ, εκπληρώνοντας μια ζωή με νόημα.
Κι όλο αυτό δεν αφορά μόνο στον ίδιο, αλλά λειτουργεί ως κοινωνικό παράδειγμα. Παράλληλα με τη δουλειά του (τα τελευταία χρόνια στο παραλιακό ξενοδοχείο Horizon Blu) και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις (είναι παντρεμένος και πατέρας ενός αγοριού), ο Κυριάκος βρήκε το χρόνο και τη θέληση να προσθέσει στο αρχικό του πτυχίο (Εφαρμογές Ξένων Γλωσσών στη Διοίκηση και στο Εμπόριο-με οικονομικά και 4 ξένες γλώσσες) ένα δεύτερο πτυχίο, εδώ «στο δικό μας» Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών.
Η αγάπη του Κυριάκου για την Ιστορία τον ώθησε να συνεχίσει την τελευταία διετία με αυτό το πολύ σημαντικό μεταπτυχιακό του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία: Νέες θεωρήσεις και προοπτικές», για το οποίο ο ίδιος λέει: «Το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό είναι πολύ υψηλού επιπέδου και ο διευθυντής σπουδών, ο κ. Θανάσης Χρήστου, είναι ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που έχω συναντήσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σίγουρα είναι ένα εφόδιο για την αγορά εργασίας και τείνει να γίνει πια αναγκαίο».
Όσο για το πώς ήρθε η αριστεία: «Δεν ξέρω πώς να απαντήσω σε αυτό… Θα ήταν δίκαιο να αναφέρουμε, βέβαια, πως όλο το τμήμα ήταν υψηλόβαθμο και η “πίστωση” πρέπει να δοθεί στο τμήμα του Πανεπιστημίου και στο διευθυντή Σπουδών του προγράμματος (μπας και λειτουργήσει αυτό ως παράδειγμα και για τα αλλά τμήματα). Από εκεί και πέρα, αν αγαπάς το αντικείμενο που καταπιάνεσαι και θες να το “ξεκοκαλίσεις”, είναι νομίζω αναπόφευκτο. Βοηθάει βέβαια και το απόλυτα υγιές περιβάλλον του τμήματος. Είναι σημαντικό να τονίζεται και η συμβολή της δομής που σου αφήνει χώρο να αναπνεύσεις και να εξελιχθείς. Φυσικά, η συμβολή της οικογένειας είναι θεμελιώδης, όλα από εκεί ξεκινούν κι εκεί καταλήγουν. Οφείλω, όμως, πολλά και στην άψογη συνεννόηση που είχαμε και έχουμε στη δουλειά. Σε συναδελφικό επίπεδο είχα κάτι παραπάνω από συμπαράσταση».
Κι αφού ευχηθήκαμε στον Κυριάκο Μαυροειδέα το «εις ανώτερα» και να καταφέρει κάποια στιγμή να εκπληρώσει και το όνειρο του διδακτορικού, «πιάσαμε» τα… συγγραφικά, που έχουν γι’ αυτόν διπλή αφετηρία: από τη μια, την αγάπη του για την Ιστορία (και τις ιστορίες) και, από την άλλη, ένα χώρο απόδρασης από τον πραγματικό κόσμο…
-Κυριάκο, ποια είναι τα πρώτα σου συγγραφικά εγχειρήματα και τι αφορούν;
Το καλοκαίρι του 2021 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο “Η επαναστατημένη Ευρώπη και η ελληνική προοπτική” από τις εκδόσεις Bookstars-Γιωγγαρά, που αφορά τρία ιστορικά δοκίμια γύρω από τα παρασκήνια των ευρωπαϊκών ζυμώσεων κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο Δεκέμβριος του 2022 μας έφερε τις “Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της Μυρμηγκόρραχης” από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής, ένα λογοτεχνικό ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά της κεντροευρωπαϊκής και της μεσογειακής λαογραφίας, μέσα από πρωτότυπες αφηγήσεις οικείων παραμυθιών και άλλων ιστοριών.
-Τι σχέση έχουν τα δύο βιβλία;
Η γέφυρα που τα ενώνει είναι η προφανής: η αλληλένδετη σχέση της Ιστορίας με τη Λαογραφία και τις αγνές αφηγήσεις των ανθρώπων. Είναι μαγικό πράγμα να ακούς μια γιαγιά που έχει ζήσει όλη της τη ζωή σε ένα ορεινό χωριό να σου μιλάει για δαιμόνια, νεράιδες και χαμοδράκια. Απίστευτο. Η Ιστορία έρχεται μετά και σου δίνει το πλαίσιο.
-Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη για τις φανταστικές ιστορίες και τι ψάχνεις μέσα από αυτές;
Όταν τις βρήκα, δε νομίζω ότι τις άφησα ποτέ. Από ταινίες, κινούμενα σχέδια και βιβλία. Από τον Ρόαλντ Νταλ, που ήταν κάτι ανάλογο με την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, αλλά στα δικά μου παιδικά χρόνια, τον Φίλιπ Πούλμαν και τον Τόλκιν, που είναι ως και σήμερα ο αγαπημένος μου. Μεγαλώνοντας αγάπησα και τους Κίνγκ και Λάβκραφτ, κυρίως για την ατμοσφαιρική τους αφήγηση.
Ψάχνω κι εγώ, αυτό που αναζητούν όλοι: Ένα χώρο που να νιώθω ασφαλής, που να μπορώ να αποδράσω από την τοξικότητα του πραγματικού κόσμου.
-Ποιες είναι οι εντυπώσεις του κόσμου όταν διαβάζουν τις ιστορίες σου;
Δεν έχω μιλήσει με πολλούς, καθώς κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα. Ωστόσο, η άποψη όσων τις διάβασαν στο πλαίσιο του beta reading ήταν ενθαρρυντική. Είναι, βέβαια, σημαντικό να ξέρει ο άλλος τι είδος πρόκειται να διαβάσει. Αν, για παράδειγμα, αγοράσει ένα βιβλίο περιμένοντας να διαβάσει ένα ιστορικό μυθιστόρημα και ξαφνικά εμφανιστούν στην ιστορία τζίνι και δράκοι, είναι λογικό να απογοητευτεί.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να μετουσιώσεις τις συγγραφικές σου ιδέες σε ένα βιβλίο και τι σκέψεις και συναισθήματα σου έφερε το να κρατάς στα χέρια σου κάτι δικό σου τυπωμένο;
Το βρίσκω εξαιρετικά δύσκολο. Από τη στιγμή που ξεκινά η συγγραφή, από την έμπνευση της αρχικής ιδέας ως το τέλος, βρίσκεσαι σε μια συνεχή διαμάχη με τον εαυτό σου, τον ενθουσιασμό, τους δισταγμούς, τις αμφιβολίες και την ανυπομονησία σου. Κάθε βιβλίο χρειάζεται απαραίτητα το χώρο του και το χρόνο του για να αναπτυχθεί σωστά.
Το να κρατάς το δικό σου βιβλίο στα χέρια σου, σε γεμίζει με προσμονή, αμφιβολία, ελπίδα και ικανοποίηση πως αρχικά θα διαβαστεί. Εγώ το βλέπω και σαν μια ολοκλήρωση. Όπως με ένα τραγούδι, μια θεατρική ή κινηματογραφική ερμηνεία ή έναν πίνακα ζωγραφικής, έτσι και με το βιβλίο μπορεί κανείς να ταξιδέψει μέχρι και το τέλος της ιστορίας. Αν, π.χ. εκατό χρόνια μετά πέσει στα χέρια κάποιου αναγνώστη, η αφήγησή σου θα ακουστεί ξανά και θα ξαναβρεθείς ζωντανός στην καθημερινότητα κάποιου ανθρώπου.
-Πώς αποφάσισες να κάνεις ένα νέο κύκλο σπουδών, ενώ ήσουν ήδη για πολλά χρόνια στα τουριστικά επαγγέλματα;
Πάλι μέσα από το διάβασμα απέκτησα συγκεκριμένη οπτική και μια πιο ολοκληρωμένη κριτική σκέψη, οπότε μου ήταν ευχάριστο να καταπιαστώ με ένα αντικείμενο που το διδασκόμαστε ανεπαρκώς. Τα τουριστικά επαγγέλματα, άλλωστε, σε ωθούν στην ανάγκη για αλλαγή εργασίας κάθε μέρα. Είναι παραπάνω από γνωστά τα προβλήματα του κλάδου και υπάρχουν φορές που καταπατούνται, όχι μόνο εργασιακά, αλλά και ανθρώπινα δικαιώματα.
