«Ακόμα και αν ξέρω ότι κάτι μπορεί να πάει “στα βράχια”, συνεχίζω να προσπαθώ μέχρι τέλους!»
Τι κι αν μετρά, μόλις, μια δεκαετία στο χώρο της υποκριτικής και του θεάματος, ο Γιώργος Φλωράτος ήδη κουβαλά «στις αποσκευές» του πολύ σημαντικές συνεργασίες με σκηνοθέτες και ηθοποιούς, πλάι στους οποίους εξελίχθηκε και έμαθε νέα πράγματα, όπως λέει και ο ίδιος.
Η «Μικρά Αγγλία», το «Ουζερί Τσιτσάνης», το “Master Class” και οι «Άγριες Μέλισσες» είναι μερικές μόνο από τις έως σήμερα συνεργασίες του, ενώ ο φετινός εορτασμός για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου Ιάκωβου Καμπανέλλη σηματοδότησε την κάθοδό του στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, για τη συμμετοχή του στην παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ που προβάλλεται αυτή την περίοδο, με τίτλο «Ο Γορίλας και η Ορτανσία».
Το «Θ» συνομίλησε με τον κ. Γιώργο Φλωράτο για τη διαδρομή του ως σήμερα, αλλά και για το πώς βιώνει ο καλλιτεχνικός χώρος τη ζωή μετά την πανδημία.
Ο λόγος, λοιπόν, στον ίδιο…
-Πώς έγινε η πρόταση να συμμετέχετε στη φετινή παράσταση του ΔΗΠΕΘΕΚ;
Η πρόταση ήρθε από τον Τάσο Πυργιέρη που είναι ο σκηνοθέτης της συγκεκριμένης παράστασης. Με πήρε τηλέφωνο και μου ανακοίνωσε ότι σκεφτόταν να κάνει την παράσταση και ότι με είχε σκεφτεί για το ρόλο που, τελικά, υποδύομαι. Είπα αμέσως το «ναι», γιατί είναι ένα έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που δεν είχα την ευκαιρία να υποδυθώ νωρίτερα, αν και ο ίδιος θεωρείται ο «πατριάρχης» του νεοελληνικού μας θεάτρου. Παράλληλα, το γεγονός ότι ο Τάσος έχει μια πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή αισθητική με βοήθησε να θέλω να προχωρήσω στη συνεργασία μας.
-Ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση ως «Φίλιππος» είναι ιδιαίτερος. Ποια η δική σας οπτική σχετικά με αυτόν;
Ο Φίλιππος, όντως, είναι ένας ιδιαίτερος νέος, ιδεαλιστής και σοσιαλιστής, ο οποίος υπήρξε βοηθός του «καθηγητή» στο έργο. Έτσι, όταν ο Φίλιππος άρχισε «να ανεβαίνει», ο καθηγητής τον υποβίβασε σε υπηρέτη του, γιατί ένιωσε ότι ίσως και να τον ξεπερνούσε. Ο Φίλιππος είναι ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την καταπίεση, τη φτώχεια, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να βρίσκεται στο πλάι του καθηγητή και της συζύγου του, ίσως έχοντας και μια κρυφή ελπίδα ότι μπορεί να επιστρέψει στην προηγούμενή του θέση.
Ταυτόχρονα, είναι ένας άνθρωπος του καθήκοντος, υπομένει πράγματα, γίνεται μέχρι και υπηρέτης, βέβαια κάποιες στιγμές φτάνει και σε πολύ οριακά σημεία, κάτι το οποίο φαίνεται να είναι μια λύτρωση γι’ αυτόν. Ο Φίλιππος είναι η νεότητα, ο δυναμισμός, αυτά που έχει, δηλαδή, η νέα γενιά και μέσα από αυτό παρουσιάζεται ο τρόπος που μπορεί όλα αυτά τα χαρακτηριστικά να μη γίνονται κατανοητά από τις παλαιότερες γενιές.
