Ζούμε φέτος ένα παρατεταμένο καλοκαιράκι στην καρδιά του χειμώνα. Ο καιρός σε τίποτα δε συμβαδίζει με το ημερολόγιο και παραπέμπει μάλλον σε Μάιο παρά σε Ιανουάριο. Οι παραλίες συγκεντρώνουν ακόμη κόσμο που απολαμβάνει τα μπάνια του, τα καταστήματα εστίασης και τα καφέ λειτουργούν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα σε εξωτερικούς υπαίθριους χώρους και, φυσικά, εξοικονομούμε χρήματα από τη μη χρήση θέρμανσης.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η ευχάριστη!
Ο συνδυασμός, όμως, της παρατεταμένης καλοκαιρίας με τη μεγάλη υγρασία στην ατμόσφαιρα είναι η αιτία μεγάλο ποσοστό της ελαιοπαραγωγής φέτος να χαθεί, αφού οι καιρικές συνθήκες είναι ιδανικές για την ανάπτυξη του γλοιοσπόριου στον καρπό της ελιάς, με συνέπειες την πτώση του καρπού και την παραγωγή ελαιολάδου κακής ποιότητας.
Γενικότερα, εξαιτίας αυτού του “καλού” καιρού, χωρίς βροχές και φυσικά χωρίς χιονοπτώσεις στα βουνά, προμηνύεται μεγάλη έλλειψη νερού στις λίμνες, στα ποτάμια και στους υπόγειους υδροφορείς, με συνέπεια να υπάρξουν προβλήματα τόσο στην ύδρευση όσο και στην άρδευση των αγροτικών εκτάσεων (γεωτρήσεις κ.λπ.).
Με σχετικό άρθρο μου το περασμένο καλοκαίρι στα τοπικά ΜΜΕ με τίτλο «Λειψυδρία μία (πιθανή;) επικείμενη απειλή» είχα επισημάνει: «Στην περιοχή της Πελοποννήσου η σύγκριση ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση ύδατος είναι ελλειμματική. Το πρόβλημα της λειψυδρίας, αν δε ληφθούν έγκαιρα μέτρα, θ’ αποτελέσει τεράστια απειλή τόσο για τη ζωή μας όσο και για την οικονομία, ιδιαίτερα δε για τη γεωργία μας. Μεταξύ των μέτρων που πρέπει να ληφθούν σε ευρεία κλίμακα στο πλαίσιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων είναι ο εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων και η αξιοποίηση των επιφανειακών απορροών. Σε άλλες χώρες αυτό γίνεται συστηματικά και οργανωμένα, ενώ στη χώρα μας, δυστυχώς, υστερεί, τα δε πλεονάσματα νερού που απορρέουν επιφανειακά συνήθως καταλήγουν στη θάλασσα, ενώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κατάλληλα με την κατασκευή έργων συγκέντρωσης και μερικής αποθήκευσης με φράγματα, λιμνοδεξαμενές και ταμιευτήρες».
Είναι φανερό πλέον πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη άμεσης λήψης τέτοιων μέτρων και σχεδιασμού έργων υποδομής στην περιοχή μας για αποθήκευση και διαχείριση των νερών.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η πρότασή μας για κατασκευή φραγμάτων στην κοίτη του Νέδοντα, τα οποία, εκτός από τη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της αντιπλημμυρικής θωράκισης της Καλαμάτας, θα δημιουργήσουν ανάντη μεγάλους ταμιευτήρες -λιμνοδεξαμενές με επαρκείς ποσότητες νερού για άρδευση με φυσική ροή, θα συντελέσουν στο γρήγορο εμπλουτισμό του υπόγειου ορίζοντα της περιοχής που κινδυνεύει από υπεράντληση και υφαλμύρωση, θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για την ανάπτυξη νέας χλωρίδας και πανίδας στην περιοχή δημιουργώντας ένα νέο οικοσύστημα, θα αποτελούν μία μεγάλη φυσική υδατοδεξαμενή πυρόσβεσης για τα ελικόπτερα σε περίπτωση πυρκαγιάς στο Ταΰγετο και θα γίνουν δύο νέα τοπόσημα και αξιοθέατα της Καλαμάτας, που μαζί με το περιβαλλοντικό πάρκο του Νέδοντα θ’ αποτελούν ένα ολοκληρωμένο περιαστικό πάρκο για τουρισμό, διημέρευση, ψυχαγωγία, αναψυχή, αθλητισμό ,περιβαλλοντικές δράσεις κ.ά.
Δυστυχώς, όμως, τέτοια προσπάθεια από πλευράς Πολιτείας δε φαίνεται να είναι σε προτεραιότητα για την περιοχή μας, ενώ ακόμα και τα ήδη ενταγμένα έργα κατασκευής φραγμάτων στο νομό, που με μεγάλη καθυστέρηση αποφασίστηκαν, δεν έχουν ολοκληρωθεί, αφού το Φιλιατρινό φράγμα δεν έχει ακόμη τα απαραίτητα δίκτυα διανομής του νερού και το Μιναγιώτικο τώρα φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης.
Ας κινηθούμε, λοιπόν, γρήγορα και αποτελεσματικά όσο υπάρχει ακόμα περιθώριο!
Του Β. Τζαμουράνη
Πολιτικού μηχανικού, υποψήφιου δημάρχου Καλαμάτας
