Χθες το νέον Συμβούλιον της Κοινότητος Λουτρού του τέως Δήμου Οιχαλίας προσήλθεν ενώπιον του Νομάρχου και ανήγγειλεν εκτός των άλλων, ότι δια την κατασκευήν συρματοπλεγμάτων επί του χειμάρρου Ξηριά προς εξασφάλισιν της κοινότητος από ενδεχομένης πλημμύρας είχεν εγκριθή πίστωσις δραχμών 30.000, ποσόν το οποίον φέρεται καταναλωθέν εξ ολοκλήρου χωρίς να παραδοθώσιν εις αυτό και τ’ απαιτούμενα δικαιολογητικά των γενομένων δαπανών του διατεθέντος ποσού των 30.000 δραχμών, ενώ η συντελεσθείσα εργασία δεν υπερβαίνει κατά την γνώμην του τας 3.000 δραχμάς.
Ο Νομάρχης διεβεβαίωσε το Συμβούλιον ότι θα ενεργήση ό,τι απορρέει εκ των καθηκόντων του προς εξακρίβωσιν των καταγγελλομένων, συνέστησε δε όπως τω διατυπωθώσι τ’ ανωτέρω και δι’ υποβληθησομένης παρά του εκλεγησομένου προέδρου αναφοράς, καθώς και παν άλλον αξιόμεμπτον αφορών την διοίκησιν και διαχείρισιν του τέως συμβουλίου.
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΥΣΗ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΕΝΗ Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ
-Η εκτέλεσις των αντιπλημμυρικών
«ΘΑΡΡΟΣ» 23 Δεκεμβρίου 1925
Τα αντιπλημμυρικά έργα της Μεσσηνίας. Ιδού το ζήτημα που την απασχολεί επί είκοσι ολόκληρα χρόνια. Κυβερνήσεις ήλθον και παρήλθον, αλλεπάλληλα υπουργικά ταξείδια επί σκοπώ διευθετήσεως του ζητήματος εγένοντο, φωναί πανταχόθεν ηκούοντο, οι βαλτότοποι με το ελομίασμα έστελλον εκατοντάδας Μεσσηνίων κατ’ έτος εις τον άλλον κόσμον, άλλας εκατοντάδας καθίστων με τους ελώδεις προφυματικούς, οι χείμαρροι κατέστρεφον περιουσίας αξίας πολλών δεκάδων εκατομμυρίων και όμως το αιμοσταγές αυτό ζήτημα το σκορπίζον τον θάνατον εις την μισήν τουλάχιστον Μεσσηνίαν, όχι μόνον έμενεν άλυτον, αλλά και κανείς δεν ετόλμα να το εξετάση.
Ο εγχώριος Τύπος εις μάτην προσεπάθει να κάμη περισσότερον αποφασιστικούς υπουργούς, νομάρχας, ειδικά συμβούλια, μηχανικούς που διαρκώς εστέλλοντο να κάμουν μελέτας, να πληρωθούν δι’ αυτάς αδρότατα, δια να τοποθετηθούν κατόπιν εις τα χρονοντούλαπα του συμβουλίου των Δημοσίων Έργων και κατόπιν του Υπουργείου Συγκοινωνίας.
Αν η μετανάστευσις εις τον Νομόν Μεσσηνίας προ της εφαρμογής του περιοριστικού Αμερικανικού Νόμου είχε λάβει τόσον τρομακτικάς διαστάσεις, αν εις την ύπαιθρον χώραν δεν ευρίσκοντο πλέον χείρες δια να καλλιεργήσουν την γην, τούτο οφείλεται εις την απόγνωσιν την καταλαβούσαν τον πληθυσμόν της, εις τους βαλτοτόπους που εθέριζον με το ελομίασμα νέους, γέρους και παιδιά ακόμη, εις τας επιδρομάς των χειμάρρων και εις την αδιαφορίαν των πολιτών της, οίτινες δεν εμιμήθησαν τους Θεσσαλούς συναδέλφους των και ιδιαιτέρως τους Βοιώτας, εις γενικάς υποθέσεις εκ της εκβάσεως των οποίων εξαρτάται το μέλλον της Μεσσηνίας.
Κανείς πολιτικός δεν ειργάσθη με πόνον, με ενδιαφέρον δια τα γενικά. Και κανείς εξ αυτών δεν ηθέλησε να συνεργασθή με τους Συλλόγους και τα Σωματεία που έχουν κάποιον σκοπόν, δια να γίνη και εδώ ό,τι έγινεν εις την Μακεδονίαν, την Θεσσαλίαν, το Πήλιον, τον Βόλον. Αλλά και κανείς από τους διανοουμένους του τόπου και τους δήθεν ενδιαφερομένους δι’ αυτόν δεν ενήργησε. Και όχι μόνον αυτό, αλλ’ εκίνει εξ οίκτου την κεφαλήν, όταν έβλεπε μερικούς άλλους κινούμενους δια τα γενικά, να εμφανίζωνται ως άρνησις εις τον μακάριον αυτόν τόπον.
Ενθυμούμεθα προ διετίας όταν ήρχετο εις Καλάμας ο τότε Υπουργός των Εσωτερικών Παπανδρέου. Ολόκληρος η Μεσσηνία έπλεεν εις νερά θανάτου. Ο άνθρωπος έφριξε και δεν εύρισκε λόγους να εξωτερικεύση την αγανάκτησίν του προς τον Νομάρχην Μεσσηνίας και όλους τους άλλους δια το πρωτοφανές αυτό θέαμα. Πολλοί έγκριτοι συμπολίται έσκυψαν τα κεφάλια εις το Υπουργικό βαγόνι, αναπολόγητοι.
