Ιστορική ευκαιρία για το μετασχηματισμό της αλιείας ή ένα ακόμα σχέδιο… αδράνειας;
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε επιτέλους πρόσφατα το πολυαναμενόμενο Σχέδιο Δράσης για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της αλιείας στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Το Σχέδιο Δράσης, το οποίο αρχικά επρόκειτο να δημοσιευθεί το 2021, αλλά καθυστέρησε εξαιτίας πιέσεων από το αλιευτικό λόμπι, θα μπορούσε να αποτελέσει μια ιστορική ευκαιρία για τον μετασχηματισμό της ευρωπαϊκής αλιείας, διασφαλίζοντας ένα βιώσιμο μέλλον τόσο για τη φύση, όσο και τον άνθρωπο. Ωστόσο, παρόλο που το Σχέδιο Δράσης αποτελεί μέρος της στρατηγικής της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα μέχρι το 2030, στην παρούσα μορφή του αδυνατεί δυστυχώς να προστατεύσει τη φύση και να αναστρέψει την υποβάθμιση των θαλάσσιων και νησιωτικών οικοσυστημάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι το ζήτημα της τυχαίας παγίδευσης θαλάσσιων ειδών στα αλιευτικά εργαλεία. Κάθε χρόνο, χιλιάδες θαλασσοπούλια, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες και άλλοι οργανισμοί χάνουν τη ζωή τους στις ευρωπαϊκές θάλασσες καθώς παγιδεύονται ακούσια σε παραγάδια, δίχτυα και άλλα εργαλεία. Και παρόλο που υπάρχουν διαθέσιμες λύσεις για την αποφυγή της τυχαίας παγίδευσης, τα Κράτη Μέλη της Ευρώπης έχουν αποτύχει σε μεγάλο βαθμό στις υποχρεώσεις τους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, ενώ μέχρι σήμερα η ΕΕ δεν έχει λάβει, ως όφειλε, νομικά μέτρα για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου ζητήματος.
Τα Κράτη Μέλη έχουν προθεσμία μέχρι το Μάρτιο του 2024 προκειμένου να καταρτίσουν εθνικούς οδικούς χάρτες για την εφαρμογή του Σχεδίου Δράσης. Για να μην γίνει όμως το νέο Σχέδιο Δράσης ακόμη ένα «Σχέδιο Αδράνειας», τα Κράτη Μέλη πρέπει να δεσμευτούν για την ταχεία και αποτελεσματική εφαρμογή του και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δημοσιεύσει επιστημονικά τεκμηριωμένη αξιολόγηση αυτών των οδικών χαρτών. Επιπλέον, η Επιτροπή πρέπει να απαιτήσει από τα Κράτη Μέλη να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τυχόν αδυναμίες που θα εντοπιστούν, καθώς και να παρακολουθεί στενά και να διασφαλίσει την έγκαιρη εφαρμογή των οδικών αυτών χαρτών.
Στην Ευρώπη, εκτιμάται ότι πάνω από 200.000 θαλασσοπούλια πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας τυχαίας παγίδευσης σε δίχτυα, παραγάδια και άλλα εργαλεία. Γι’ αυτό η παγκόσμια ομοσπονδία ορνιθολογικών οργανώσεων BirdLife International και οι εταίροι της δουλεύουν μαζί εδώ και δεκαετίες για να βρεθούν απλές και λειτουργικές τεχνικές λύσεις που να μειώνουν αυτή την απειλή. Σε αυτό το πλαίσιο, από το 2021, η Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία, μαζί με εταίρους της BirdLife International στη Μεσόγειο και τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ), υλοποιούν το Πρόγραμμα LIFE PanPuffinus για τη διατήρηση του Μύχου της Μεσογείου και των Βαλεαρίδων, δύο απειλούμενων πελαγικών θαλασσοπουλιών που επηρεάζονται σημαντικά από την τυχαία παγίδευση.
Οι δράσεις του Προγράμματος εστιάζουν στη συνεργασία με τους παράκτιους αλιείς για τον εντοπισμό των περιοχών όπου καταγράφονται περιστατικά τυχαίας παγίδευσης, την εύρεση των αλιευτικών εργαλείων που σχετίζονται με το πρόβλημα και φυσικά στη ανάπτυξη πρακτικών λύσεων προς όφελος των παράκτιων ψαράδων αλλά και των θαλασσοπουλιών.
