Κάθε χρόνο η Πανελλήνια Ένωση Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού ενημερώνει με έκθεσή της το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, με κοινοποίηση στις αρμόδιες Υπηρεσιακές Αρχές, «για τον εντοπισμό προβλημάτων που προκύπτουν σε κάθε δρομολόγιο των πλοίων με τις γερασμένες, ελλιπείς ή κακοσυντηρημένες λιμενικές υποδομές και για την ευαισθητοποίηση –ενεργοποίηση των αρμόδιων Aρχών, προκειμένου να δοθούν λύσεις».
Τα πλοία εκσυγχρονίζονται και κατασκευάζονται όλο και πιο μεγάλα. Έτσι, οι απαιτήσεις υποδοχής και φιλοξενίας τους αυξάνονται. Πολλά λιμάνια μας, όμως, έχουν παραμείνει με υποδομές του περασμένου αιώνα. Οι δε θαλάσσιοι δρόμοι είναι καθοριστικοί για τη διακίνηση των αγαθών μέσω του εμπορίου, για τη μεταφορά των νέων ενεργειακών πηγών και την ανάπτυξη του τουρισμού.
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ανάλογες αναφορές και για το λιμάνι της Καλαμάτας; Φορείς επί σειρά ετών ζητούν την αξιοποίηση του Λιμένα Καλαμάτας ως διεθνούς λιμένα για συνδυασμένες μεταφορές.
Επίσης, αναφέρονται στην ανάπτυξη της κρουαζιέρας, που, σε συνδυασμό με το αεροδρόμιο, προσφέρεται για να γίνει το λιμανι home porting, δηλαδή επιβίβαση και αποβίβαση επιβατών κρουαζιέρας, με σημαντικά οφέλη για την τοπική οικονομία. Τι έχει γίνει από τα παραπάνω; Τίποτα. Ένα ακόμη δημοσίευμα, αυτή τη φορά στον “Οικονομικό Ταχυδρόμο”, επιβεβαιώνει τα παραπάνω.
Αναφέρεται σχετικά στο εν λόγω ρεπορτάζ: “Τη δική της μάχη προκειμένου να διαχειριστεί τα προβλήματα που προέκυψαν από την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία και την αλματώδη αύξηση του κόστους των καυσίμων δίνει η ελληνική ακτοπλοΐα. Ο λόγος για τα προβλήματα που υπάρχουν στα λιμάνια, επιφέροντας μεγάλη δυσκολία στον ελλιμενισμό των πλοίων στις εσχατιές της χώρας. Ένα ζήτημα που γίνεται πιο επίκαιρο αυτές τις ημέρες, όταν και ο καιρός δείχνει τα δόντια του.
Το ζήτημα, όμως, δεν αφορά μονάχα στις Μικρές Κυκλάδες ή άλλο μεμονωμένο νησί, ούτε εμφανίζεται όταν ο καιρός αγριεύει. Τα προβλήματα, όπως τονίζεται, εντοπίζονται σε 76 λιμάνια, είναι διαχρονικά και συνήθως δεν αντιμετωπίζονται.
Μυθική υπόσταση στους κύκλους των ναυτικών λαμβάνει και η φράση Ιταλού πλοιάρχου πριν από λίγα χρόνια, όταν επιχείρησε να προσεγγίσει κάποιο νησί του Ανατολικού Αιγαίου. «Sicuramente questo non e un porto», είπε με δυνατή φωνή, δηλαδή «σίγουρα αυτό δεν είναι λιμάνι». Και ποιος μπορεί να τον ψέξει γι’ αυτό; Όταν κανείς αντικρίζει απλές προβλήτες, πολλές φορές σπασμένες, χωρίς φώτα και εκτεθειμένες σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών. Μιλάμε για υποτυπώδη λιμάνια που κρίνονται επικίνδυνα.
Ο κίνδυνος ατυχήματος
Ωστόσο, καθημερινά οι Έλληνες συνάδελφοί του δίνουν αγώνα προκειμένου να εξυπηρετήσουν με ασφάλεια τους επιβάτες. Με ηρωικές προσπάθειες και ξεχωριστή μαεστρία, πολλές φορές πετυχαίνουν το ακατόρθωτο και ο κίνδυνος σοβαρού ατυχήματος καραδοκεί.
Κάθε χρόνο η Πανελλήνια Ένωση Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΠΕΝ) ενημερώνει με έκθεσή της προς τις αρμόδιες υπηρεσιακές αρχές «για τον εντοπισμό προβλημάτων που προκύπτουν σε κάθε δρομολόγιο των πλοίων με τις γερασμένες, ελλιπείς ή κακοσυντηρημένες λιμενικές υποδομές και για την ευαισθητοποίηση – ενεργοποίηση των αρμόδιων Αρχών προκειμένου να δοθούν λύσεις», ενώ σε ομιλία του ο πρόεδρος της Ένωσης είχε απευθύνει έκκληση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για αναβάθμιση των λιμανιών και των λιμενικών υποδομών στη χώρα, καθώς σε πολλές περιοχές έχουμε παραμείνει με υποδομές του περασμένου αιώνα.
Μπορεί ο τουρισμός να αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία» για την Ελλάδα και τα νησιά να αποτελούν πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο, σε κάποια λιμάνια όμως η κατάσταση μοιάζει τριτοκοσμική και οι ίδιοι οι ναυτικοί εκπέμπουν σήμα κινδύνου”.
