Το τι έγινε δίπλα μας στην Τουρκία το είδαμε όλοι… Όπως, επίσης, είδαμε ότι ο λαουτζίκος την έπαθε ξανά… Ουδείς εκ των υψηλά ιστάμενων επηρεάστηκε από τον τεράστιο σεισμό…
Είδαμε και το δικό μας υπουργό Εξωτερικών, τον κύριο Δένδια, να πηγαίνει εκεί και να αγκαλιάζεται με τον κύριο Τσαβούσογλου… Τι να πω; Του «κω… τα εννιάμερα»… Αν είχε διδάξει κάτι τις ηγεσίες των δύο χωρών αυτή η καταστροφή (και κάθε φυσική καταστροφή), θα μπορούσε το μάθημα να έχει και ως εξής: Π.χ. για 5 χρόνια σταματάμε κάθε εξοπλισμό και δίνουμε τα λεφτά που ήταν για τα όπλα στους λαούς μας για να ανασάνουν. Έχετε τα «κάκαλα» που λένε οι συμπατριώτες μας οι Πόντιοι; Έχετε τα κότσια να πάρετε τα λεφτά που θα πήγαιναν στους εμπόρους όπλων, στην Αμερική, στη Ρωσία, στη Γερμανία και αλλού, να τα ρίξετε στον πολίτη; Αντέχει η μέση σας τα ζόρια που θα υποστείτε; Φυσικά και δε θα ξεχάσουμε τα δικαιώματα της κάθε χώρας, αλλά υφαλοκρηπίδες, μίλια και χωρικά ύδατα περίμεναν τόσα χρόνια, ας περιμένουν και λίγο ακόμα, δεν παθαίνουν τίποτα… Άλλωστε, θα ήταν και ένα καλό μάθημα. Μπορεί να βγει ένα συμπέρασμα πώς μπορούμε να ζούμε και με άλλον τρόπο… Τώρα εσείς θα λέτε: ωραία φαντασία έχεις, ρε αδερφέ! Δε γίνονται αυτά, δεν τα αφήνουν να γίνουν… Φυσικά και είναι έτσι, αφού οι λαοί έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους εδώ και καιρό, και ολόκληρες βιομηχανίες όπλων ζουν από τις πραγματικές, αλλά και κατασκευασμένες διαμάχες…
Βλέπετε, η ειρήνη είναι πολύ φθηνό πράγμα, και δεν πουλάει εμπορεύματα… Ενώ οι διαμάχες, οι ψυχρότητες, οι πόλεμοι και οι έχθρες τρέφουν πολλά στόματα, παχαίνουν πολλούς λογαριασμούς και βουλώνουν πολλά στόματα…
Άιντε, καρντάσηδες, να τελειώνουμε με τους σεισμούς, να αγοράσουμε κανένα όπλο, γιατί με ανθρωπιστικές βοήθειες και αντίσκηνα και τρόφιμα δε γεμίζουν λογαριασμοί στην Ελβετία… Δικός τους ο παράς, δικός μας ο φουκαράς.
Του Θόδωρου Γαλανόπουλου