-Υπάρχουν κοινά σημεία με το ρόλο που υποδύεστε; Ή ήταν κάτι που ξεκινήσατε να το «χτίζετε» με τον καιρό;
Σίγουρα υπάρχουν κοινά σημεία με το ρόλο. Πολλές φορές είμαι κι εγώ αντιδραστικός σε πράγματα και καταστάσεις, ένας «επαναστάτης», ας το πούμε, όχι όμως τόσο δυναμικός όσο ο Φίλιππος. Σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να υποτάσσομαι κι εγώ, έτσι ώστε να πετύχω κάτι, αλλά αυτό που έχω βρει κι έχω αγαπήσει στο Φίλιππο είναι η αγνότητα και ο τρόπος που πιστεύει πράγματα.
Αντίστοιχα, κι εγώ ως άνθρωπος όταν κάνω μια δουλειά δίνομαι ολοκληρωτικά, και πολλές φορές, ακόμα και αν ξέρω ότι μπορεί κάτι να πάει και στα βράχια, εγώ δίνομαι και το προσπαθώ μέχρι τέλους!
–Τι έχει να πει το έργο του Καμπανέλλη στη σημερινή Ελλάδα;
Το έργο του Καμπανέλλη είναι πολύ επίκαιρο. Γράφτηκε το 1952, αρχικά, και ολοκληρώθηκε το 1989, αφού ουσιαστικά ήταν από τα πρώτα έργα που έγραψε και από τα τελευταία που ολοκλήρωσε. Είναι τόσο επίκαιρο το έργο, γιατί μιλάει για την έλλειψη της ανθρώπινης επικοινωνίας στο σύγχρονο κόσμο, αλλά περνάει μηνύματα και για την ίδια τη φύση του ανθρώπου, αφού μιλάει για το πόσο αληθινές ή ψεύτικες μπορεί να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Ουσιαστικά αναφέρεται στο πόσο χειριστικοί μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Ακόμα, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το γορίλα, κατά τη διάρκεια της παράστασης, ίσως είναι και μια οπτική του πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τα ζώα, σε ένα πρώτο επίπεδο.
-Ιδανική συνθήκη εργασίας για εσάς θεωρείτε πως είναι το θέατρο ή η τηλεόραση και ο κινηματογράφος;
Η αλήθεια είναι πως όλα είναι μέρος της δουλειάς μας, αλλά και διαφορετικές εκφάνσεις της υποκριτικής. Με αυτό εννοώ ότι το θέατρο από τη μια έχει κάποιους συγκεκριμένους κώδικες επικοινωνίας για να περάσεις με αυτό που λες το νόημα και να «ακουστεί» η ιστορία.
Η τηλεόραση, από την άλλη, είναι ένα τελείως διαφορετικό μέσο. Με την εμπειρία που έχω μέχρι σήμερα, συμμετέχοντας σε 3-4 σειρές και μια ακόμα, τα γυρίσματα της οποίας κάνουμε αυτή την περίοδο και είναι «Η Πτώση», που θα προβληθεί τον Οκτώβριο στην ΕΡΤ, θεωρώ ότι μου αρέσει εξίσου.
Θα έλεγα ότι η τηλεόραση είναι ένας ανεξερεύνητος κόσμος ακόμα για μένα, αφού ουσιαστικά στις σχολές υποκριτικής, κυρίως μαθαίνουμε θέατρο, οπότε το να δω κι έναν άλλο τρόπο υποκριτικής μ’ έναν άλλον κώδικα, με ιντριγκάρει πολύ.
Κάτι αντίστοιχο, βέβαια, συμβαίνει και στον κινηματογράφο, όπου κι εκεί είχα στο παρελθόν κάποιες συνεργασίες για τη «Μικρά Αγγλία» με τον Παντελή Βούλγαρη, στο «Ουζερί Τσιτσάνης» με τον Μανούσο Μανουσάκη, και από όλα αυτά καταλαβαίνω ότι είναι τελείως διαφορετικό το να έχεις απέναντί σου μια κάμερα και να μπορείς να επαναλάβεις τη σκηνή, εάν κάτι δεν έχει πάει καλά, από την αμεσότητα του θεάτρου.
-Όσον αφορά στο κομμάτι της πανδημίας, που μάλλον αφήνουμε πίσω μας, πώς σας επηρέασε σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Αναμφίβολα, δεν μπορεί να μη σε επηρεάσει όλο αυτό, όπως συνέβη και με τον περισσότερο κόσμο. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο πάγωσαν όλα, γίνονταν μόνο κάποιες σειρές στην τηλεόραση, κι αυτές πολύ δύσκολα, αφού ήμασταν όλοι σε αναστολή εργασίας και γενικά το κλίμα ήταν πολύ περίεργο.
