Εν έντονον διάβημα προς τας Αρχάς
Πολυπληθής επιτροπή της βορειοδυτικής συνοικίας Παραλίας επεσκέφθη τον Νομάρχην, τον νομομηχανικόν και τον διοικητήν της Χωροφυλακής και διεμαρτυρήθη εντόνως, διότι όχι μόνον διαταγή του υπουργείου περί κατεδαφίσεως των περιτειχισμένων της εταιρείας «Γαλανόπουλος και Ηλιόπουλος» επί δημοτικών οδών είναι εισέτι ανεκτέλεστος, αλλ’ ακόμη και διατί η Εταιρεία διαδίδει ότι επέτυχαν άδειαν όπως λειτουργήση η κάμινος της κεραμοποιίας δοκιμαστικώς, δήθεν όπως κατ’ αυτόν τον τρόπον δημουργηθή ζήτημα ζημίας της Εταιρείας.
Σχετικόν τηλεγράφημα απεστάλη επί του ζητήματος αυτού προς τον Υπουργόν της Συγκοινωνίας κ. Ιω. Μεταξά και τους βουλευτάς Μπούτον, Μπενάκην, Καντιάνη και Φεσσά.
Η αυτή πολυπληθής επιτροπή προσελθούσα εις τα γραφεία μας, μας εδήλωσεν ότι η ακατανόητος εκκρεμότης του ζητήματος αυτού εδημιούργησε δια την πυκνοκατωκημένην συνοικίαν ζήτημα δημοσίας πλέον τάξεως ούτινος η επίλυσις επείγει διότι η παράτασις της εκκρεμότητος αναγκαίως και αναποτρέπτως θα έχη το αποτέλεσμα όπως οι καταστρεφόμενοι περίοικοι αυτοδικούντες να καταστρέψουν τα περιτοιχίσματα της εν λόγω Εταιρείας.
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΑΣ
«ΘΑΡΡΟΣ» 31 Μαΐου 1927
Η Εταιρεία «Γαλανόπουλος και Ηλιόπουλος» δια επιστολής της δημοσιευθείσης εις την «Σημαίαν» της 29ης Μαΐου ε.έ., προσπαθεί δι’ ανακριβειών να δικαιολογήση αυθαιρέτους ενεργείας της και να παραπλανήση την κοινήν γνώμην η οποία δικαίως αγανακτεί ένεκα τούτων.
Παρουσιαζομένη ως γενναιόδωρος και φιλόπολις προσφέρεται να κατεδαφίση άνευ αποζημιώσεως τους επί των δημοτικών οδών ανεγερθέντας μανδροτοίχους της, εάν διανοιγώσι και τα άλλα κτήματα δια των οποίων οι οδοί αύται διέρχονται.
Διαπορεί δε πώς δεν θεωρείται επαρκής η προσφορά της αύτη ην και προς τας αρμοδίας Αρχάς υπέβαλε. Δεν πρόκειται όμως περί μανδροτοίχων μόνον, αλλά και περί αποθηκών, υποστέγων, σιδηρουργείου και άλλων κτισμάτων. Προς δε όπερ και σπουδαιότατον όλα ταύτα ανηγέρθησαν εσχάτως άνευ αδείας του Νομομηχανικού και κατά ρητάς και ανεξαιρέτους διατάξεις του Νόμου έπρεπε ταύτα μεν να έχωσιν ήδη κατεδαφισθή υπό του Νομομηχανικού και της Αστυνομίας, οι δε αναγείροντες αυτά να έχωσι τιμωρηθή δι’ ων ποινών ορίζει ο νόμος.
Επειδή όμως αι προσταγαί αύται του Νόμου δεν ετηρήθησαν, καίτοι προ πολλού και το υπουργείον Συγκοινωνίας διέταξε την κατεδάφισιν, προτείνει η Εταιρεία εις αντάλλαγμα της συμμορφώσεώς της προς τον νόμον την διάνοιξιν και των άλλων κτημάτων, οι ιδιοκτήται των οποίων ουδεμίαν παρανομίαν διαπράξαντες, δεν υποχρεούνται εις τούτο άνευ αποζημιώσεως.
Η προς τας Αρχάς δήλωσις της Εταιρείας περί κατεδαφίσεως υπό όρους των αυθαιρέτως ανεγερθέντων υπ’ αυτής κτισμάτων ου μόνον ουδεμίαν αξίαν έχει κατά τα ανωτέρω, αλλά ρητώς και απολύτως απαγορεύεται υπό του Νόμου.
Ώστε η μεν απορία της Εταιρείας διαλύεται, δικαιολογημένην όμως απορίαν προκαλεί η μη μέχρι τούδε εφαρμογή του νόμου επί του προκειμένου και η εκ ταύτης ενθαρρύνσις της Εταιρείας μέχρι του σημείου, ώστε να ισχυρίζεται, ότι απέκτησε δια των παρανόμων πράξεών της δικαιώματα και να διαπραγματεύεται την εκ τούτων παραίτησίν της κατά παράνομον επίσης τρόπον.
Το εκ των ανωτέρω θάρρος την ώθησε την Εταιρείαν επί πλέον εις έναρξιν εργασιών άνευ της νομίμου αδείας προς εγκατάστασιν εις μίαν των ωραιοτέρων συνοικιών της πόλεως ουχί εργοστασίου τιμώντος την πόλιν, αλλά καμινίου, το οποίον θα λετουργή δι’ ακαθάρτου πετρελαίου και όμοια των οποίων έχουσιν οι κ.κ. Μ. Φοίφας, Ι. Μπουρνιάς, Ανδρ. Σαρρής και Αναγνωσταράς και Σία, οι οποίοι σεβόμενοι εαυτούς και την πόλιν τα εγκατέστησαν πολύ μακράν των τελευταίων συνοικισμών ταύτης.
Πεποίθαμεν όμως, ότι παρ’ όλας τας παρασκηνιακάς ενεργείας της Εταιρείας θα εφαρμοσθώσιν επί του προκειμένου οι νόμοι, απέναντι των οποίων όλοι οι πολίται είναι ίσοι και τα εκ των οποίων δικαιώματά μας γνωρίζοντες θα διεκδικήσωμεν.
Η Επιτροπή
Γ. Δικαλιώτης
Δ. Ξωξάκος
Α. Μπούτος