Και μόνον ο νομάρχης με πεποίθησιν είπεν ενώπιον του Υπουργού ότι τα αντιπλημμυρικά είναι εύκολον να γίνουν. Και ανέπτυξεν ένα σχέδιον πρακτικόν και εφαρμόσιμον, εις την πραγματοποίησιν του οποίου εξαιρετικάς κατέβαλε προσπαθείας.
Και το κατόρθωσε διότι δεν περιωρίσθη εις την ανταλλαγήν εγγράφων, αλλά μετέβη κατ’ επανάληψιν εις Αθήνας δια να κεντρίση προσωπικώς το ενδιαφέρον των αρμοδίων του Υπουργείου Συγκοινωνίας.
Εις την πρωτοβουλίαν του και την επιμονήν του οφείλεται η ίδρυσις και λειτουργία επί βάσεων ασφαλών του Υδραυλικού Ταμείου Παμίσου. Εις την επιμονήν του επίσης η εξουδετέρωσις όλων των αντιδράσεων και των υπόπτων εισηγήσεων. Εις τους λόγους του οι κοινοτάρχαι εσκέφθησαν ότι πρόκειται όχι περί προσωπικών πλέον ζητημάτων, αλλά περί της τύχης της Μεσσηνίας.
Το ταμείον επί εν έτος δεν ηδύνατο να εργασθή όχι δια κανένα άλλον λόγον, αλλά διότι το κέντρον πολύ ολίγον ενδιαφέρετο. Η διοικούσα επιτροπή υπεδείκνυε την λήψιν μέτρων και οι εν Αθήναις αρμόδιοι αγρόν ηγόραζον. Τούτο γνωρίζομεν εξ ιδίας αντιλήψεως. Αυτή δεν είναι η μοναδική αφορμή, ένεκα της οποίας το Υδραυλικόν Ταμείον Παμίσου δεν εδείκνυε σημεία ζωής.
Κατόπιν όμως της αποδοχής – μετά εν ολόκληρον έτος – όλων των απόψεων της διοικούσης επιτροπής, εις το Ειδικόν Ταμείον εισέρχεται αρκετόν χρήμα και τίθενται ούτω ασφαλείς αι οικονομικαί βάσεις της εκτελέσεως ενός έργου τοιαύτης σημασίας, εκ του οποίου η Μεσσηνία θα λυτρωθή εντός ολίγων ετών εξ όλων της των δεινών.
Οι πόροι του είναι τοιούτοι, ώστε να καταστή δυνατή η σύναψις δανείου με την Εθνικήν Τράπεζαν προς εκτέλεσιν του όλου έργου επί τη βάσει του σχεδίον του Γεννηδουνιά ή η σύμβασις μετά ελληνικής ή ξένης εταιρείας όπως αναλάβη το έργον εκ του οποίου μεγάλως έχει να ωφεληθή.
Μία μεγάλη εταιρεία επιχειρήσεων μελετώσα το έργον ήλθεν από πολλού εις συνεννόησιν μετά του Νομάρχου, όστις υπέδειξεν εις αυτήν την ανάγκην ταυτοχρόνου εκτελέσεως έργων τόσον εις την άνω όσον και εις την κάτω Μεσσηνίαν. Γίνονται δε σκέψεις αίτινες καθόλου απίθανον να καταλήξουν πολύ ταχέως εις οριστικήν απόφασιν εκτελέσεως έργων, δια να αναπνεύσουν ολίγον οι σήμερον υποφέροντες πληθυσμοί της επάνω και κάτω Μεσσηνίας.
Δυστυχώς εξ αιτίας της αδιαφορίας του κέντρου δεν κατέστη δυνατή η σύνταξις κατά το τρέχον έτος πίνακος εσόδων του Ταμείου εκ των διαφόρων φορολογιών, ο καταρτισμός όμως του απαραιτήτου τούτου πίνακος θα καταστή ευχερής κατά το προσεχές έτος, ότε όλα πρόκειται να τακτοποιηθούν, διότι και το ενδιαφέρον και η θέλησις υπάρχει.
Η εργασία είναι συστηματική και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα εξευρεθή ο καλύτερος τρόπος διευθετήσεως του ζητήματος των αντιπλημμυρικών έργων. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και η αρχή έγινεν, αφού ετέθησαν πλέον ασφαλείς αι οικονομικαί βάσεις.
Εάν εκείνο που γίνεται σήμερον επραγματοποιείτο προ δεκαετίας, σήμερον η Μεσσηνία δεν θα υπέφερεν από τους βαλτοτόπους, δεν θα εταλανίζετο εκ των ελωδών πυρετών, δεν θα κατεστρέφοντο τεράστιαι κατ’ έτος περιουσίαι, οι χείμαρροι δεν θα εισέβαλον ορμητικοί και ακάθεκτοι εντός των κοινοτήτων δια να παρασύρουν παν το προστυχόν και σπίτια πολλάκις.
Κάλλιο όμως αργά παρά ποτέ. Ό,τι δεν έγινε εις το παρελθόν γίνεται τώρα, δια να φθάσωμεν πολύ ενωρίς εις το αποτέλεσμα.