Εγώ, προσωπικά, ήμουν από τους τυχερούς γιατί εκείνο το χειμώνα ήμουν στο “MasterClass” με τη Μαρία Ναυπλιώτου, όπου υποδυόταν τη Μαρία Κάλλας. Έτσι κατάφερα να βγω σε αναστολή με μια πολύ μικρή βοήθεια από εκεί. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια περίοδος δύσκολη για όλους μας, κι έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα σε διάφορα επίπεδα.
Μετά όλα αυτά, να φύγει και να μην ξανάρθει αυτό που ζήσαμε εκείνη την περίοδο!
-Σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο καλλιτεχνικός κόσμος έπειτα από αυτή τη δοκιμασία; Είναι πλέον ορατή η «επόμενη ημέρα»;
Είναι ορατή, ναι! Νομίζω ότι έχουμε επανέλθει σε μεγάλο βαθμό. Πλέον, γίνονται πολλές δουλειές, έχουμε ανοιχτά τα θέατρα, η τηλεόραση έχει μεγάλη άνθηση, όπως και τα σήριαλ. Έχουμε αρχίσει και επανερχόμαστε, όπως και όλη η κοινωνία επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα. Νομίζω ότι όλα πάνε πολύ καλύτερα για όλους μας.
-Στη δεκαετή πορεία σας υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζετε μέχρι σήμερα;
Κάθε μου συνεργασία την επιλέγω με βάση το ποιους ανθρώπους εμπιστεύομαι και με ποιους ανθρώπους νιώθω ότι έχω κοινούς κώδικες. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όταν έχεις ανθρώπους που κάνεις εμπνευσμένες συναντήσεις και μπορείς να επικοινωνήσεις καλά μαζί τους, είσαι ευτυχής. Κι εγώ σ’ αυτά τα δέκα χρόνια έχω τη μεγάλη τύχη να έχω συμμετάσχει σε δουλειές που δεν έχω μετανιώσει γι’ αυτές. Οπότε είμαι πολύ ευτυχής, όμως όλο αυτό εμπεριέχει και το δύσκολο κομμάτι ότι πρέπει να πεις κάποια «Όχι» και να μην έχεις δουλειά. Ωστόσο, θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς που κάθε χρόνο είχα δουλειά, και δούλευα με ανθρώπους που ήθελα τόσο εγώ όσο και οι ίδιοι να συνεργαστούμε.
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία, μόνο, δουλειά, όμως σίγουρα η συνεργασία μου με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο στο “MasterClass” για τη Μαρία Κάλλας ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, όπως και η συνεργασία με τη Μαρία Ναυπλιώτου, η οποία είναι εξαιρετική συνάδελφος, αφού πλάι στην ίδια έμαθα πολλά πράγματα.
Ακόμα, σε παλαιότερη συνεργασία μου με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη για τη «Φιλιώ Χαϊδεμένου» πέρασα εξίσου πολύ όμορφα, όπως όμως συμβαίνει και στις υπόλοιπες συνεργασίες μου όλα αυτά τα χρόνια!
Της Χριστίνας Μανδρώνη
Λίγα λόγια για το έργο
Ένας επιστήμονας, ο «Καθηγητής», στην προσπάθειά του να τελειοποιήσει μια ανακάλυψή του για το καλό της ανθρωπότητας, φέρνει στο σπίτι του ένα Γορίλα για βοηθό του στο επιστημονικό του πείραμα. Στο σπίτι αυτό συγκατοικεί με την πλούσια, αριστοκράτισσα, θεοσεβούμενη σύζυγό του, τη Μαίρη και τον πρώην βοηθό του, το σοσιαλιστή Φίλιππο, που πλέον ο «Καθηγητής» τον έχει υποβιβάσει στον άνθρωπο για όλες τις δουλειές. Ο ερχομός του Γορίλα φέρνει ανατροπές, αλλάζει τις ήδη ευαίσθητες ισορροπίες μέσα στο σπίτι και οδηγεί τους ήρωες σε βαθιές και ουσιαστικές αλλαγές για τη ζωή τους.