-Ποια είναι, τελικά, η σχέση σου με την Ιστορία;
Είναι η επιστήμη μου. Και δίνω τη μάχη μου, από το μετερίζι που μου αναλογεί, να δώσω λίγη ακόμα τροφή για σκέψη για κάποια πράγματα. Πρέπει να ξεφύγει η ιστορία από τα αυστηρά αστικά πλαίσια, την εκάστοτε εθνική θυματοποίηση και την αποστήθιση των ημερομηνιών. Δεν είναι δυνατόν να εμμένουμε σε αυτά και να μη γνωρίζουμε πχ. τι ήταν το Ματαρόα ή ποιος ήταν ο Μαρά, ο Κέινς ή ο Τρότσκι. Αλλιώς θα είμαστε συνέχεια καταδικασμένοι να πέφτουμε από τα σύννεφα.
-Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη συνέχεια;
Στα άμεσα σχέδιά μου είναι να εκδώσω το δοκιμιακό “Μισοκέρια και Κόκκινοι Σκούφοι”, ενδεχομένως το 2023, βασισμένο στη διατριβή του μεταπτυχιακού μου, που αφορά στη σύνδεση της Γαλλικής με την Ελληνική Επανάσταση, όχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη, ενώ στο λογοτεχνικό κομμάτι δουλεύω μια αναδιήγηση (retelling) της μυθολογίας της μινωικής Κρήτης.
Ο Κυριάκος Μαυροειδέας
Ο Κυριάκος Μαυροειδέας γεννήθηκε το 1983 στην Καλαμάτα. Είναι ιστορικός, μεταφραστής και ακτιβιστής. Έχει προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Ηπείρου και Πελοποννήσου, ενώ φοίτησε και στο Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Άρθρα και επιστολές του έχουν δημοσιευθεί σε διεθνείς ιστοσελίδες και εφημερίδες εθνικής εμβέλειας, καθώς και σε τοπικές εφημερίδες. Είναι λάτρης της λογοτεχνίας του φανταστικού και ιδιαίτερα των Loresπαιχνιδιών RPG/PnP.
Το 2021 κυκλοφόρησε το πρώτο δοκιμιακό έργο του Κυριάκου Μαυροειδέα με τίτλο «Η επαναστατημένη Ευρώπη και η ελληνική προοπτική», ενώ το 2022 εξέδωσε τις «Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της Μυρμηγκόρραχης», βασισμένο στην κεντροευρωπαϊκή και μεσογειακή λαογραφία. Την ίδια χρονιά το διήγημά του «Πουλί Διψασμένο» επιλέχθηκε στα 50 καλύτερα του διαγωνισμού μικρής φόρμας που πραγματοποίησαν οι εκδόσεις Γραφή και συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία με τίτλο «Σαν βγω απ’ αυτήν τη φυλακή». Συμμετέχει, επίσης, στη συλλογή παραμυθιών “And they lived happily ever after?” που εξέδωσε το λογοτεχνικό blogMoonlightTales τον Οκτώβρη του 2022, με έργα 27 συγγραφέων.
Και μια γεύση από τις «Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της
Μυρμηγκόρραχης»…
Είναι αριά τα πέπλα του μυστηρίου, γερασμένες οι κλάρες, αδιάκριτα τα ζωύφια και παραπλανητικές οι μελωδίες που στήνουν τη μεγαλειώδη παράσταση στο ζοφερό δάσος. Έξι σύντομες ιστορίες που προσκαλούν τον παράξενο ταξιδευτή να αναγνωρίσει την απόκοσμη σύνδεσή τους.
Αρχέγονοι θρύλοι και δεισιδαιμονίες από τη μεσαιωνική Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη συναντούν τη σκοτεινή μεσογειακή λαογραφία μέσα από τις πρωτότυπες αφηγήσεις οικείων παραμυθιών.
Οι «Φριχτές ιστορίες από το Δάσος της Μυρμηγκόρραχης» μας συνοδεύουν σε άδεια μισοφωτισμένα μονοπάτια, πλάι σε μολυσμένα νερά, ανάμεσα σε υγρές, νοσηρές αύρες. Και μας οδηγούν σε εκείνα τα μέρη που ακούγαμε στις καταχθόνιες αφηγήσεις και κανείς μας δεν τολμούσε ποτέ να επισκεφτεί. Κι όχι άδικα…
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
