Τι ήθελε ο Ανδρουλάκης και μίλησε για κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή; Πανικός έπιασε τον brρόεδρο, και όπως κάνει σχεδόν πάντα, εσάλπισε επίθεση, χαρακτηριστικό της μεγάλης ανασφάλειας. Πρώτα δια της εκπροσώπου και κατόπιν επίσημα ο ίδιος εγκαινίασε τη νέα του αντιπολιτευτική περίοδο με το εύρημα του «εκβιασμού».
Όταν μιλούν για «εκβιαζόμενο ΠΑΣΟΚ», αν τολμήσει να συνεργαστεί με τη Ν.Δ., όχι μόνο δε βοηθάει την προσέγγιση ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θυμίζει τον ισχυρισμό του ΣΥΡΙΖΑ ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. υπέγραψαν τα μνημόνια, επειδή «οι δανειστές τους εκβίαζαν με τα σκάνδαλα της SIEMENS».
Και όταν ο brόεδρος ανακοινώνει την αποχώρηση από τις ψηφοφορίες της Βουλής, μας θυμίζει τον ακτιβισμό των πλατειών και των δημοψηφισμάτων.
Η πρόταση δυσπιστίας, η αποχώρηση από τις ψηφοφορίες, τα περί εκβιασμών και η συνολική όξυνση της ρητορικής δείχνουν τη στρατηγική του κόμματος.
Σε ένα βαθμό η στρατηγική αυτή είναι κατανοητή. Οι δημοσκοπήσεις δικαιολογούν τον πανικό. Υστερεί σε όλους τους «σκληρούς» δείκτες κυβερνησιμότητας,
Οι εισροές από άλλα κόμματα και ιδίως απευθείας μετακινήσεις από τη Ν.Δ., είναι ελάχιστες. Όπως ανάλογες είναι και οι εισροές από το «κρίσιμο εκλογικό σώμα».
Η στρατηγική της έντασης παράγει περισσότερο αντισυσπείρωση παρά οφέλη, περιορίζει τη φθορά που θα μπορούσε να έχει η Ν.Δ. Δικαιολογημένα ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται ως ο καλύτερος πελάτης της Ν.Δ.
Πάντως, η αρνητική εμπειρία από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι είναι χρήσιμη και διδακτική, δε σημαίνει ότι με κάτι καλύτερο θα κάνουμε εκπτώσεις των απαιτήσεών μας, δε σημαίνει ότι γίναμε ολιγαρκείς στη λογική να μην έρθουν οι άλλοι, επειδή ήσαν χειρότεροι.
Την Ν.Δ. δε θα τη συγκρίνουμε με το χειρότερο, θα την κρίνουμε με όσα η ίδια είχε δεσμευτεί.
Του Μιχάλη Βασ. Σούμπλη
