Η Κική Δημουλά έφυγε από τη ζωή πριν από τρία χρόνια
«Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα», είναι ο ορισμός που έδινε η Κική Δημουλά στην ύψιστη καλλιτεχνική δημιουργία.
Η ίδια απολάμβανε ένα διπλό προνόμιο: Την αποδοχή τόσο από τους συναδέλφούς της, όσο και από το μεγάλο αναγνωστικό της κοινό.
Η Κική Δημουλά
Η Βασιλική Ράδου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Ιουνίου του 1931, με καταγωγή από τη Μεσσήνη. Παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Έλση. Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος από το 1949 έως το 1973 και το 2002 κατέλαβε τη θέση του τακτικού μέλους της Ακαδημίας Αθηνών που είχε μείνει κενή μετά τον θάνατο του Νικηφόρου Βρεττάκου -η τρίτη γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας μετά τις Γαλάτεια Σαράντη και Αγγελική Λάιου. Τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Πολωνικά, τα Γερμανικά, τα Σουηδικά και τα Βουλγαρικά.
Η Κική Δημουλά πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1952 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα», την οποία σύντομα αποκήρυξε και απέσυρε από την κυκλοφορία.
Η επίσημη είσοδός της στην ποίηση έγινε το 1956, με τη συλλογή «Έρεβος»
Κύριες ποιητικές της συλλογές:
Έρεβος (1956)
Ερήμην (1958)
Επί τα ίχνη (1963)
Το λίγο του κόσμου (1971)
Το τελευταίο σώμα μου (1981)
Χαίρε ποτέ (1988)
Η εφηβεία της λήθης (1994)
Ενός λεπτού μαζί (1998)
Ποιήματα (συγκεντρωτική έκδοση 1998)
Ήχος απομακρύνσεων (2001)
Χλόη θερμοκηπίου (2005)
Συνάντηση (Ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη, 2007)
Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007)
Τα εύρετρα ( 2010)
Με πληροφορίες από in.gr, mononews.gr, athensvoice.gr
