Το απόγευμα της 23ης Μαρτίου 1821, έπειτα από την απελευθέρωση της Καλαμάτας, και δύο ημέρες πριν από την επίσημη έναρξη της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα, συστήνεται η περίφημη δεκαμελής επαναστατική επιτροπή της λεγόμενης «Μεσσηνιακής Συμμαχίας», με επικεφαλής τον Π. Μαυρομιχάλη, και ανακοινώνει διεθνώς, με το έγγραφο «Προειδοποίησις εις τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», την κήρυξη της Επανάστασης.
Η επαναστατική αυτή προκήρυξη εξέθετε στην Ευρώπη τα δίκαια αίτια τα οποία παρακίνησαν το έθνος μας να αρπάξει τα όπλα και να απελευθερωθεί από τον τυραννικό ζυγό. Η «Μεσσηνιακή Γερουσία», ή αλλιώς «Σύγκλητος η εν Καλαμάτα», θεωρείται σε όλα τα ευρωπαϊκά έγγραφα μέχρι τις μέρες μας η πρώτη πολιτική εξουσία της Ελεύθερης Ελλάδας.
Οι Αγωνιζόμενοι Έλληνες ανακοίνωναν την εδραία βούλησή τους να αποτινάξουν τον οθωμανικό ζυγό, με κάθε κόστος, πιστοί στο ιστορικό πρόταγμα “Ελευθερία ή Θάνατος” και “ιδανικοί” εκφραστές της “βιωματικής” σχέσης των Ελλήνων με την Ελευθερία.
Η Καλαμάτα και ολόκληρη η Μεσσηνιακή Ενδοχώρα αναδεικνύονται ως το απόλυτο σημείο αναφοράς σε ό,τι αφορά τους Αγώνες και τους Αγωνιστές της περιόδου της Εθνεγερσίας του 1821. Από τη Μεσσηνιακή Γη ξεπήδησε η πρώτη “σπίθα” της Επανάστασης για την Ανεξαρτησία των Ελλήνων ως την τελική ιστορική ευθεία, η οποία άνοιξε τον ορίζοντα της οριστικής αποτίναξης του βάρβαρου και αιμοσταγούς οθωμανικού ζυγού.
Στη Μεσσηνιακή Γη συστήνεται και η πρώτη εφημερίδα των Ελεύθερων Ελλήνων, η “Σάλπιγξ Ελληνική”, στην οποία και δημοσιεύθηκαν τα πρώτα επαναστατικά κείμενα.
Δίχως εξωραϊσμούς, αλλά με απόλυτο σεβασμό στην ακρίβεια της ιστορικής αλήθειας και δικαιοσύνης, υπερθεματίζω ότι ο Νομός Μεσσηνίας και οι Μεσσήνιοι προσέφεραν στο Έθνος ήρωες αγωνιστές και σπουδαίες μάχες σαν αυτή στο Μανιάκι, όπου ο αγώνας του Γρηγορίου Δικαίου-Παπαφλέσσα και των συνεργατών του, την 20ή Μαΐου 1825, παραπέμπει στις Θερμοπύλες και στους 300 του Λεωνίδα.
Η συμβολή της Μεσσηνίας, στο Έπος της Ανεξαρτησίας, έγκειται κυρίως στο να μας υπενθυμίζει, αδιαλείπτως, το δικό μας Εθνικό Χρέος, ως «αντίδωρο» στο Έπος των Προγόνων μας κατά την Εθνεγερσία του 1821. Ανυποχώρητοι και υπό όρους αρραγούς ενότητας -μιας και ό,τι σημαντικό έχουμε επιτύχει οι Έλληνες το καταφέραμε ενωμένοι, ενώ ο διχασμός μάς στοίχισε πολλά, ακόμη και τμήματα του Εθνικού μας Κορμού-, οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, έναντι πάντων, τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια.
Έχοντας εμπιστοσύνη στο δικό μας φρόνημα και στις δικές μας δυνάμεις, ανεξάρτητα από την εκάστοτε διεθνή συγκυρία και τη στάση άλλων. Άλλωστε, ως προς την επιτέλεση του Εθνικού μας Χρέους δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις.
Σας παραθέτω τα λεγόμενα του Εθνάρχη των Ελλήνων, που πάντα μου δίνουν κουράγιο και δύναμη σε κάθε νέα μου επιλογή και απόφαση:
«Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε “πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα”, αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας…
Θ. Κολοκοτρώνης».
Του Σπύρου Πώρου
Υποψήφιου βουλευτή Μεσσηνίας με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
